Καθόλου ασήμαντες οι σκέψεις αυτές..Όμως δεν ξέρω αν συμφωνώ ή αν διαφωνώ.Προφανώς, αν αύριο μάθω ότι πάσχω από μία ανίατη ασθένεια,θα νοσταλγώ το σήμερα όπου ήμουν αφελής και ανέμελη,ελεύθερη να γκρινιάζω για όσα μου λείπουν. Όμως σήμερα νοσταλγώ όσα δεν έζησα και θα ήθελα να ζήσω.Γενικότερα πιστεύω πως τα προβλήματα του καθενός δε συγκρίνονται. Αυτή τη στιγμή ένα παιδί κάπου πεθαίνει, άμα όμως πεθάνω κι εγώ και βυθιστώ σ'αυτή τη σκέψη δε θα μπορέσω να προσφέρω κάτι. Ο καθένας βλέπει το πρόβλημά του με βάση αυτά που έχει για επεξεργασία. Ένα παιδί που χθες πείναγε και σήμερα χορταίνει,αύριο θα κοιτάξει να ντυθεί,μόλις ντυθεί να δουλέψει,μετά να σπουδάσει και να προσφέρει..
24.8.2015 | 00:58
Ασήμαντες σκέψεις
Λοιπόν, το απόγευμα γύρισα από το εξοχικό μου (όπου έμεινα δυο μέρες με τους γονείς μου που είναι υγιείς) με το αμάξι μου, πήρα έναν καφέ, έκατσα στον υπολογιστή μου και έκανα κάποιες δουλειές, έφτιαξα και εφαγα μια μικρή πιτσούλα από την κατάψυξη και τώρα πίνω λευκό κρασί μιλώντας στο chat στην αδελφή μου που βρίσκεται 300 χλμ μακριά, αύριο θα πάω στη δουλειά μου (όπου ίσως αγχωθώ, ίσως και όχι) και μετά θα πάω να βγάλω τα εισιτήρια για ολιγοήμερες διακοπές. Την ίδια ώρα χιλιάδες άνθρωποι πνίγονται κάθε μέρα για να έρθουν στην Ευρώπη ή δουλεύουν σαν σκλάβοι σε εργοστάσια και ορυχεία 18ώρες βάρδιες με ελάχιστες δεκάρες ή αποκεφαλίζονται από τους τζιχντιστές ή χρωστάνε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε τράπεζες ή έχουν ελάχιστους μήνες ζωής και ζουν στον πόνο και ζητούν ευθανασία.... Δεν έχω συνειδητοποιήσει πόσα όμορφα πράγματα έχω στη ζωή μου, έχω επικεντρωθεί σε μερικά μόνο που μου λείπουν και θεωρώ ανυπόφορη την καθημερινότητά μου γιατί δεν έχω μια κοπέλα να με πάρει τηλέφωνο και να με αποκαλέσει "μωράκι μου".... Πόσο ασήμαντη σκέψη σε σχέση με τον πόνο που υπάρχει στον κόσμο.
2
