ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από παλιά είχα μεγάλη εκτίμηση και αγάπη στο ανδρικό φύλο. Γιατί δεν ήταν πονηροί, γιατί ήταν απλοί γιατί δεν έριχναν πισώπλατες μαχαιριές. Μεγάλωσα συμπονώντας όλα αυτά τα δύστυχα αγόρια που από τα χρόνια του σχολείου ακόμα, υπέφεραν από τις γυναίκες. Αυτές με το τουπέ, που τους άδειασαν, τους τσαλαπατούσαν και τους κορόιδευαν.Σήμερα μερικά χρόνια αργότερα, και αφού πια μάζεψαν τα κομμάτια τους και επανέκτησαν την αυτοπεποίθηση τους, τα αγόρια έγιναν άνδρες και διαπίστωσαν οτι το κλειδί της ευτυχίας είναι οι γυναίκες. Όχι μια συγκεκριμένη, γενικά όποια να ναι. Ή καλύτερα όποια κάτσει.Μπορεί να έχουν χρόνια σχέση με κάποια που ορκίζονται οτι λατρεύουν, αλλά μόλις εμφανιστεί κάποια άλλη, θα χωθούν σχεδόν σαν να εκτελούν ευλαβικά κάποιο καθήκον. Μπορεί να είναι παντρεμένοι, μπορεί να έχουν παιδιά, αλλά αυτό δεν θα επηρεάσει το ένστικτο να πάνε με όσες πιο πολλές γυναίκες μπορούν.Σχεδόν με τρομάζει το πόσοι οι άνδρες ξεχνάνε τους πάντες και τα πάντα στη θέα μιας προκλητικής γυναίκας. Με τρομάζει η τόσο απλοϊκή τους σκέψη (που κάποτε παραδόξως εκτιμούσα), και το πόσο τελικά τους παρασύρει η ερωτική τους ανάγκη.Δεν θέλω να γίνω πικρόχολη, δεν έχω υποφέρει πολύ από σχέσεις, δεν έχω απωθημένα εναντίον των ανδρών. Με στεναχωρούν όλα αυτά που βλέπω γύρω μου και πολύ φοβάμαι οτι θα καταλήξω να ζω χωρίς να έχω εμπιστοσύνη πουθενά. Και δεν θέλω να ζω με τόσο ψυχρή καρδιά.