ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι το πέμπτο γράμμα που σου γράφω και ξέρω, ότι δεν θα φτάσει ποτέ στα χέρια σου. Προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να εκτονώσω τα συναισθήματά μου... Είναι βάσανο να ξέρεις, ότι όλα αυτά που νιώθεις, ο άλλος δεν θα τα μάθει ποτέ.Δεν ξέρω πια τι να κάνω...Κάθε φορά που σε βλέπω, θέλω να σου πω τόσα πολλά. Και συγκρατούμαι. Γιατί δεν έχει κανένα νόημα να τα μάθεις.Είναι από αυτούς του έρωτες δίχως ανταπόκριση. Αυτούς που τα καταπνίγεις όλα μέσα σου. Που ζεις με την ελπίδα, ότι θα ανοίξεις ένα πρωί τα μάτια σου και κάτι θα έχει αλλάξει.Περνάνε οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες και ό,τι νιώθω παραμένει. Λέω ψέμματα στον εαυτό μου, ότι δεν σε σκέφτομαι και ότι δεν θα ξανασχοληθώ. Θα έπρεπε. Όμως δεν μπορώ. Αρκεί μόνο μια στιγμή. Να ξαναδώ τα μάτια σου...Και πέφτω στην ίδια επάληψη συναισθημάτων.Αρνούμαι να δεχτώ, ότι θέλουμε διαφορετικά πράγματα. Αρνούμαι να δεχτώ, ότι όλο αυτό είναι μονόπλευρο.Ξέρεις να παίζεις πολύ καλά, αλλά για μένα έχει σταματήσει εδώ και πολύ καιρό, να είναι απλώς ένα παιχνίδι...