ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν λεμε τιποτα οταν ειμαστε μαζι.. οχι οτι με την μανα μου λεω και τιποτα τρομεροαλλα κατι περισσοτερο.. με εκεινον τιποτα.. και στον δρομο να περπατησουμε τιποτα.. και στον ασανσερ να ανεβουμε τιποτα.. μονο για το φαι μιλαμε και μετα κατα καιρους ακουω και το κηρυγμα του για τα διαβασματα.. δεν υπαρχει καμια σχεση μεταξυ μας..και καθε φορα που παει να με αγγιξει ή να με φιλησει το κανω αλλα με μιση καρδια γιατι δεν μου βγαινει δεν θελω να με αγγιζει..με εκνευριζει κατα καποιον τροπο.. οπως και η μανα μου..δεν μ'αρεσει να με φιλανε.. το μονο ατομο που δεχομαι ειναι η αδερφη μου και η κολλητη μου.. δεν μπορω να νιωσω ιδιαιτερη λυπη για τους γονεις μου.. μικρη το ενιωθα και μπορουσα να κλαψω και να νοιαστω.. δεν ξερω τι απεγινε αυτο το κοριτσι του τοτε..δεν νιωθω πλεον πραγματα για εκεινους.. εχω κουραστει.. εχω συνηθισει στην υποκρισια της μανας μου και στα ψεματα της απεναντι στον πατερα μου και κοιτανε απλα την παρτη τους..δεν τους θελω στη ζωη μου.. οταν φευγω μακρια για λιγες μερες και με παιρνουν τηλεφωνο αναρωτιουνται γιατι δεν απανταω αλλα δεν μου λειπουν.. και οταν με ρωτανε αν μου λειπουν του λεω ναι αλλα δεν μου λειπουν..δεν ξερω γιατι δεν νιωθω τοσο δεμενη συναισθηματικα.. και η μανα μου νομιζει επειδη ειμαι το πρωτο παιδι οτι της εχω αδυναμια καταβαθος και οτι εχουμε δεσιμο..που το βλεπει; πρεπει να μαι καλη ηθοποιος γιατι δεν νιωθω τιποτα τετοιο..εχω χαθει στην δικη μου θλιψη και δεν μπορω να δω τιποτε αλλο.. δεν θα βρω ποτε καποιον ανδεν μου φυγει αυτη η θλιψη που νιωθω μεσα μου.. πρεπει να νιωσω καλα για να περναω καλα με τον αλλον αλλιως δεν θα συμβει ποτε αν συνεχισω οπως ειμαι τωρα... ευχομαι να φυγω απο το σπιτι και να βρω την ησυχια μου καποια στιγμη απ'ολους τους..