__________________
1.
Συνεχώς μαθαίνω ιστορίες γνωστών ζευγαριών που κάποιος απ' τους δύο ή και οι δύο κερατώνουν, και μάλιστα με ανθρώπους του στενού κύκλου. Bγαίνουμε έξω και μας την πέφτουν δεσμευμένοι, παντρεμένοι, κλπ. Βλέπω 'ευτυχισμένα' ζευγάρια και οι τρίτοι γνωρίζουν περισσότερα για εκείνους, απ' όσα οι ίδιοι ο ένας για τον άλλο. Γενικώς γίνεται ό,τι να ναι. Και η ερώτηση είναι η εξής: πως δεν καταλήγεις κυνικός; Πώς εμπιστεύεσαι άνθρωπο;- whatever
Αν θέλεις μονογαμική σχέση, θα βρεις κάποιον που θέλει μονογαμική σχέση. Μια, δυο, τρεις, θα τον βρεις. Φτάνει να είναι πραγματικά αυτό που θέλεις.
__________________
2.
Γεια σου, Αγαπητή Α,μπα?
Γνωρίζω από το Λύκειο μια κοπέλα που πλέον σπουδάζει στην Αγγλία(κάπου δηλ που έχει μιλούνια 'Ελληνες) εδώ και 3 χρόνια. Την πέτυχα εδώ, λίγο πριν ξαναφύγει, και μίλαγε σαν ξένη τα ελληνικά! Όχι ακριβώς σπαστά αλλά να, άλλαζε την προφορά κάποιων συμφώνων και τα πρόφερε με περίεργο τρόπο, όπως θα τα πρόφερε πιθανώς κάποιος αλλόγλωσσος (πχ.το «κ» στη λέξη «και» ακουγόταν ξενικό, λίγο), καθώς και ο ρυθμός και η διακύμανση της ομιλίας ήταν περίεργοι. Τι έχει πάθει; Εσύ, όταν γυρνάς Ελλάδα, από το σοκ ξεχνάς τα βασικά;
Βασικά εγώ φοβάμαι ότι μετά από χρόνια δεν θα ξέρω ούτε καλά αγγλικά, ούτε καλά ελληνικά. Πάντως, όπως το front porch και το portico δεν μεταφράζονται καλά στα ελληνικά, δεν θα τολμούσα να βρω αγγλική λέξη για το καρτάλι. Είναι μερικές έννοιες που είναι καλύτερες στη γλώσσα τους.
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα, είμαι 17 στα 18 και δίνω πανελλήνιες φέτος. Εγώ αν και ξέρω ξένες γλώσσες και διάβαζα πολλά βιβλία δεν είχα τη δύναμη, το κουράγιο, την αποφασιστικότητα να κάτσω να διαβάσω για πανελλαδικές. Το διάβασμα φέτος μου φαίνεται ουτοπία και όποτε και αν το έκανα ένιωθα λες και ανέβαινα το Everest. Λάθος μου το ξερω. τέλος πάντων πέρασε η χρονιά, σε μια εβδομάδα ακριβώς δίνω και το ξέρω ότι δεν έχω καμία απολύτως ελπίδα όχι να περάσω αλλά να γράψω πάνω από 10.! Το έχω αποδεχτεί ότι θα το παω δεύτερη φορά και ολα καλά! Αλλά οι γονείς μου και γενικότερη οικογένεια μου από τότε που το ξεκαθάρισα πως θα ξαναδώσω βράζουν δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να γκρινιάζουν και ταυτόχρονα να με νουθετούν επαναλαμβανοντας τους εαυτούς τους ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Μέχρι τώρα νόμιζα ότι το έκαναν για εμένα για να μην χάσω "ένα χρόνο από τη ζωή μου». Εγω τους εξηγούσα ότι δεν χάνω τίποτα και ότι τον χρόνο αυτό θα τον δω και τον βλέπω ήδη δηλαδή σαν περίοδος προσωπικής εξέλιξης. Θα προσπαθήσω να καλλιεργήσω το μυαλό και το σώμα μου διατηρώντας ένα καλό πρόγραμμα διαβασματος κ.λπ κ.λπ .. Αυτοί δεν καταλάβαιναν τιποτα. ειναι σαν να μην τα έλεγα!! Ο λόγος πιστεύω είναι ότι η γιαγιά μου χθες μου είπε πως μια φίλη της της έλεγε ειρωνικά πως τα πηγαίνω και αν διαβάζω επειδή σταμάτησε λέει να με βλέπει να πηγαίνω φροντιστήριο τον τελευταίο καιρό.! Και το ίδιο γίνεται από πολλά άτομα της παρέας και της γιαγιάς μου και της μαμάς μου και με το συγγενολόϊ αυτο γίνεται! Μόλις μου τα είπε αυτά εγώ πήγα τουαλέτα και άρχισα το κλάμα. Ζω σε επαρχία και ενώ νόμιζα ότι κανείς δε νοιάζεται ξαφνικά έπεσαν όλοι να με φάνε. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει το καλοκαίρι.! Περυσι το καλοκαίρι δεν βγήκα καθόλου έξω για να μην με ρωτάνε αν διαβάζω για είχα τυψεις που δεν διάβαζα(ότι πιο βλακώδες έχω κανει) αλλά μάλλον το καλοκαίρι που έχω αποφασίσει να βγαίνω θα είναι κόλαση! Λογικά είμαι υπερβολική. Εσύ τι πιστεύεις για όλα αυτά;; θελω πολύ να ακούσω τη γνώμη σου!- Ροδίτισσα
Αγαπητή φίλη
Το πιο σημαντικό είναι να αποφασίσεις τι θέλεις να κάνεις, και μετά να προσπαθήσεις να το πραγματοποιήσεις.
Ακούγεται σαν να προσπαθώ να αποφύγω την απάντηση, ή σα να καταφεύγω σε κλισέ, αλλά η πρώτη πρόταση είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στις ζωές όλων μας. Αυτό που ακούγεται εύκολο, είναι από τα πιο δύσκολα.
Γιατί θέλεις να δώσεις πανελλήνιες; Αυτό είναι το πρώτο και το κύριο ερώτημα. Τι θέλεις να πετύχεις μέσα από αυτές τι εξετάσεις; Να σπουδάσεις; Τι; Και γιατί;
Αν δεν έχεις κίνητρο για να περάσεις μέσα από τον ασφυκτικό μύλο αυτών των σχεδόν απάνθρωπων εξετάσεων, δεν πρόκειται να διαβάσεις. Είναι τεράστια θυσία, μεγάλη αυταπάρνηση, αμέτρητη δουλειά οι πανελλήνιες. Πρέπει να θέλεις με όλη σου την ψυχή να πετύχεις κάτι μέσα από τις εξετάσεις, αλλιώς πώς θα αφοσιωθείς σε κάτι τόσο ψυχοφθόρο; Με τη δύναμη της θέλησης μόνο; Όχι ότι δεν γίνεται, αλλά γιατί να το κάνεις αυτό;
Αν αποφασίσεις ότι οι πανελλήνιες είναι αυτό που πρέπει να κάνεις, επειδή οι εξετάσεις θα σε οδηγήσουν στον α, β, γ μονοπάτι, τότε θα πρέπει να σκεφτείς καλά, και πολύ σοβαρά, με ποιο τρόπο θα το καταφέρεις. Χρειάζεται φροντιστήριο, πόσο, πού, με ποιες συνθήκες, με ποιον, πόσες ώρες διάβασμα, πού, πώς. Η προετοιμασία είναι μια επιστήμη από μόνη της. Ο καθένας έχει άλλα ταλέντα. Άλλος θυμάται, άλλος είναι καλός στις ασκήσεις, άλλος θέλει να ξυπνάει χαράματα, άλλος διαβάζει τη νύχτα. Πρέπει να βρεις τι δουλεύει καλύτερα για σένα.
Όταν φτάσεις σε σημείο να τα λύσεις όλα τα παραπάνω, βούτα και κάνε ό,τι προκύπτει από τις αποφάσεις. Δεν θα δώσεις εξετάσεις; Θα δώσεις άλλη χρονιά; Θα κάνεις κάτι άλλο; Θα δώσεις; Θα διαβάσεις για να γίνεις το τάδε μια μέρα; Πράξε ανάλογα, για σένα και μόνο για σένα. Κάνε ό,τι είναι να κάνεις, με σοβαρότητα.
Και μετά από ΟΛΑ ΑΥΤΑ, τότε ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ είναι η ώρα να ασχοληθείς με τις φιλενάδες της γιαγιάς σου.
Εσύ τα προσεγγίζεις με την ανάποδη σειρά.
Ξαναλέω. Αν καταφέρεις να βάλεις σε μια σειρά ΟΛΑ τα παραπάνω. Τότε, ίσως να είναι η ώρα να σκεφτείς όλα τα υπόλοιπα.
Για να σε διευκολύνω λίγο: κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τι κάνεις, παρά μόνο αν αυτό που κάνεις αποτελεί καλό κουτσομπολιό. Ενδιαφέρει η επιφανειακή κρίση, και η κριτική. Όχι αυτό που κάνεις, στην ουσία του. Και επειδή ποτέ δεν θα καταφέρεις να τους ευχαριστήσεις όλους, πάντα κάποιος θα σε κουτσομπολεύει. Οι πανελλήνιες είναι πανεύκολη αρένα για κουτσομπολιό γιατί έχει δύο διακόπτες για τους παρατηρητές: 0. Δεν πέρασες και 1. Πέρασες. Είναι μεγάλο το βάρος, αλλά δεν σε αφορά αυτή τη στιγμή. Αυτά θα τα επεξεργαστείς αργότερα, όταν θα υπάρχει χρόνος. Τώρα μιλάμε για τη ζωή σου. Για τη ζωή σου. Μην αφήνεις τις γειτόνισσες να παίξουν καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξη της ζωής σου.
__________________
4.
Γνώρισα κάποιον που θέλει οικογενεια και παιδια οπως εγω.
Που μας αρεσουν τα ιδια πραγματα, που κανουμε ωραιες συζητησεις, που εχουμε τις ίδιες αποψεις, με χιουμορ και διαθεση για ζωή.
Αλλά δεν είναι εμφανίσιμος... καποιες φορες τον κοιταώ και νιωθω ελξη αλλες φορες όχι. Εχει λιγα παραπάνω κιλα, και δεν ντύνεται ώραια, δεν περιποιείται τον εαυτό του.
Οι πρωην μου ήταν ακριβως το αντιθετο. Ωραιοι εμφανισιακα, αλλα απο μυαλο κουκουτσι. Δεν θελαμε τα ιδια πραγματα.
Πως γινεται να ειμαι ρατσιστρια οσο αφορα την εμφανιση ενος ανθρωπου και το πως ντυνεται, ενω σε ολα τα υπολοιπα με καλύπτει?
Ειναι τοσο δυσκολο να έχεις όλο το πακετο άραγε?
Τον χωρισα και τωρα μου λειπει. Δεν του εδωσα καν χρονο ..... -Α.Χ.Α
Ρατσιστής είναι αυτός που πιστεύει ότι η δική του φυλή είναι ανώτερη από τις άλλες που η φύση τις έχει καταδικάσει σε κληρονομική κατωτερότητα. Η χρήση της λέξης «ρατσίστρια» γι' αυτό που περιγράφεις είναι λάθος.
Τέλος πάντων, δεν ρωτάς πώς γίνεται να είσαι ρατσίστρια (δεν ξέρω αν είσαι ή όχι, πάντως από τα λίγα που γράφεις δεν προκύπτει ούτε ότι είσαι, ούτε ότι δεν είσαι) αλλά πώς γίνεται να μην θέλεις να κάνεις σεξ με κάποιον που θα ήταν πολύ βολικό αν ήθελες.
Η απάντηση είναι ότι είναι πάρα πολύ εύκολο. Είναι το ίδιο εύκολο με το να θες να κάνεις σεξ με κάποιον που ξέρεις ότι δεν ταιριάζεις καθόλου.
Ναι, είναι δύσκολο να έχεις όλο το πακέτο. Μετά από τόσα δισεκατομμύρια λέξεις που έχουν γραφτεί για αυτή τη δυσκολία, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει σαν να το διαπιστώνουμε για πρώτη φορά, μόνο επειδή συνέβη τώρα σε εμάς. Αυτό δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε άλλο, πιστεύω.
Αν του έδινες άλλη ευκαιρία, μπορεί να άλλαζες γνώμη, γιατί το πόσο ελκυστικός είναι ο άλλος έχει να κάνει περισσότερο με εμάς και το πόσο διαθέσιμος πιστεύουμε ότι είναι. Αλλά αν παρέμεινες να περιμένεις παθητικά να μεταμορφωθεί σε πιο όμορφο, χωρίς να σε συγκινεί πραγματικά ως άνθρωπος, δεν θα άλλαζε τίποτα.
__________________
5.
Πως μπορεί κάποιος να μην τα παίρνει όλα πολύ βαριά και κατάκαρδα? ( για τα ερωτικά μιλάω, απογοητεύσεις, πλήγωμα, γνωριμίες που δεν εξελίχθηκαν καλά).Και πως γίνεται κάποιος πιο ευέλικτος?- 2 σε 1
Αυτό γίνεται τελικά από μόνο του, όταν πια δεν σε ενδιαφέρει αν θα γίνει ή όχι. Γι' αυτό λέμε ότι η νιότη σπαταλιέται στους νέους.
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα ήθελα να σε ρωτήσω μιας και πρόσφατα σε συζητηση μου γεννήθηκε μια απορία: είναι δικαιο να κρίνουμε τους πάντες με τα ίδια μέτρα και σταθμά? Πιο συγκεκριμένα το ολο θέμα προέκυψε από την συνεχόμενες "ατασθαλίες" μιας κοινής γνωστής, δικής μου και μιας φίλης μου, με την τελευται να μου λέει πως κακώς το κάνει και ειναι.... διαφορα κοσμητικά επίθετα. Αλλα βρε Α,μπα μου εγω από την άλλη προσπαθούσα να της πω οτι δεν είναι το ίδιο να είσαι μια κουκλάρα και να δέχεσαι βροχή ερωτικών σινιάλων και από την άλλη να μην είσαι τόσο εμφανίσιμη και να μην έχεις τόσες προτάσεις. Δηλαδή το ίδιο ειναι να χεις τον πειρασμό στη μούρη ? και τελοσπαντων αμα σε μια ομαδα κοριτσιών ή και αγοριων δεν ειναι εκει το θεμα ειχαν όλοι τς ίδιες επιλογές εκεί να πω ότι μπορώ να θέσω σύγκριση. οταν δεν μιλαμε επί ισοις οροις όμως???- αραγε
Αυτό που κάνει η «φίλη»* είναι γνωστή και καταγεγραμμένη δραστηριότητα και λέγεται slut shaming**. Το στενάχωρο είναι ότι, ενώ βλέπεις κάποιο πρόβλημα στο σκεπτικό αυτό, εντοπίζεις μια αδικία μεταξύ ωραίων και λιγότερο ωραίων γυναικών, και προσπαθείς να δικαιολογήσεις κάτι που ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΗ.
Αυτό που δεν είναι επί ίσοις όροις είναι οι άντρες και οι γυναίκες. Οι άντρες πρέπει να κάνουν σεξ με μιλιούνια γυναίκες για να είναι άντρες, ενώ οι γυναίκες για να είναι άξιες εκπρόσωποι του φύλου τους, δεν πρέπει να κάνουν με κανέναν, εκτός αν παντρευτούν και έρθει η ώρα να γίνουν μάνες. Αυτό είναι που δημιουργεί τα προβλήματα, και όχι το πόσο ελκυστική είναι μια γυναίκα, που λόγω μεγάλης προσφοράς αδυνατεί να αντισταθεί στις πονηρές προτάσεις. Γιατί να αντισταθεί στον πειρασμό; Γιατί να είναι αυτό που περιμένεις από μια όμορφη γυναίκα, αλλά την ίδια στιγμή δεν σου περνάει από το μυαλό να δικαιολογήσεις έναν ωραίο άντρα για τις ερωτικές του εμπειρίες; Αυτή είναι η σύγκριση που πρέπει να κάνεις, και όχι μεταξύ ωραίων και άσχημων γυναικών.
* γυναίκες που κάνουν slut shaming: μιλούν με όρους μισογυνισμού προσπαθώντας Α) να κερδίσουν την εύνοια των αντρών ώστε να θεωρούνται κατάλληλες για ρόλο συντρόφου/συζύγου, και Β) επειδή έχουν αποδεχτεί και ενσωματώσει τους κανόνες που λένε ότι η αξία μιας γυναίκας μειώνεται με τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων.
**slut shaming: όταν άνθρωποι υποβαθμίζουν ή κοροϊδεύουν μια γυναίκα επειδή απολαμβάνει το σεξ, κάνει πολύ σεξ, ή φημολογείται ότι κάνει πολύ σεξ.
__________________
7.
Ο πατέρας μου μετά τις σπουδές του δούλευε ως υπάλληλος, αλλά το όνειρο του ήταν να ανοίξει τη δική του επιχείρηση, πράγμα το οποίο και θα έκανε όταν θα έβγαινε στη σύνταξη. (τώρα που στο γράφω αυτό συνειδητοποιώ ότι πέρασε όλη του τη ζωή δουλεύοντας μόνο και μονο για να εξασφαλίσει την σταθερότητα της μηνιαίας σύνταξης και μετά να αρχίσει τη ζωή του) Εμένα από μικρή ηλικία, μου τριβέλιζαν τα αυτιά ότι θα ακολουθήσω τις σπουδές του μπαμπά. Το παιδάκι όμως μεγάλωσε και κατάλαβε ότι προτιμάει άλλη σχολη. Άλλωστε στα μαθήματα εκείνα τα πήγαινα καλύτερα(και μην νομίζεις ότι διάλεξα τίποτα περίεργο μποέμ ή εναλλακτικο, μια εξίσου καλή σχολή με ανάλογο κύρος!). Όταν αποφάσισα να το πω έγινε Ο ΧΑΜΌΣ! Το μόνο που θυμάμαι πια είναι ότι είχα σταματήσει να μιλάω, έκλαιγα και άκουγα τους γονείς μου να μου φωνάζουν τους 1000+1 λόγους για τους οποίους άμα ακολουθούσα τις σπουδές που ήθελα καταδικαζόμουν σε αποτυχία, ενώ με την δικιά τους επιλογή η ζωή μου θα ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Το κύριο επιχείρημα ήταν ότι "όταν ο μπαμπάς έβγαινε στη σύνταξη και έκανε την επιχείρηση θα είχα ένα δίχτυ ασφαλείας, ενώ αλλιώς θα με έτρωγε η ανεργία".
Έψαξα για τη σχολή και είδα ότι είχε πολλές και καποιες ενδιαφέρουσες προοπτικές. Και έτσι πέρασα εκεί. Μετά την εγγραφή μου ξεφυλλίζοντας τον οδηγό σπουδών είδα ότι στο τελευταίο έτος θα μπορούσα να πάω σε κάποια εταιρία η ινστιτούτο για ένα μικρό διάστημα και το ανέφερα γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρον. Τότε άρχισε η μητέρα μου να φωνάζει ότι "μέχρι τότε θα έχει βγει ο μπαμπάς στη σύνταξη, θα έχουμε ανοίξει την επιχείρηση και θα πρέπει να είμαι εκεί και να βοηθάω και να βγάλω από το μυαλό μου την ντόλτσε βίτα(!) σε άλλες πόλεις". Από αυτό και καναδυό άλλα σκηνικά κατάλαβα πως η επιχείρηση δεν ήταν το δίχτυ ασφαλείας που νόμιζα, αλλά ο υποχρεωτικός μονόδρομος. Κι έτσι ξεκίνησα σε μια σχολή που δεν μου άρεσε και χωρίς κανένα απολύτως κίνητρο να ασχοληθώ μαζί της.
Στα χρόνια που ήρθαν εγώ δεν πέρασα αρκετά μαθήματα και αυτά που είχα περάσει ήταν με 5 ή 6. Ο πατέρας μου βγήκε στην σύνταξη και άνοιξε την πολυπόθητη επιχείρηση, η οποία όμως πήγε κατά διαόλου. Αφού έφυγαν μετρητά και ακίνητα και ενώ ήμουν πια στο 5ο έτος άρχισαν να μου λένε να κοιτάξω κανένα μεταπτυχιακό (όχι για να προσανατολιστώ αλλού, αλλά για να βρω μία καλή δουλειά κάπου ώστε να ενισχύσω οικονομικά την επιχείρηση). Πράγμα πρακτικά αδύνατο αφού ούτε οι βαθμολογίες μου το επέτρεπαν, ούτε και η διάθεσή μου που κάθε μέρα ένιωθα τη σχολή μου να με πνίγει όλο και περισσότερο.
Πέρασαν αλλά 2 χρόνια. Η επιχείρηση επιβιώνει χάρη στη μηνιαία συνεισφορά των συγγενών. Από την άλλη εγώ πέρασα ένα διάστημα Στο οποίο δεν μπορούσα να διαβάσω ούτε γραμμή και πλεον για κάθε μάθημα που περνάω σκίζω το βιβλίο και το πετάω (εγω! Που λυπάμαι να πετάξω ακόμα και το πιο ευτελές άρλεκιν δώρο απο εφημερίδα γιατί θεωρώ κρίμα και αμαρτία να καταστρέφεις βιβλία.) Κάποια στιγμή έπεσε από συγγενή η πρόταση να πάω σε ψυχολόγο για βοήθεια την οποία και δέχτηκα. Μόλις το άκουσαν οι γονείς μου έγινε στο σπίτι Βιετνάμ! Ο πατέρας μου φώναζε ότι οι ψυχολόγοι είναι απατεώνες και εκμεταλλευτές. Η μητέρα μου ότι δεν έχουν να μου πουν κατι που δεν μου έχουν ήδη πει οι ίδιοι και ότι δεν θα μου δώσει κάποια παραπάνω συμβουλή από τις δικές τους!
Πλέον Η ατμόσφαιρα στο σπίτι είναι τραγική λόγω σύγχυσης, εκνευρισμού και απογοήτευσης με την οικονομική μας κατάσταση. Όταν δυσκολεύομαι με το διάβασμα μου λένε να πάρω το πτυχίο και να ασχοληθώ μετά με οτιδήποτε άσχετο θέλω να κάνω στη ζωή μου, γιατί βλέπουν ότι δε μου αρέσει καθολου... Όμως δεν το πιστεύουν γιατί στις σοβαρές συζητήσεις ειτε είμαι εγώ μαζί τους στην επιχείρηση, όπου με το πτυχίο μου έχουν εξαφανιστεί τα χρέη ως δια μαγείας και η πελατεία συρρέει, είτε δουλεύω κάπου αλλού και συνεισφέρω και οικονομικά και ως φυσική παρουσία τις ώρες που λήγει το ωράριο μου (και δεν θα μπορώ κιόλας να τους πω "όχι δεν σας δινω"... Γονείς μου είναι και έχουν κάνει τόσα για μένα). Τα μόνα μου κίνητρα για να διαβάσω είναι για να μην ξαναδώ ποτέ αυτά τα βιβλία και ότι αμα παρατήσω τη σχολή θα αισθάνομαι ότι σπατάλησα τα 7 πιο ωραία χρόνια της ζωής μου μέσα σε ένα δωμάτιο χωρίς να κερδίσω τίποτα τελικά.
Λένα μου θέλω την γνώμη σου,την οπτική σου, κάτι που βλέπεις μέσα από αυτές τις γραμμές για αυτήν τη κατάσταση και δεν το βλέπω εγώ. – ghost
Παλιότερα ο κόσμος έκανε πολλά παιδιά για να έχει χέρια για τα χωράφια. Η σύγχρονη εκδοχή είναι λίγα παιδιά με σπουδές, για να έχει πτυχιούχα χέρια για το οικογενειακό μαγαζί.
Αυτό είναι που δεν βλέπεις. Ότι έχεις δεχτεί ότι οι γονείς σου έχουν δώσει ζωή, άρα έχεις ισόβια υποχρέωση να τους εξυπηρετείς γι' αυτό το δώρο. «Γονείς μου είναι και έχουν κάνει τόσα για μένα». Γονείς σου είναι, και έχουν κάνει τόσα για σένα, και άλλα τόσα ΣΕ σένα. Από τη μια, προσπαθείς να αντιδράσεις και οι απαγορεύσεις των γονιών σου σε κρατάνε πίσω. Από την άλλη, χρησιμοποιείς τις απαγορεύσεις ως δικαιολογία για να κάνεις πίσω. Αποφάσισες να πας σε ψυχολόγο, και δεν πήγες επειδή η μαμά σου είπε ότι οι ψυχολόγοι είναι απατεώνες. Πόσο πολύ ήθελες να πας; Και πόσο πολύ έχεις την ανάγκη να πάρεις πρώτα την έγκριση των γονιών σου, πριν κάνεις κάτι; Πόσο βαθιά είναι η αλληλεξάρτηση;
Ζεις μια κατάσταση που φαίνεται τρομερά περίπλοκη από μέσα, αλλά είναι αρκετά ξεκάθαρη για κάποιον που τη βλέπει από έξω. Τα συναισθήματα και η σχέση με τους γονείς σου χρειάζονται επεξεργασία, κάτι που δεν έχεις κάνει στα σοβαρά, εν μέρει επειδή δεν σε άφησαν, εν μέρει επειδή δεν το προσπάθησες. Άκουσε τη συμβουλή του συγγενή σου, και πήγαινε σε ψυχολόγο. Τόλμησε να κάνεις κάτι για σένα, μόνο για σένα, χωρίς να μπλέκονται οι γονείς σου, και χωρίς να ζητήσεις την άδεια, τη γνώμη τους, την έγκριση τους, τη σφραγίδα τους – δεν ξέρω τι ακριβώς θέλεις. Βρίσκεσαι σε κίνδυνο, σημαντικό κίνδυνο, να μη ζήσεις ποτέ τη ζωή που θέλεις, και να καταλάβεις τα γιατί και τα πώς όταν θα είναι πολύ αργά για να κατηγορήσεις και για να το αλλάξεις. Τώρα προλαβαίνεις ακόμα να σώσεις τον εαυτό σου. Τους γονείς σου δεν μπορείς να τους σώσεις, και δεν είναι δικιά σου δουλειά να τους σώσεις, και δεν είσαι υποχρεωμένη να τους σώσεις. Κυρίως, δεν είσαι υποχρεωμένη να τους σώσεις από τα δικά τους λάθη. Για να πειστείς, για να ελευθερωθείς, πρέπει να πας σε ψυχολόγο.
Κάτι τελευταίο: ο πατέρας σου έχασε μια ζωή για να πραγματοποιήσει ένα όνειρο μετά τη σύνταξη. Κινδυνεύεις να πάθεις ακριβώς το ίδιο, και να επαναλάβεις τη δική του ζωή. Για την ώρα, βαδίζεις ακριβώς πάνω στα χνάρια του.
σχόλια