__________________
1.
Σκ@τ@, έγραφα έγραφα και άρχισε η Lifo την ανανέωση που κάνει κάθε 4'-5' και χάθηκαν όλα.
-άϊ στο διάολο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Επειδή έχω λάβει διάφορα μηνύματα με αυτό το περιεχόμενο (αλλά αυτό ήταν το πιο ωραία γραμμένο) συστήνω να γράφετε την ερώτηση σας πρώτα σε ένα ωραίο word, να ελέγχετε ορθογραφία-στίξη-σύνταξη, και να το κάνετε ένα άλλο ωραίο copy paste στη φόρμα. Win-win-win.
(Αλλά αποκλείεται να «χάθηκαν όλα», αγαπητέ φίλε. Πάντα υπάρχει ελπίδα.)
__________________
2.
Πιστεύεις ότι η Εκκλησία έχει μεγάλο μερίδιο στην σημερινή παρακμή της χώρας ή όχι; Προσωπικά πιστεύω ότι έχει πολύ μεγάλο μερίδιο γιατί διδάσκει την ανοχή και την συγχώρεση στα ανοσιουργήματα. Όταν ανέχεσαι και συγχωρείς τα πάντα τότε κανείς δεν κρίνεται, κανείς δεν τοποθετείται στην θέση του, κανείς δεν τιμωρείται πραγματικά. Η τιμωρία μετατίθεται για την μετά θάνατο ζωή αλλά στην παρούσα ζωή διδάσκεσαι ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει και να μην ανοίξει μύτη. Αυτός ο τρόπος ζωής έχει εμποτίσει τον λαό αιώνες τώρα και τους βλέπεις να μην αντιδρούν σε τίποτα, να χωνεύουν τα πάντα. Τους λες 'αυτός έκανε αυτό' και σου απαντάνε 'έλα μωρέ και τι έγινε;'. Όλο αυτό έχει γίνει μπούμεραγκ και έχει καταλήξει εδώ και πολλά χρόνια να κοιτάει ο καθένας την πάρτη του. Γιατί όταν τίποτε δεν μπαίνει στην θέση που του αρμόζει τότε κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η Εκκλησία έχει οπωσδήποτε πολύ μεγάλο μερίδιο στην εξέλιξη (δεν θα ήθελα να πω «παρακμή») της χώρας, οι Έλληνες έχουν μάθει να ταυτίζονται με την Ορθοδοξία. Μολαταύτα θα έλεγα ότι την ανοχή και την συγχώρεση την έχει διδάξει ο Χριστός, αλλά οι άνθρωποι που διδάσκουν δόγμα κατ' επάγγελμα ούτε ανεκτικοί είναι, ούτε συγχωρούν κανέναν. Αντιθέτως, όσο πιο χρυσοποίκιλτη η κορώνα που φοράνε, τόσο μεγαλύτερες οι απειλές και οι κατάρες για όσους επιμένουν να είναι διαφορετικοί.
Το «έλα μωρέ τι έγινε» δεν θα έλεγα ότι είναι αποτέλεσμα της Εκκλησίας, και σίγουρα όχι της συγχώρεσης. Είναι ενδιαφέρουσα κουβέντα και μεγάλη, αλλά εν συντομία προσωπικά πιστεύω ότι είναι περισσότερο αποτέλεσμα άλλων γεγονότων, ιστορικών και πολιτικών. Η Ορθοδοξία ίσως έχει συμβάλλει κάπως σε αντιδιαστολή με την Καθολική, ας πούμε, που είναι πολύ πιο αυστηρή με τις ποινές και τις ενοχές και τους περιορισμούς.
__________________
3.
Αγαπητή Α, μπα..
Πάνε 2,5 χρόνια κι ακόμα να ξεκολλήσω από εκείνον.. Η τουλάχιστον έτσι φαίνεται.. Εκείνος 45 εγώ 23.. Εκείνος σε σχέση 10 χρόνια και δε τα πηγαίνανε καλά ή τουλάχιστον έτσι ισχυριζόταν αυτός.. Δουλεύαμε μαζί για χρόνια και ποτέ μου δε τον είδα ερωτικά στην αρχή. Πάντα ήταν ένας φίλος για μένα. Ένα στήριγμα, ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης.. Ύστερα από χρόνια όμως αυτή η συμπάθεια εξελίχθηκε διαφορετικά. Είχε αρχίσει όλη η συνεργασία μας να γίνεται ένα παιχνίδι φλερτ που μέρα με τη μέρα μεγάλωνε όλο και πιο πολύ.. Ώσπου ένα βράδυ έλαβα ένα μήνυμα από κείνον που έλεγε ότι ήθελε να μιλήσουμε.. Εντάξει λέω ο τύπος θέλει απλά να περάσει καλά για μια νύχτα και αυτό ήταν. Ας το κάνω λοιπόν, σκέφτηκα.. Πάω λοιπόν κι εγώ και αντί να με βάλει κάτω όπως περίμενα ήρθα αντιμέτωπη με έναν άντρα ευάλωτο και εμφανώς ερωτευμένο μαζί μου. Με φίλησε και δεν έκανε καμία άλλη κίνηση και να έχω μείνει κάγκελο! Να μη στα πολύ λέω, όλο αυτό το παιχνιδάκι εξελίχθηκε στον έρωτα της ζωής μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι μαζί του.. Ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω όλα για αυτόν μέχρι που μια μέρα μου λέει πως η δικιά του τα έμαθε όλα για εμάς.. Αυτό ήταν. Δε μου ξαναμίλησε ποτέ. Δουλεύαμε μαζί για 2 μήνες ακόμα μέχρι που εκείνος παραιτήθηκε και εξαφανίστηκε από τη ζωή μου.. Πλέον μένει μαζί της σε άλλη πόλη. Για μένα πάλι δεν κύλησαν και τόσο αίσια τα πράγματα.. Ξεκίνησαν οι επανειλημμένες κρίσεις πανικού.. Διαταραχή πανικού αν έχεις ακουστά.. Και δώστου οι ψυχολόγοι, και δώστου τα αντικαταθλιπτικά. Αρνούμαι να πιστέψω πως έγινα τόσο χάλια από έναν και μόνο άνθρωπο που μου φέρθηκε με τον χειρότερο τρόπο.. Κάποιες φορές περνάω από εκεί που δουλεύει (κέρβερος η δικιά του ακόμα και εκεί εννοείται), και τον βλέπω στα κρυφά. Εκείνος δε με βλέπει.. Και ερωτώ λοιπόν.. Θα φύγει ποτέ αυτό το σαράκι από μέσα μου; Μήπως η καλύτερη λύση είναι να του μιλήσω; Και να του πω τι; Πώς θα απελευθερωθώ επιτέλους;
-Ν.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οι ψυχολόγοι που σου δίνουν τα αντικαταθλιπτικά τι λένε; Τα παίρνεις χωρίς παράλληλη θεραπεία; Αν ναι, κακώς, γιατί έχεις ερωτήματα και άλυτα θέματα που δεν μπορώ να λύσω εγώ, ούτε κανένας άλλος, παρά μόνο εσύ μαζί με τη βοήθεια ενός επαγγελματία. Το πώς αισθάνεσαι γι'αυτόν και το τι θα κάνεις με αυτόν είναι σύμπτωμα, δεν είναι το πρόβλημα που έχεις. Το πρόβλημα που έχεις είναι η διαταραχή πανικού που είναι πολύ αμφίβολο ότι προκλήθηκε μόνο από αυτή την εμπειρία. Η εμπειρία ήταν ο καταλύτης.
Κοίτα την υγεία σου. Αυτή είναι η προτεραιότητα σου. Δεν είναι καλύτερη λύση να του μιλήσεις, πολύ καλά καταλαβαίνεις κι εσύ ότι δεν υπάρχει κάτι για να του πεις. Θα απελευθερωθείς μόνη σου, όταν κάνεις την δουλειά να επεξεργαστείς την διαταραχή πανικού και ό,τι την έχει δημιουργήσει – που ΔΕΝ είναι αυτός.
Είσαι σε ευάλωτη στιγμή, αλλά ίσως πρέπει να το σκεφτείς κι έτσι. Τα έφτιαξες με κάποιον που είχε άλλη. Αυτό που έγινε είναι αυτό που γίνεται στις 99,9 από τις 100 περιπτώσεις που αυτός έχει άλλη. Είναι καλύτερο που σου έκοψε την καλημέρα. Μην τον αποκαλείς έρωτα της ζωής σου.
__________________
4.
Αγαπητή Α, μπα και σχολιαστές,
Τελικά είναι πρέπον ή όχι να ρωτάμε κάποιον τι μισθό παίρνει;
Εγώ είχα πάντα στο μυαλό μου (έτσι με έμαθαν οι γονείς, βασικά) πως είναι μια προσωπική ερώτηση που δεν κάνουμε, γενικώς. Όντας τώρα 25 χρονών και στη γενιά της κρίσης νομίζω πως αυτά είναι ψιλά γράμματα. Πλέον όλοι γύρω μου, η πρώτη ερώτηση που κάνουν όταν κάποιος γνωστός βρει δουλειά είναι πόσα λεφτά παίρνεις. Εγώ πάλι νιώθω ότι είναι αδιάκριτο. Αν δεν έχω αρκετή οικειότητα με κάποιον δε μπορώ να ρωτήσω, κι αν πραγματικά με ενδιαφέρει να μάθω, θα ρωτήσω πλαγίως (από μισθό είσαι ευχαριστημένος/η, αν δε γίνομαι αδιάκριτη). Πρόσφατα ένας φίλος που ζει στη Ζυρίχη μας έλεγε με έκπληξη πως στην Ελβετία είναι μεγάλη αγένεια να ρωτάς κάποιον πόσα βγάζει. Του είπα ναι ξέρεις, γενικώς αγένεια είναι, όχι μόνο στην Ελβετία, μην κοιτάς που εμείς μεταξύ μας είμαστε κουλ, κανονικά δεν τα ρωτάμε αυτά στον κόσμο. Αλλά κανείς δε συμφώνησε και σε όλους φάνηκε περίεργο αυτό που λέω.
Τώρα σκέφτομαι ότι ίσως και οι γονείς μου είναι υπερβολικά πολιτικώς ορθοί και δεν είναι και τόσο τρομερό σαν ερώτηση. Πείτε κι εσείς.
-Σαβουάρ Βιβρ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσικά και είναι εκτός ορίων η ερώτηση. Δεν ξέρω τι κάνει η γενιά της κρίσης, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό το δεδομένο έγινε ψιλά γράμματα. Τώρα που τα λεφτά είναι λίγα μου φαίνεται ακόμη πιο αδιάκριτη ερώτηση. Δεν είναι η μοναδική αδιακρισία που γίνεται κατά κόρον, πόσες φορές διαβάζουμε εδώ απελπισμένες ερωτήσεις στο α μπα για την αδιακρισία των άλλων για χίλια δυο θέματα;
Δεν είναι πολιτική ορθότητα να μη φέρνεις τον άλλον σε δύσκολη θέση. Αν εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να πούμε κάτι για τον εαυτό μας, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι έχουν την ίδια όρεξη για το ίδιο θέμα. Κάποιος που είναι άνετος με τα λεφτά του μπορεί να είναι πολύ κλειστός με ένα θέμα υγείας – και τα δύο είναι όμως εκτός ορίων. Είναι πολύ εύκολο να ξέρουμε ποια είναι τα τζιζ θέματα και το σωστό είναι να μην ρωτάμε στα καλά καθούμενα ανθρώπους που δεν ξέρουμε πολύ καλά, άσχετα με το πώς νιώθουμε εμείς προσωπικά για το κάθε θέμα ξεχωριστά.
__________________
5.
Αγαπητη α μπα, διαβαζω εδω και πολυ καιρο την στηλη σου και θαυμαζω πολυ τον τροπο σκεψης σου και τις αποψεις σου.Ιδιαιτερα θα ελεγα την ταση μαζοχισμου που εχει το γυναικειο φυλο.Mου εχεις δωσει παρα πολλα να σκεφτω. Αnywayyy, o λογος που σου στελνω ειναι ο κυνισμος σου προς τη φραση ο,τι δε σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο. Ισως προσπαθω να ωραιοποιησω ασχημες εμπειριες ,αλλα πιστευω οτι ακομα και οι ασχημες εμπειριες εχουν καποια θετικα.Π.χ χωρισμος να καταλαβεις ποιος εισαι,τι σου αρεσει/τι δε σου αρεσει,τα ελαττωματα σου ωστε να γινεις μια καλυτερη version του εαυτου σου. Ακομη και ο θανατος, να εκτιμησεις τη σχεση που ειχες και να δυναμωσεις τις ηδη υπαρχουσες σχεσεις σου.Δε μπορω να σκεφτω πως υιοθετησες το σκεπτικο του μου συμβαινει κατι απαισιο, δε εχω κατι να μαθω, η ζωη ειναι απλα χαλια. Μου ακουγεται ενα σταδιο πριν την αυτοκτονια να ειμαι ειλικρινης. Καλος ο κυνισμος αλλα με μετρο ρε αδερφε. Googlare και αυτο το αρθρο : Attachment Styles and Personal Growth following Romantic Breakups: The Mediating Roles of Distress, Rumination, and Tendency to Rebound.Ειναι αρκετα ενδιαφερον μιλαει για attachment styles που νομιζω θα επωφελησει αυτους που σου στελνουν ερωτησεις για τον πρωην τους τον Τακη (Spoiler alert: insecure attachment) και την αναθεωρηση που ακολουθει εναν χωρισμο (απο το να μενεις μονος σου να σκεφτεις, μεχρι το να κανεις sex με οποιον βρεις).
Mε αγαπη η δενεχωακριβωςερωτηση.χαχα
-μαργαριτα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Προσπαθώ να καταλάβω πώς έβγαλες το συμπέρασμα ότι είμαι κυνική και πιστεύω ότι όταν συμβαίνει κάτι απαίσιο δεν έχεις κάτι να μάθεις και η ζωή είναι απλά χάλια. Δεν πιστεύω καθόλου κάτι τέτοιο, ούτε πιστεύω ότι το έχω γράψει ποτέ.
Αυτό που έγραψα είναι το εξής:
Η φράση δεν επιβίωσε επειδή είναι σωστή. Η συγκεκριμένη καλύπτει μια αμερικάνικου τύπου, θα έλεγα, ανάγκη για αισιοδοξία, για την πεποίθηση ότι «όλα έχουν κάποιο νόημα», που είναι τρομερά δημοφιλής τις τελευταίες δεκαετίες. Γι' αυτό έγινε και τραγούδι πρώην νικήτριας ριάλιτι. Φυσικά και δεν σε κάνουν πιο δυνατό όλες οι δυσκολίες. Οι περισσότερες προκαλούν το αντίθετο αποτέλεσμα. Στην καλύτερη περίπτωση – για μένα – δεν σε κάνουν πιο δυνατό, αλλά ίσως να σε κάνουν πιο περίπλοκο, με μεγαλύτερο ορίζοντα, με μεγαλύτερη ανοχή στους άλλους. Αν θέλουμε να βλέπουμε μισογεμάτο το ποτήρι, αυτό, ίσως μπορεί να χαρακτηριστεί ως κάποιου είδους δύναμη.
Πάντα λέω ότι σημασία δεν έχει μόνο τι έγινε, αλλά τι μαθαίνουμε από αυτό που έγινε και πώς μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον. Η φράση, απομονωμένη, είναι γλυκερο-ρομαντική έτσι όπως έχει επικρατήσει, γιατί συνήθως παραλείπεται κάτι πολύ βασικό. Δεν είναι νομοτελειακό ότι οι δυσκολίες θα σε κάνουν πιο δυνατό. Χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να μετατρέψουμε μια αρνητική εμπειρία σε εφόδιο, αλλιώς είναι επίσης πιθανό να γίνουμε ακόμη χειρότεροι: γεμάτοι πικρία, ας πούμε.
Με αγάπη. Όταν κάποιος λέει "δεν το πιστεύω αυτό εκατό τοις εκατό, όπως είναι γραμμένο" δεν εννοεί "τι βλακεία είναι αυτή, πιστεύω ακριβώς το αντίθετο".
__________________
6.
αγαπητη α,μπα
ειμαι 20 χρονων και προσφατα γνωρισα καποιον.. βγηκαμε μια φορα και ηταν πολυ ερωτικος απεναντι μου.. κι εγω απεναντι του.. συντομα καταλαβα οτι θελει σεξ..κι εγω δε μπορω να του το δωσω.. δεν εχω κανει και καταλαβαινω οτι για να γινει θα χρειαστει λιγος χρονος.. να γνωρισω τον αλλον, να τον εμπιστευτω μεχρι να νιωσω σιγουρη και ανετη να προχωρησω σε αυτο.. για εκεινον δεν νομιζω οτι υπαρχει αυτος ο χρονος και η διαθεση.. στεναχωριεμαι που τωρα εκφραζεται ουδετερα-φιλικα απεναντι μου γιατι εχει αρχισει να μου αρεσει.. τι να κανω;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τίποτα. Δεν χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα. Αν άλλαξε γνώμη, ωραία. Χρειάζεται συγχρονισμός σε αυτά τα πράγματα, αν βιαζόταν, ας έπαιρνε το αεροπλάνο.
(Το σεξ δεν είναι κάτι που δίνεις. Προσπάθησε να μην το βλέπεις έτσι, ούτε να μιλάς έτσι γι'αυτό. Δεν θα παραχωρήσεις κάτι σε κάποιον αν αποφασίσεις να κάνεις σεξ μαζί του. Έχεις ένα σώμα όλο δικό σου και το χρησιμοποιείς όπως θέλεις, κάθε μέρα. Πλένεσαι, τρως, κοιμάσαι. Το σεξ είναι άλλη μια σωματική λειτουργία. Δεν είσαι κουμπαράς, ούτε μετοχή. Δεν είναι ότι δεν μπορούσες «να το δώσεις», ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ, δεν σου ερχόταν, και ποτέ να μην το κάνεις αν δεν θέλεις.)
_________________
7.
Γειά σου Αμπα και Αναγνώστες. Σας γράφω διότι θέλω μια ψύχραιμη και αντικειμενική γνώμη για ένα θέμα που ντρέπομαι να συζητήσω με την οικογένεια και τους φίλους μου ,και έχω διαπιστώσει ότι αντιμετωπίζετε με αρκετή σοβαρότητα τα ερωτήματα που σας θέτονται, απαντώντας με τρόπο που βοηθάει κανείς να δει τα θέματα και από άλλες οπτικές γωνίες. Λοιπόν είμαι 45,καθηγητής σε Λύκειο, με 2 παιδιά στην εφηβεία, χήρος εδώ και 10 χρόνια. Όπως καταλαβαίνεις περάσαμε πολλά - πολλά ζόρια ,αλλά σταδιακά βρήκαμε τις ισορροπίες μας και συνεχίσαμε μια ομαλή ,χαρούμενη ζωή όσο γίνεται εν μέσω οικονομικής κρίσης και μονογονεικού τρεξίματος! Εδώ και 3 έτη συνδέθηκα με μια εφηβική μου αγάπη, μια κοπέλα στην ηλικία μου ,που πάντα μου άρεσε και την εκτιμούσα .Ήταν (και είναι) σε διάσταση με ένα εφηβάκι επίσης ,και επιπλέον θεωρείται κορυφαία στον τομέα της τον επαγγελματικό. Συγκατοικήσαμε στο δικό μου σπίτι μετά από έναν χρόνο σχέσης, τα παιδιά μου την αποδέχτηκαν πλήρως διότι είναι και ένας έξυπνος, τρυφερός ,δοτικός άνθρωπος ενώ το κοριτσάκι της επέλεξε να μείνει με τον πατέρα του και γενικά δείχνει να ενοχλείται από τη σχέση μας και παρ' όλες τις προσπάθειες μας η επικοινωνία μαζί της δεν είναι καλή. Κάνουμε υπομονή ,είμαστε υποστηρικτικοί και ...ελπίζουμε! Η καλή μου αποφάσισε στο μεταξύ να ανοίξει μια δική της εταιρεία και επειδή κι εγώ ένοιωθα ´´καμένος´´ πια στη δική μου δουλειά έχοντας σιχαθεί το Δημόσιο, ψαχνόμουν και το αντικείμενο το δικό της μου άρεσε , αποφάσισα να συμμετέχω. Πήρα μια άδεια άνευ αποδοχών με την προοπτική να γίνω εταίρος μόλις σταθεί κάπως η εταιρεία στα πόδια της .Να σημειώσω εδώ ότι τα 3 αυτά χρόνια ανέλαβα εξ ολοκλήρου την οικονομική της στήριξη μέχρι να ορθοποδήσει η νέα δουλειά. Πρόσφερα επίσης εργασία χωρίς αμοιβή. Και πριν από ένα χρόνο μετά από μια αναπάντεχη κληρονομιά άρχισα να βάζω μεγάλα ποσά ,τα οποία η καλή μου με διαβεβαίωνε ότι θα τα πάρω πίσω μόλις πληρωθεί από τους πελάτες της. Η ίδια προσέλαβε την κόρη της, ενώ όχι τα δικά μου παιδιά ενώ το είχα ζητήσει -διότι όλα τους βοήθησαν και βοηθούν. Και τελικά στον οικονομικό απολογισμό φάνηκε ότι μόλις και μετά βίας θα επιστραφεί σε μερικούς μήνες μόνο το 1/3 του ποσού που συνεισέφερα και τα άλλα 2/3 πήγαν σε υποδομές και υποχρεώσεις των προηγούμενων ετών χωρίς άμεση προοπτική επιστροφής παρ´ όλες τις διαβεβαιώσεις. Η εταιρεία πηγαίνει καλά -όχι όμως τόσο ώστε να αμείβομαι, ίσα που συντηρεί ένα άτομο με τα κέρδη της. Ξεχρεώνει και τα δάνεια της κοπέλας μου και τα πάσης φύσεως χρέη της. Το θέμα μου είναι ασφαλώς και το οικονομικό -διότι δεν έχω τόση άνεση ώστε να επενδύω μακροπρόθεσμα ,αλλά κυρίως το γεγονός ότι νιώθω εξαπατημένος διότι καταλαβαίνω ότι η κοπέλα μου ήξερε ότι δεν γίνεται να επιστρέψει όλα τα χρήματα που χρησιμοποίησε και με χειρίστηκε για να τα πάρει. Επιπλέον έχω φρικάρει διότι τρενάρει το διαζύγιο της με προφάσεις ´´δεν προλαβαίνω ´´ ή ´´υπάρχει ένας κοινός δικαστικός αγώνας με τον πρώην μου και δεν πρέπει να φαίνεται ότι έχω συναινετικό διαζύγιο ´´.Την αγαπάω και θα ήθελα πολύ να παντρευτούμε η να έχουμε έστω ένα σύμφωνο συμβίωσης και για πρακτικούς αλλά και για συναισθηματικούς λόγους. Από το φθινόπωρο του 16 όμως είμαι απογοητευμένος ,πολύ κουρασμένος διότι δουλεύω πάρα πολύ χωρίς διακοπή, νομίζω ότι παραμελώ ακόμα και τα παιδιά μου, η κόρη μου- 17 έμπλεξε με ´´περίεργες ´´ παρέες και άργησα να το πάρω χαμπάρι ,δεν ξέρω αν είναι σωστό να περιμένω κι άλλο ,νομίζω ότι περνάω και μια μικρή κατάθλιψη. Συγνώμη για το κατεβατό, νομίζω πως πρέπει να κλείσω ραντεβού με ψυχολόγο ,θα εκτιμούσα όμως και τη γνώμη σας. Ευχαριστώ , Χάρης.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ξέρω αν χρειάζεσαι ψυχολόγο ή δικηγόρο, βρε Χάρη, αλλά μάλλον και τα δύο. Πώς έδωσες μεγάλα ποσά; Έτσι, χέρι με χέρι; Χωρίς καμία συμφωνία για το τι θα γίνουν; Χωρίς πλάνο, με την αοριστία «όταν πληρώσουν οι πελάτες;» Δεν κατάλαβα και πού δουλεύεις εσύ, ελπίζω στην παλιά σου δουλειά, και να μην την άφησες.
Τα καλά νέα είναι ότι έδωσες λεφτά που είχες και δεν δανείστηκες. Τα κακά νέα είναι ότι έδωσες λεφτά που είχες. Καλός, δοτικός άνθρωπος που αγαπάς πολύ, αλλά ταυτόχρονα υποψιάζεσαι ότι σε εξαπάτησε για να της δώσεις λεφτά; Δηλαδή, θέλεις με όλη σου την καρδιά να παντρευτείς κάποια που υποψιάζεσαι ότι σε χειρίστηκε και τώρα κάνει την ανήξερη;
Χάρη μου να κλείσεις οπωσδήποτε ένα ραντεβού με ψυχολόγο για να δεις με καθαρή ματιά πού βρίσκεσαι και τι κάνεις. Αποφάσεις για γάμους και περεταίρω δεσμεύσεις να πάρεις μόνο όταν έχεις σιγουρευτεί ότι ξέρεις πού πατάς με αυτή τη γυναίκα.
σχόλια