ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν να το γράψω χθες το πόνημα, αλλά τελικά το ανέβαλα γατί μας κέρασε πίκρα ο kill bill. Αν και το θέμα καλυφθηκε πλήρως θεωρώ, θέλω να συμπληρώσω 2-3 πραγματάκια. Το πρώτο είναι το αν ισχύει αυτό που παρουσιάζει ως συμπέρασμα η εξομολογούμενη. Και να μην το είχαμε παρατηρήσει στον περίγυρό μας, σίγουρα το παρατηρήσαμε από τα σχόλια. Αυτό που γράφει είναι μια πραγματικότητα, τουλάχιστον κατά το ήμισι. Οι γυναίκες αποζητούν σχέση σε πολυ μεγαλύτερο ποσοστό από τους άντρες.Γιατί; Ο στην εντατική χτυπάει to the point. Διαφορετικές προσλαμβάνουσες σε πατριαρχική κοινωνια.Όλα αυτά όμως είναι πράγματα που μπαίνουν στον εγκέφαλο και κρύβονται απευθείας στο υποσυνείδητο. Δηλαδή ακόμα κι οι γυναίκες αποζητούν σχέση για να καθαγιάσουν το σεξ, επειδή έτσι τους έμαθε ο Χριστιανισμός και οι μαμάδες τους, θα έπρεπε να το κάνουν χωρίς να το γνωρίζουν, χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Όμως αυτό δε συμβαίνει εντελώς. Για την ακρίβεια, αυτό μάλλον συνέβαινε λίγο παλιότερα, στην ηλικία μου, αλλά τώρα παρατηρούμε όλη αυτή η αρνηση της σεξουαλικότητας να έχει γίνει παντιέρα και ιδεολογία από τους νεαρότερους. Γιατί;Εδώ έρχεται να αποσαφηνίσει τα πράγματα η Γ45, υιοθετώντας την αποψη ότι το σεξ χρησιμοποιείταιγια πολιτικούς λόγους. Και είναι απόλυτα σωστή, απλά θα ήθελα να την επεκτείνω και να πω πως οι λόγοι είναι και οικονομικοί. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι πρωτίστως οικονομικοί. Άλλωστε η πολιτική δεν είναι παρα "συμπυκνωμένη οικονομία". Για να γίνει αντιληπτό τι τεράστιο ρόλο πάίζει η οικονομία στους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, θα θυμίσω μόνο ότι ο Αβραάμ ο Λινκολν που κατήργησε την δουλεία ανήκε στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Σα να λέμε ότι ο Μπους (δεν θα πω ο Τραμπ γιατί είναι βαρύ) της εποχής θέλει να καταργηθούν οι δούλοι και ο Κλίντον της εποχής (απορρίπτεται ο Μπαρακ λόγω χρώματος) έχει ενστάσεις. Εν ολίγοις λοιπόν, σε αντίθεση με την δεκαετία του '60 που για κάποιο λόγο ο Καπιταλισμος ήθελε να χαλαρώσουν τα σεξουαλικά ήθη, τώρα θέλει να σφίξουν λιγάκι έως αρκετά. Το αναγνωστικό κοινό των εξομολογήσεων που ταιριάζει στο ηλικιάκο προφίλ καθώς και οι αντίστοιχες ηλικίες σε άλλες χώρες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είτε πέρασαν την εφηβεία τους είτε τις σπουδές τους μέσα στην οικονομική κρίση, που δεν είναι κρίση αλλά μια νέα πραγματικότητα που θα διατηρηθεί πολλά πολλά χρόνια. Άρα, εκπαδιεύονται ήδη για να ανταπελξέλθουν στο ρόλο που τους επιφυλάσσεται στην νέα πραγματικότητα. Γιατί όμως να θέλει να συμβεί κάτι τέτοιο;Μα φυσικά γιατί περνάει κρίση. Αφενώς λοιπόν πρέπει να τεκνοποιήσουμε στρατιωτάκια (σωστή η άποψη έχουμε πολεμο), αφετέρου πρέπει οι γυναίκες να επιστρέψουν στο σπίτι και να αναλάβουν διάφορες εργασίες που είχαν απεμπολήσει. Το κοινωνικό κράτος πρέπει να περιοριστεί άρα δεν θα μπορεί να προσφέρει πχ υπηρεσίες φροντίδας ηλικιωμένων. Κάποιος όμως θα πρέπει να τους φροντίσει. Τις γυναίκες τις κερδίσαμε ώς καταναλώτριες την στιγμή που τις χρειαστήκαμε (ο Ροκφέλερ ηταν κατεξοχην χρηματοδότης φεμινιστικών οργανώνσεων), τώρα ήρθε η ώρα να αλλάξουν ρόλο. Ποια είναι τα οχήματα για να γίνει αυτό; Φυσικά η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος και φυσικά οι κοινωνικές έρευνες. Όλο και περισσότεροι θα σας πουν τι να τρώτε, τι να πίνετε, τι και πως να π@δατε. Στο σημείο που διαφωνώ, είναι πως υπάρχει όντως η κυριαρχία της αγγλικής γλώσσας, αλλά κατά τη γνώμη μου αυτό από μόνο του δε λεει πολλά. Εγώ τα διαβάζω όλα στα ελληνικά. Αν εξαιρέσουμε την ποίηση, που δεν μεταφράζεται, στα υπόλοιπα η ουσία παραμένει, δεν παίζει ρόλο η γλώσσα. Πιστεύω ότι η μεγάλη αλλαγή στα ήθη γίνεται από την κυριαρχία του αμερικάνικου σινεμά. Ήδη μιάμιση δεκαετία νωρίτετα από το ηλίθια γλυκανάλατο ps I love you της νέοφιλελεύθερης Αμερικής ο Κριστόφ Κισλοφσκι πρότεινε από τη σοσιαλδημοκρατική Γαλλία μεσω της Μπλε ταινίας το σεξ ως διαδιακασία αποτίναξης του πένθους του θανάτου και δημιουργικής ολοκλήρωσης.(ο Ενγκελς στο "Η καταγωγη της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του Κράτους", τοποθετεί ευστοχα την οικογενεια ως τον θεμελιο λίθο του καπιταλισμου και πιο πατρις θρησκεια οικογενεια απο τις Ηπα δεν υπαρχει..)Πως θα προστατευτούμε/αναιρέσουμε τα παραπάνω; Διάβασμα, σινεμά θέατρο. Μελέτη της ιστορίας κυρίως μέσα μέσα από το πρίσμα των οικονομικών σχέσεων. Παρατήρηση του εαυτού μας και ερωτήσεις κάθε στιγμή γιατί φερόμαστε και σκεφτόμαστε με τον τρόποπου το κανουμε. Πως σχηματιστήκαμε δηλαδή. Αλλος τρόπος κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει. υ.γ.1. Επειδή ρωτήθηκα κι εγώ, να το παρει το ποτάμι, είμαι 37. 2. Επειδη η "γυναικεία λογοτεχνία", κάθε εποχής, δεν διαβαζεται ή παρακολοθουθείται στο σιναμέ, αν θέλετε κάτι σε Τζέην Ώστιν προτιμήστε το Pride and Prejudice and Zombies. Ταινιάρα. Και το πνεύμα της Τζέην παραμένει ανέπαφο.3. Καταπληκτική η απαντηση της Α, μπα. Γενικά δίνει πολύ ωραίες απαντήσεις και καλό θα είναι να την διαβάζει το κοινό των εξομολογήσεων αν δεν το κανει ήδη.

Ουαου. Ρε τι έχασα που βγήκα έξω.. Είναι ακόμα "ζωντανή" η εξομολόγηση ή θα γράφω στον βρόντο; 1,2.. 1,2.. τεστ τεστ.

Με μοτο του πανεπιστημιου μας virtutis gloria merces και semper fidelis

Κοιμήθηκα και ξυπνώντας είδα αμέτρητα σχόλια, νομίζω ότι το θέμα το έχει καλύψει πλήρως η Γ45. Αυτό που βιώνω τόσα χρόνια είναι το δίπολο σχέση-πήδημα: το πήδημα είναι καλό όταν γίνεται αφού έχουμε ''συμφωνήσει'' ότι έχουμε σχέση, είναι όμως κακό όταν γίνεται χωρίς κάποια τέτοια ''συμφωνία''. Πόσες άραγε συμφωνημένες ''σχέσεις'' έχουν καταλήξει στο τίποτε και πόσα ''πηδήματα'' έγιναν σχέσεις με ουσία;;;

Ουφ θα προσπαθήσω να τα απαντήσω με τη σειρά (άποψή μου τα παρακάτω):Όταν οι επιθυμίες 2ατόμων δεν συμπίπτουν, τότε είναι αναπόφευκτο οτι ο ένας θα νιώσει απώλεια, προδοσία, γιατί ενδόμυχα επιθυμεί να είναι μέλος ζεύγους. Αυτοπροσδιορισμένος, ασφαλής.Για τον ίδιο λόγο δε μπορεί να δεχτεί την απόρριψη που είναι απώλεια, που του φέρνει τα πάνω-κάτω και χάνει ένα κομμάτι του εαυτού του (το οποίο είχε "προσφέρει" επενδύοντας σε κάποιον άλλο).Η γυναίκα (καλώς ή κακώς και εξαιτίας διαφόρων παραγόντων) ωριμάζει γρηγορότερα και ο ρόλος της βιολογικά είναι να τεκνοποιήσει επιτυχώς. Πρέπει να ξέρει να επιλέγει το καλύτερο και αποδοτικότερο σύμφωνα με τη φύση.Η παρθενιά είναι ένα φυσικό και ψυχολογικό (δύσκολο να το χαρακτηρίσω) γνώρισμα- ας το πω, το οποίο χρησιμοποιούνταν για να προφυλάξει τα νεαρά-ανώριμα άτομα να μπουν στη διαδικασία "ζευγαρώματος" από τη στιγμή που όταν κανείς είναι ανέτοιμος σωματικά και νοητικά, το όλο εγχείρημα είναι παρακινδυνευμένο για την επιτυχία της τεκνοποίησης, της ανάθρεψης, αλλά και της ψυχολογικής διαχείρισής του. Ο άλλος είναι ευγνώμων και καλά επειδή επιλέχθηκε ως κατάλληλος ανάμεσα στους υπόλοιπους.Μπορούμε να διαχειριστούμε τον πόνο, απλά ο καθένας με τον τρόπο του και δεν είναι σίγουρο οτι θα είναι καλύτερος άνθρωπος μετά.Ο φόβος είναι πολύ χρήσιμο συναίσθημα και φυσιολογικό, υπό προ'υ'ποθέσεις. Προφυλάσσει από καταστάσεις που κάτι μέσα μας προειδοποιεί οτι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Ειδικότερα το τσαλάκωμα θέλει μεγάλη αυτοπεποίθηση, ώστε να το προκαλέσει κανείς στον εαυτό του και να βγεκ και αλώβητος.Μόνο στο τι, δεν ήξερα τι ν'απαντήσω!!!!!

Να θεσω κατι ακομα μιας και συζηταμε?Γιατι ειναι τοσο σημαντικο "να μην πληγωθουμε" οταν τα θελω μας ειναι διαφορετικα απο του αλλου? Γιατι νιωθουμε απορριψη και δεν μπορουμε να την δεχτουμε?Γιατι μεγαλωσαμε ως πριγκιπησσες που πρεπει να εχουν το καλυτερο?Γιατι μαθαμε οτι η παρθενια μας ειναι τοτεμ που το προσφερουμε ωστε ο αλλος να ειναι ευγνωμων?Γιατι δεν μπορουμε να διαχειριστουμε τον πονο?Τι???Πραγματικα αναρωτιεμαι. Γιατι ειμαστε τοσο φοβισμενες να τσαλακωθουμε?

Δεν υπαρχει "σκετο σεξ" (εκτος αν το κανεις με fucking machine κυριολεκτικα) ουτε σκετη "συναισθηματικη σχεση" (εφοσον δεν εμπεριεχει ερωτικο στοιχειο ειναι φιλια).Ο επιπλαστος αυτος διαχωρισμος που δεν υπηρχε πριν 30 χρονια εχει γινει για να καθυποταξει τις μαζες.

Πόθεν προκύπτει ότι οι άντρες βρίσκουν εύκολα συναισθηματική σχέση;Ως προς το ερώτημά σου: θα πρέπει κάποια στιγμή να παύσει αυτός ο διαχωρισμός μεταξύ ''συναισθηματικής'' και ''σαρκικής'' σχέσης. Αυτός κάνει τους περισσότερους άντρες να πουλάνε παραμύθια στις γυναίκες που αυτό θέλουν να ακούσουν. Και ναι, το να θέλω εγώ μόνο σεξ απόψε δε με κάνει μίασμα, ούτε προδικάζει το τι θα γίνει αύριο.