ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δουλεύω κουζίνα και σήμερα πρώτη φορά μου γύρισαν φαγητό πίσω. Είχε πάρα ψηθεί λίγο παραπάνω. Νιώθω απαίσια και με έχει καταβάλλει μια τεράστια απαισιοδοξία.. Πήγα να βάλω τα κλαματα αλλα κρατήθηκα γιατί υπήρχε κόσμος. Οι υπόλοιποι μου είπαν ότι νταξει αυτά συμβαίνουν και πρέπει να προσέχω και με καθησυχασαν. Μάταια όμως. Μετά από λίγο το είπαν στο αφεντικό. Δεν μου έγινε προσωπική παρατήρηση αλλά όταν είδα το αφεντικό και του χαμογέλασα, με κοίταξε με μισό μάτι και άλλαξε το βλέμμα του. Δεν θέλω να ξανά πάω για δουλειά. Δεν έχω τη ψυχολογία που είχα. Νιώθω ότι θα τα κάνω όλα χάλια και όλοι θα είναι από πάνω μου μη κάνω καμιά παραγγελία χάλια. Κρίμα και πάνω που είχα αποδείξει την αξία μου και τις αντοχές μου έγινε αυτό. Με τι ψυχολογία θα πάω πάλι αύριο; είναι ένα πολύ ψυχοφθορο και αγχωτικό επάγγελμα που οποίος δεν το έχει βιώσει δεν ξέρει τι σημαίνει να βαράς 10ωρο σε κουζίνα. Το είπα και στη μητέρα μου και η απάντηση που μου έδωσε είναι ότι εγώ τόσα χρόνια που μαγειρεύω πάλι λάθη κάνω,δεν θα κάνεις εσύ; και ότι δεν πειράζει. Αλλά δεν με καθησυχάζει τιπιοτα. Δεν θέλω να αλλάξω τη δουλειά μου, αλλά το μαγαζί που δουλεύω γιατί ντρέπομαι να ξανά πάω αύριο για δουλειά γιατί νομίζω ότι δεν θα καταφέρω τίποτα και γιατί ακόμη δεν αντέχω την αίσθηση υπέροχης των υπόλοιπων εκεί πέρα.