7.4.2014 | 02:07
Αστέρι μου...
Έχουμε 1,5 χρόνο που χωρίσαμε.Είχαμε κάτι πολύ όμορφο...Όλον αυτόν τον καιρό παρόλο που σε σκεφτόμουν αρκετά συχνά,έμπαινα στο λογαριασμό σου στο fb να δω φωτογραφίες χωρίς να είμαστε φίλοι, το είχα πάρει πολύ ψύχραιμα.Σήμερα σε θυμήθηκα και με πήρανε τα ..κλάματα...Άσε με σε παρακαλώ να συνεχίσω τη ζωή μου.Γίνομαι 30 σε λίγες μέρες,δεν πρέπει να μοιρολατρώ. Κάθε που γνωρίζω μια άλλη σκέφτομαι εσένα,το χαμόγελό σου. Προχώρησες στη ζωή σου και καλά έκανες... Βγες από το μυαλό μου,άσε με να συνεχίσω και εγώ τη δική μου ζωή...Θυμάσαι που σε φώναζα αστέρι μου? Ήσουν το αστέρι μου... Εγώ είμαι αυτός που είπα ότι δεν θέλω να κρατήσουμε επαφή ,και ακόμα πιστεύω ότι καλά έκανα, αλλά να το ξέρεις αστέρι μου σε αγαπάω...Πάντα θα σε αγαπάω.Πώς σβήνεις την αγάπη τόσο εύκολα? Απλά δεν μπορείς...Ελπίζω να σταματήσω να σε σκέφτομαι για να προχωρήσω επιτέλους στη ζωή μου και εγώ...Εύχομαι το αγόρι σου να σου δίνει αυτά που πραγματικά αξίζεις...Υ.Γ. Θυμάσαι που σε ρωτούσα αν θα με αγαπάς για πάντα και μου έλεγες ναι? Μετά σε ξαναρωτούσα αν το ορκίζεσαι?Και μου έλεγες το ορκίζομαι...Ελπίζω που και που να με σκέφτεσαι και εσυ και να χαμογελας.