Ok. Αντιλαμβάνομαι ότι πολλά από όσα μας συμβαίνουν στην ενήλικη ζωή μας, προέρχονται από τα παιδικά μας χρόνια, ενίοτε δε από τα λάθη των γονιών μας.Από την άλλη, οι γονείς δεν είναι υπεράνθρωποι, ούτε τέλειοι, σχοινοβατούν κι εκείνοι σε ένα άγνωστο πεδίο που λέγεται πατρότητα/μητρότητα. Κάνουν λάθη, όπως λογικά θα κάνουμε-κάνουμε ή έχουμε ήδη κάνει ως γονείς.Επίσης, όσα λάθη έκαναν οι γονείς μας και μας έχουν στιγματίσει, καλώς ή κακώς ανήκουν στο παρελθόν κι εκεί πρέπει να μείνουν. Από τη στιγμή μάλιστα που ενηλικιωνόμαστε, τα ηνία μαζί με τις ευθύνες περνούν στα χέρια μας και τα αναποτελεσματικά γονεϊκά πρότυπα θα πρέπει να πάψουν να είναι το άλλοθι της αδράνειας ή του κακού παρόντος μας. Εν ολίγοις, ό,τι έκαναν ή δεν έκαναν οι γονείς πάει, πέρασε. Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε εμείς για εμάς ποιοι θέλουμε να είμαστε και να το επιδιώξουμε προσπαθώντας, μέχρι να το καταφέρουμε.Για όλους τους χαρακτηρισμούς που αποδίδετε στον εαυτό σας, ενδεχομένως σε κάποιο βαθμό να ευθύνεται ο τρόπος που σας μεγάλωσαν. Είστε όμως πλέον σε θέση, έχοντας την επίγνωση όσων σας ενοχλούν σε εσάς, να τα βελτιώσετε κι αν δεν το κάνετε, σίγουρα δε θα φταίει ο κακός πατέρας σας.
11.10.2016 | 16:49
Απαγορευμένο γράμμα
Αγαπητέ πατέραΕνα και το αυτο μ'αυτο που σιχαθηκα γινομαι πατέρα.Αυτον που ελεγα οτι ποτε δεν θα καταντήσω, δεν εχω καμια σχεση μαζι του, ειναι αναίσθητος,δεν μπορει να δείξει την αγάπη του, ισχυρογνώμων, ξεροκέφαλος, παλαιας σχολής, αμόρφωτος, χρησιμοποιει βία για να επιβληθεί, τέρμα νευρικός, κυκλοθυμικος και εγωιστης.Ημουν δύσκολο παιδί πατέρα δεν λέω αλλα δεν με χεααιρίστηκες σωστά, δεν με αγαπησες οσο ήθελα οταν το χρειαστηκα, δεν πιστεψες στιγμή σε μένα, δεν μου συμπεριφερθηκες σαν παιδί σου.Το παιδι των απέναντι η του μανώλη η του γιώργου πατέρα ,ναι ηταν καλύτερο.Δεν φωναζαν τα μεσημερια οσο εγώ, διαβαζαν πρρισσοτερο, καναν τα μαθηματα τους.Ηθελα να φωναξω ημουν παιδί, δεν ηθελα να μαθω αλλα.να.με μαθεις, δεν ηθελα να κανω τα μαθηματα μου γιατι ηθελα να τα κανουμε μαζί..Ααα ρε χαζοΜπαμπά.Εκανες οσα "καλα" δεν επρεπε γιατι ετσι ειχες μαθει.Μου δωσες περισσοτερη ελευθερια σε εκεινη την ηλικία παρα στοργή...Τωρα ειμαι 20 πατέρα και ειμαι νευρικός, εγωιστης, ισχυρογνώμων, σχετικα αμορφωτος, κυκλοθυμικός και δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα μου οπως την αγαπη που σου φύλαω απο τοτε.Είμαι ακομα παρθένος πατέρα και ουτε καν το ξέρεις και δεν θα στο ελεγα και ποτε.Ειμαι ίδιος με σέπνα, πςνομοιοτυπος.Τωρα πατέρα μετα απο 10 χρόνια θυμάμαι ακόμα οτι ευχόσουν να μην με ειχες φερει στην ζωη ποτέ..η μάλλον πιο σωστά...Ευχόσουν να μην ΣΕ εχεις φέρει στην ζωή ποτε. Το αγαπημένο σου παιδί
1
