Συμφωνώ με τη Σάντυ, είσαι στην αρχή και έχεις να γνωρίσεις πολύ κόσμο ακόμα. Το σχολείο είναι λίγο θέμα τύχης, περνάμε πολλές ώρες σε συγκεκριμένο (περιορισμένο) χώρο με άτομα που έτυχε να μας βάλουν μαζί και ίσως αν τους γνωρίζαμε εκτός σχολείου να μην θέλαμε εμείς να κάνουμε παρέα μαζί τους. Ήσουν λίγο άτυχος, δεν πέτυχες άτομα που ταιριάξατε ή που δεν σε εκτίμησαν. Αυτό δεν σημαίνει κάτι παραπάνω, ούτε προδιαγράφει το μέλλον σου. Μήπως δεν ήταν πολύ αξιόλογα άτομα; Το να παρατησεις κάποιον επειδή ενοχλείσαι δεν είναι πολύ ώριμη ή ευγενική συμπεριφορά. Θα ήταν προτιμότερο να σου πουν τι τους ενόχλησε, οπότε ίσως δεν ήταν εκείνοι πολύ ΟΚ. Κάνεις κάποια δραστηριότητα εκτός σχολείου; Μπορείς να γνωρίσεις κόσμο σε αθλήματα ή σε εθελοντισμό. Από αυτά που γράφεις φαίνεσαι άνθρωπος με συνείδηση και συναισθηματική ευφυία και θα γνωρίσεις πολύ ακόμα κόσμο και θα κάνεις φίλους. Οι σημαντικότεροί μου φίλοι είναι απ'το πανεπιστήμιο και ένας μόνο απ'το σχολείο, που στο σχολείο λέγαμε μόνο "γεια" και ξαναβρεθήκαμε στο πανεπιστήμιο. Εκεί βρήκα κόσμο κοντά στη δική μου νοοτροπία και ένιωσα πως είχαμε ίδιους προβληματισμούς και οτι δεν χρειαζόταν προσπάθεια το να είμαστε φίλοι. Και επειδή έχω τα διπλά σου χρόνια (old lady :-D) η εμπειρία μου εδειξε πως είναι καλύτερο να είσαι μόνος/η που και που παρά να είσαι σε φιλίες όπου νιώθεις καταπίεση, δεν είσαι ο εαυτό σου και το οτι μίλαγες συνέχεια δεν είναι κ τόσο φοβερό!
12.1.2016 | 18:30
Εφηβική ζωη χωρις φιλους
Ειμαι 15 χρονων και έως τωρα εχω πολλες άσχημες εμπειρίες με φιλους που ειτε με παράτησαν ειτε με κορόιδευαν ειτε με εκμεταλλεύονταν.Μολις άνοιξαν τα σχολεία για τη νεα χρονια με άλλαξαν τμημα και ενω τοτε δεν ειχα καθολου φιλους άρχισαν μετα απο λιγο καιρο να με κανουν παρεα 2 άτομα απο το νεο τμημα τα οποία τα γνώριζα αρκετα χρονια αλλα δεν ηξερα οτι ταίριαζα μαζι τους.Και γενικα καναμε καλη παρεα και με επηρέαζαν θετικα στη ζωη μου αλλα ξαφνικά με παράτησαν.Το χειρότερο ηταν οτι αυτο εγινε λιγο πριν τα Χριστούγεννα και απο τοτε έως τωρα που γραφω αυτο το κείμενο(12-1-2016) ειμαι σε πολυ έντονη δυσμένεια.Καποια στιγμή εντόπισα το λαθος που εκανα το οποιο ηταν οτι μίλαγα συνεχεια αλλα το κατάλαβα λιγο πριν με εγκαταλείψουν παρολο που το πρόσεξα ιδιαίτερα τις τελευταίες φορες που βγήκα μαζι τους.Τωρα πλέον αν δεν τους μιλήσω εγω δεν μου μιλάνε ,αν δεν τους παρω τηλέφωνο δεν θα με παρουν κτλ.Και στο σχολειο μου επειδη μένω σε λιγο περίεργη περιοχή δεν μπορω να βρω άλλους φιλους.Αυτο δυστυχως με επηρεάζει αρνητικά και το μονο που με ευχαριστεί πια ειναι το να ακούω μουσικη και να πηγαίνω για κολύμπι.Πραγματικα ειμαι ιδιαίτερα απελπισμένος και δεν ξερω τι να κανω.
2
