ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έτσι είναι καλή μου οι σχέσεις από απόσταση, δεν έχουν μέλλον. Και μου κάνει εντύπωση ότι κράτησε η σχέση σας και 3 χρόνια. Γιατί να φτάσεις στο σημείο της αυτοκτονίας για κάτι που ήταν λογικό να γίνει, και κάτι που δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις. Χώρισε από αυτόν τον άνθρωπο, και σιγά σιγά θα βρεις ξανά τον εαυτό σου και κάποια στιγμή και κάποιον άνθρωπο ο οποίος θα είναι δίπλα σου, πραγματικά δίπλα σου, νοητικά και σωματικά. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο!

Λοιπον...ακου σε με προσεκτικα....πρωτο και βασικοτερο: Μην τολμησεις ξανα ποτε να αναφερεις την αυτοκτονια και ουτε να την ξανασκεφτεις.Τα χειροτερα προβληματα στον κοσμο να χεις πρεπει να σαι δυνατος και να αντεχεις....ειναι καθηκον σου.Ειδικα για εναν ανδρα δεν αξιζεκ...οσο απαραιτητος και να σου ειναι.Δευτερον:Δεν ηρθε και η καταστροφη του κοσμου γτ μπορει απλα να εχει κουραστει και να θελει το χρονο του.Μη του γκρινιαξεις και δειξε ενθουσιασμο για καποια πραγματα.Καντον να θυμηθει τις αρχες σας...αν γινεται (επειδη ειπες ειστε μακρια ) πηγαινε βρες τον.Οι ανδρες δε θελουν να βλεπουν μια μιζερη γυναικα.Να εισαι ολοζωντανη και θα θυμηθει τι ερωτευτηκε σε εσενα....Και τριτον : ακομη και να μην μπορει αλλο σχεση απο μακρια ή να παιζει οτιδηποτε αλλο δεν χρειαζεται εσυ να λιωσεις απο τον πονο...ναι θα κλαψεις και θα πονεσεις αλλα σκεψου οτι αν αυτο συμβει και σε λιγα χρονια εσυ παντρευτεις αλλον και κανεις παιδια θα λες απο μεσα σου " ελεος θεε μου!πως μπορεσα να σκεφτω την αυτοκτονια και να μαι τοσο αγνωμων;" Η ζωη ειναι απιστευτη και παντα κρυβει εκπληξεις ...και δεν το λεω εκ του ασφαλους...πιστεψε με...οτι προβλημα και να χεις στη ζωη το θαρρος ειναι να μεινεις εδω και να το παλεψεις....αυτο ειναι θαρρος....Απλα προσπαθα το με ζωντανια και θεληση!Σου ευχομαι τα καλυτεραΦιλικα, η σκιαμαχος...

Καταρχήν ηρέμησε. Δεν υπάρχει λόγος να ταράζεσαι..μπορει να ειναι κατι παροδικο.Να έχει καποιες εγνοιες και να φαινεται απομακρος. Και ο δικος μου ετσι ειναι, οταν εχει τα δικα του κλεινεται. Τι θα ελεγες να του μιλησεις; μετα απο 3 χρονια θα εχεις την ανεση να του πεις τι σε απασχολει. Ρωτα τον αν τον απασχολει κατι γιατι παρατηρεις οτι απομακρυνεται. Μην πανικοβαλλεσαι. Μιλα σε καποια φιλη σου και αν θες απευθυνσου στο κοντινοτερο κεντρο ψυχικης υγειας και ζητα δωρεαν ψυχολογικη υποστηριξη για να βγαλεις απο μεσα σου την ενταση που εχεις. Σε παρακαλω μη κανεις αρνητικες σκεψεις, δεν αλλαζει κατι, να εισαι αισιοδοξη και να βλεπεις τη ζωη ως δωρο. Απο προσωπικης αποψης θα σου ελεγα να ψαξεις καποιο κεντρο ψυχικης υγειας. Εχω απευθυνθει και εγω για θεματα προσωπικα. Ειναι δωρεαν φυσικα και κλεινεις ενα ραντεβου με τον ψυχολογο και προσπαθεις να βοηθησεις τον εαυτο σου. Να χαμογελας και να προσεχεις τον εαυτο σου.