ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορώ άλλο. Σιχαθηκα. Κουράστηκα. Ξενέρωσα. Άγχος, καταθλιψεις, φόβος φοβος φοβος. Θλω κι εγώ να συνάψω σχέσεις ποιοτικες και να ξεφύγω από τους φόβους μου, δλδ τις φοβίες μου. Δεν πρέπει να γκρινιάζω, το ξέρω, υπάρχουν χίλια μύρια πιο άγρια και άσχημα πράγματα εκεί έξω. Όμως λαχταρώ τόσο πολύ μια ανθρώπινη επικοινωνία, αγκαλιά, χάδι, να μπω σε μια παρέα, να ξεσκασω κι εγώ ένα Σαββατόβραδο. Δε νιώθω υπαρξιακή μοναξιά τόσο, όσο ανάγκη για επικοινωνία. Καλή, απλή καθημερινή επικοινωνία, μοίρασμα, δέσιμο. Και ξέρω θα φανώ γραφικός, αλλά έχω τόσο πολύ ανάγκη να προσφέρω! Να αλληλεπιδρασω! Να ΖΗΣΩ! Ειμαι νέος και βράζει το αίμα μου. Αρκετά πια με την αδράνεια στο καβούκι μου. Αν δεν αλλάξω και τώρα θα τρελαθώ! Το ξέρω ότι είναι στο χέρι μου, αλλά οι φοβίες μου με παραλύουν κάθε φορά που προσπαθώ να αλλάξω. Και μετά απογοητεύομαι που δεν αλλάζω και ξανακλεινομαι στο καβούκι μου. Μετά μαζεύω δειλά δειλά πάλι θάρρος, ξαναπροσπαθω, ξανατρωω τα μούτρα μου και ούτω καθεξής.Ο ψυχίατρος που με παρακολουθεί εδώ και πάάάρα πολλάάά χρόνια είναι πολύ καλός, παρακολουθεί τις τρέχουσες σχετικές εξελίξεις και είναι "της νεας σχολής". Δίνει βάση στην κατανόηση και αποδοχη. Και έχει πραγματικά χάρισμα. Αυτό που λέμε ενσυναίσθηση. Δεν πατρωναρει όπως άλλοι πολλοί και μου δίνει την αίσθηση της ελευθερίας και συναμα υπευθυνότητάς μου απέναντι στον εαυτό μου. Ομως με χαπακωνει πολύ εύκολα. Και εγώ είδα μικρή μόνο βοήθεια με τα χαπια. Βεβαια δε λεω, αν δεν τα επαιρνα μάλλον θα ημουν τρισχειροτερα. Απλα με συντηρουν, δε με βελτιωνουν ομως. Επίσης είναι 60αρης και όσο να πεις δεν καταλαβαίνει τα προβλήματα ενός εικοσαρη τόσο καλα. Δλδ δεν ξέρει τι παίζει, τι είναι in και τι όχι σε αυτές τις ηλικίες. Εγώ από την άλλη έμαθα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου και τον κόσμο σε τόσες συνεδρίες που έκανα μαζί του, αλλά από πραξεις... Μηδέν εις το πηλίκο. Σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο να μου πει κάποια πρακτικά συμπεριφορικα πράγματα να κάνω. Όχι σκέτες αναλύσεις. Γενικά είμαι πολύ θεωρητικός σαν άνθρωπος και από πράξη τίποτα. Για αυτό σκέφτομαι ότι ίσως ένας ψυχολόγος με ενέπνεε να δοκιμάζω στην πράξη να αλλάζω με συγκεκριμένες ενέργειες. Ή κάποιος που έχει εξειδικεύθει τέλος πάντων στο κοινωνικό άγχος. Είμαι επαρχία, οπότε κάτι δραματουργικά - εργοθεραπευτικα προτζεκτς ή σεμινάρια ή πως λέγονται αυτά τέλος πάντων, εμείς δεν τα έχουμε εδώ.Εσείς τι λέτε; Καλύτεροι οι ψυχολόγοι; Είναι πιο πρακτικοί; Βασικά όσοι έχετε κάνει συνεδρίες ψυχοθεραπείας (γνωσιακή, συμπεριφορική, ψυχοδυναμική κλπ -ΟΧΙ ψυχανάλυση) έχετε δει κανένα όφελος ή γενικά είναι τζάμπα λεφτα;Είμαι σε απελπισία. Θέλω να ζήσω τόόόσο πολύ. Δε θέλω να είμαι άλλο ο φοβισμενος χεστης κατουρλιαρης Μήτσος από τους δέκα μικρούς Μητσους "Άντε χάσου, μικρό μυρμηγκακι!"). Θέλω να ειμαι ο εαυτός μου πια. Έχω ξεχάσει ποιος είμαι πραγματικά. Θέλω να ζήσω το καταλαβαίνετε! Βοήθεια! ΖΗΤΩ Η ΖΩΗ!!! Αλλά όχι η ζωή των ηρωων στις ταινίες στους οποιους θα ήθελα να μοιασω. ΖΗΤΩ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ! ΖΗΤΩ, ΟΧΙ ΑΠΟΘΑΝΕΤΩ!