Αγαπημένε,
η μαμά σου συνεχίζει να ζει μέσα από τις δικές σου πράξεις καλοσύνης και έτσι πιστεύω ότι βάζεις σίγουρα το λιθαράκι σου καθημερινά για να δημιουργηθεί η κοινωνία που ονειρεύεσαι. Το αν αυτό θα συμβεί τελικά, δεν το γνωρίζω και δεν το νομίζω. Αλλά δε γίνεται να πάψω να το ελπίζω- όπως έλεγε και σε πρόσφατο τραγουδάκι η pink- αλλιώς δεν παλεύεται η ζωή. Της οποίας το προσδόκιμο το βρίσκω μια χαρά. Δεν είναι συνήθως τα περισσότερα χρόνια που λείπουν από τις ζωές μας, αλλά οι περισσότερες ποιοτικές και όμορφες στιγμές με ανθρώπους αληθινούς και ευγενείς. Εύχομαι να καταφέρεις να τους βρεις...
16.11.2022 | 09:53
Διάθεση Τετάρτης: Μελαγχολική, συγκρατημένη αισιοδοξία
Φίλοι μου, ονειρεύομαι μια κοινωνία safe space για όλ@.
Από τις σύγχρονες ορολογίες που μου αρέσουν πολύ κι είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί μια τέτοια κοινωνία.
Ουτοπικό; Ναι. Μα κι ελπιδοφόρο ταυτόχρονα.
Ξέρω ότι η νέα γενιά θα τα καταφέρει να φτάσει προς αυτό το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ακόμα κι αν στο μέλλον ζούμε με τα ολογράμματά μας αποκλειστικά ξέρω γω. Εντάξει, υπερβολικό αλλά ελπίζω να βλέπετε το point μου.
Ονειρεύομαι μια κοινωνία σαν τα ''Μπάσταρδα'' του Πάστρα χωρίς το άσχημο φινάλε.
Μια κοινωνία απαλλαγμένη από ψυχικά βάρη.
Επίσης θέλω να ανέβει και το προσδόκιμο ζωής.
Δύσκολο λόγω των συνθηκών της ζωής αλλά το επιθυμώ.
Κρίμα που η μαμά μου έφυγε από τη ζωή στα πενήντα πέντε της χρόνια, ήταν πολύ καλή κυρία και κάποιες πράξεις καλοσύνης μέσα στην καθημερινότητα τις κατάλαβα μετά το θάνατό της, ένιωσα την έλλειψή τους μάλλον και τις κατανόησα καλύτερα.
Έφυγε από τη ζωή 17 Νοεμβρίου 2005 τέσσερις τα ξημερώματα σε αντικαρκινικό πειραιώτικο νοσοκομείο.
Πώς περνούν τα χρόνια.
3
