ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μόνη μου στο Λόνδινο εδώ και δυο μήνες σχεδόν για δουλεια και έχω ξεκινήσει να καταλαβαίνω κάποια πράγματα για εμένα. Παιδιά νόμιζα ότι ήμουν πολύ πιο δυναμική αλλά τώρα που ήρθα εδώ, είδα ότι αυτό ίσχυε όσο είχα την βοήθεια των γονιών μου και των φίλων.Φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να ξεπεράσω το άγχος μου και ότι κουράζω τους ανθρώπους γύρω μου που όταν με ρωτάνε πως περνάω απαντάω με ένα σκέτο καλά ή τους λέω για νέες δυσκολίες που μου προέκυψαν.Κι έχω έναν ανεξάρτητο άνθρωπο δίπλα μου ο οποίος τυχαία είναι και αυτός στο Λονδίνο για σπουδές (δεν το ήξερα ότι θα με δεχτούν εδώ όταν ξεκινήσαμε) και θέλει το χώρο του. Μου ταίριαζε παλιότερα 1000%, αλλά τώρα αισθάνομαι ότι τον έχω ανάγκη όλη την ώρα. Του κάνω παράπονα γιατί διαβάζει και μετά αισθάνομαι άσχημα γιατί ξέρω ότι αν εμένα μου τα έκανε όλα αυτά πριν λίγο καιρό θα τον είχα αφήσει. Είμαι 23 σχεδόν. Τώρα καταλαβαίνω πολλά για εμένα, για την ζωή, για την αγάπη. Δεν μου αρέσει η τροπή που παίρνω και προσπαθώ να με συγκρατήσω, αλλά κάποια στιγμή το χάνω.Είμαι απογοητευμένη από τον εαυτό μου.