ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.6.2019 | 19:42

Αυστηροί γονείς

Ειμαι 17 χρόνων, κορίτσι, μόλις τελείωσα το σχολείο και εδώ και 2 χρόνια διαβάζω πάρα πολύ για τις πανελλήνιες, ωστόσο δεν τα πήγα και τόσο καλά λόγω του άγχους κυρίως. Τώρα είναι το μόνο καλοκαίρι που μπορώ να περάσω καλά να βγαίνω βόλτες να μην έχω άγχος να ξεκουραστώ.. να το ευχαριστηθώ όσο θέλω (μιας και τα προηγούμενα καλοκαίρια ζήτημα να ειχα βγει 5 φορές με τις φίλες μου καθώς οι γονείς μου δεν με άφηναν :/) σωστα; για τους γονείς μου όχι και τόσο σωστά.. πιστεύουν ότι δεν πρέπει να βγαίνω συχνά, βασικά το πολυ να με αφήσουν να βγω 1 ή 2 φορές τη βδομάδα, κι αυτό να είναι κοντά στο σπίτι μου, όχι για πολλή ώρα και νωρίς. Για λεωφορείο μόνη μου ούτε λόγος! Το θέμα είναι ότι πλέον έχω αγόρι (πρώτη φορά στη ζωή μου και απαγορευτικό για τους γονείς μου) και είναι δύσκολο να του λέω να βγαίνουμε 1 φορά τη βδομάδα και μάλιστα κοντά στο σπίτι μου μόνο:( κάθε φορά που προσπαθώ να ζητήσω κάτι παραπάνω μου λένε ότι είναι αχάριστη και τελικά τσακωνομαστε οπότε μετά τα πράγμα γίνονται χειρότερα.. Έχω μιλήσει στις 2 πολύ κοντινές μου φίλες και μου ειπαν να προσπαθω γιατί δεν είναι λογικό να κάθομαι όλο σπίτι, το ίδιο μου είπε και το αγόρι μου: :μίλησε τους. Όμως αυτό δε γίνεται, αν πουν όχι δεν παίρνουν από λόγια.. αν περάσω στην πόλη μου θα μπορώ να βγαίνω πιο συχνά όμως αυτό είναι υποθετικό και μάλιστα θα ισχύει σε 3-4 μήνες.. τι να κάνω μέχρι τότε:( Να σημειωθεί ότι ποτέ δεν έχω ζητήσει ή δεν έχω κάνει τίποτα που δε θα τους βολεύει ή δε θα θέλουν να κάνω, ειμαι πάντα πολύ συνεπής και υπακουη, ούτε πίνω, ούτε καπνίζω, ούτε είχαν ποτέ κάποια παραβατική εμπειρία από μένα. Ξερω ότι θέλουν το καλό μου όμως το αποτέλεσμα είναι να κλαιω κάθε φορά που μου ζητάει κάποιος να βγούμε γιατί ξέρω ότι θα μου πουν όχι:(
5
 
 
 
 
σχόλια
Λιγοι μηνες. Υπομονη. επειδη λες οτι ειναι τοσος λιγος καιρος, σου λεω να δειξεις καλο προσωπο, και μετα πηγαινε μεινε μονη σου να κανεις τις σπουδες σου, βρες και μια δουλεια για να μην εχεις αναγκη συνεχεια απο τα δικα τους λεφτα και ζησε τη ζωη σου. Και λιγο αργοτερα που θα εισαι και ενηλικη και πιο ανεξαρτητη και θα εχεις λογο απεναντυ τους, αν συνεχιζουν στο ιδιο στυλ, μιλα τους ειλικρινα και ξεκαθαρα, πες το προβλημα σου, πες οτι τους αγαπας αλλα σε ενοχλει το ταδε πραγμα. Και θα τους αναγκασεις να σε ακουσουν.
Όλοι αυτοί οι τύποι απλώς μισούν την ζωή. Ενόρμηση θανάτου. Κι όποιος τους ανέχεταιείναι άξιος της θλιβερής του μοίρας. Συνάντησα πολλές φορές Αμερικανίδες και Ευρωπαίες που στα 19 είχαν γυρίσει τον μισό πλανήτη. Ξέραν τα πάντα και μπορούσαν να επιβιώσουν οπουδήποτε. Θλιβερή χώρα. Το Ιράν της Ευρώπης.
Καλά, άραξε. Και στην Αμερική και στην Ευρώπη υπάρχουν αυτά. Εσύ ασφαλώς θα γνωρίσεις αυτές που ταξιδεύουν, όχι αυτές που είναι κλεισμένες στο σπίτι. Υπάρχει πρόοδος τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Μιας και ανέφερες το παράδειγμα των ταξιδιών, έχουν ξεκινήσει και ελληνίδες μόνες τους να ταξιδεύουν. Είμαστε σαφώς λίγο πίσω, δεν είναι μεγάλη η απόσταση όμως.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon