ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ειμαι πλέον ερωτευμένη με το αγόρι μου και ειμαι σιγουρη για αυτο . Έδωσα χρόνο στον εαυτό μου , πλεον τον αποφεύγω , οι φίλοι μου ρωτάνε συνέχεια πως παει γιατί με βλέπουν, δεν σκέφτομαι με τίποτα αυτα τα ρομαντικά ταξιδάκια που κανονιζαμε παλιά αντιθέτως αποφεύγω την κουβέντα , το σεξ δεν με απασχολεί ούτε μου φαίνεται τόσο χαριτωμένος όπως παλιά . Και ενώ όλα αυτα φαίνονται άξιοι λόγοι για να το τελειώσω εγω πως να το κάνω αυτο ; Τον αγάπω παρα πολυ μαζι του έμαθα πάρα πολλα , λατρεύω την οικειότητα μας , δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι άμα το τελειώσω θα τον βλέπω και δεν θα μπορώ να χωθω στην αγκαλιά του , δεν εχω εμπειρία και δεν εχω ξαναζήσει τέτοιον αποχωρισμό και μου φαίνεται πολυ επώδυνος . Εφόσον πια δεν μπορώ να του προσφέρω αυτα τα στοιχεία της "συντρόφου " δεν θέλω να τον κρατάω και θέλω ( πιστεύω ότι πρέπει) να του μιλήσω . Μπορεί να μου πει κάποιος πως να το κάνω αυτο ; Κάθε φορα που βρίσκομαστε λέω θα του μιλήσω και δεν βγαίνει λέξη και δεν μου δίνει κανένα κίνητρο γιατί μάλλον εκείνος περνάει άλλη φαση και ειναι πιο γλυκός απο ποτε , τον κοιτάω και βλέπω ποσό μαγαπαει , μια μρα είχε μισή ωρα κενή το πρωι και ηρθε με λεωφορείο απο το σπίτι με καφέδες να μου πει καλημέρα, την άλλη με ενα δώρο επδ ετσι . Τι να κάνω εγω ;