Λοιπόν άκου μικρή φίλη.
Το βασικό πρόβλημα δεν είναι τα κιλά σου. Είναι η παραίτηση και η αυτολύπηση που νιώθεις (και δεν το λέω επικριτικά, εκεί που είσαι ήμουνα) καθώς και η νοοτροπία για να κάνω το Β πρώτα πρέπει να έχει συμβεί το Α. Όχι.
Η προσπάθειά σου να χάσεις τα παραπάνω κιλά θα αρχίσει ΣΗΜΕΡΑ (αν το θες πραγματικά). 30 κιλά λες; 25 σου λέω εγώ. Ξέρεις πότε θα το πετύχεις αρχίζοντας σήμερα; Του χρόνου τον Ιούνιο. Δεν ακούγεται και τόσο μακρινό ε;
Και στη σχολή σου θα πας ΑΥΡΙΟ. Θα σφίξεις τα δόντια και θα πας. Και ναι, μπορεί να δεις και περίεργα βλέμματα, και μπορεί να ακούσεις και δυσάρεστα σχόλια. Φαντάσου όμως του χρόνου τέτοιο καιρό που θα πλησιάζεις το στόχο, πόσο διαφορετικά φλέματα θα βλέπεις από κάποιους ανθρώπους - και φυσικά θα τους ρίχνεις άκυρο, αλλά η ικανοποίηση που θα νιώθεις δεν περιγράφεται!
Δεν λέω πως θα είναι εύκολο. ΔΕΝ θα είναι. Θέλει μεγάλη αυτοπειθαρχία. Θα υπάρχουν (πολλές) στιγμές που θα νιώθεις πως το πράγμα πηγαίνει απελπιστικά αργά, και θα θες να τα παρατήσεις. Σου προτείνω να σώσεις κάπου αυτό το κείμενο και να το διαβάζεις όταν νιώθεις έτσι. Και επίσης, άνθρωποι είμαστε, θα ξεφύγουμε αρκετές φορές. Και δεν τρέχει κάτι. Το σημαντικό είναι αμέσως μετά το "παραστράτημα" να ξαναέρχεσαι στην πορεία, αντί να παραιτηθείς από την προσπάθεια.
Καλή επιτυχία.