ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.10.2018 | 14:18

Είμαι 19 χρονών έγκυος από βιασμο

Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την βραδιά. Αλλα δεν θέλω να μιλήσω γι αυτό. Σήμερα μόλις γύρισα από τον γυναικολόγο μου που μου επιβεβαίωσε ότι είμαι έγκυος. Δεν ξέρω τι συναισθήματα θα έπρεπε να έχω κανονικά αλλά σίγουρα όχι αυτά που έχω. Φόβος. Μόνο αυτό νιωθω. Ζω σε μια μικρή κοινωνία σε ένα μικρό χωριό και δεν ξέρω πως θα το αντιμετωπισουν. Ξέρω είναι γελοίο να σκέφτομαι τι θα πουν οι άλλοι αλλά όταν μαθεύτηκε ότι.. Τέλος παντων αυτό που έγινε εκείνη την νύχτα. Με αντιμετωπισαν σαν να έφταιγα εγώ γι αυτό και αργησα να καταλάβω ότι είμαι έγκυος νομιζα ότι τα συμπτώματα είναι από την ψυχολογία μου. Και να με τώρα 2 μηνών έγκυος από ένα τερας Συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό αλλά.... δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να "ξεφορτωθώ" όπως λένε αυτό το μικρό πλάσμα που μεγαλώνει μέσα μου. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι θα το αγαπήσω αλλά θα το προσπαθήσω και θα τα καταφέρω. Φοβάμαι λιγο ότι θα είμαι μόνη μου γιατί παρέλειψα να πω ότι οι γονείς μου δεν θέλουν να το κρατήσω. Νομίζω ότι πρέπει να επισκεφτώ ξανά τον ψυχολόγο μου. Αλλά πριν το κάνω είπα να το γράψω εδώ με την ελπίδα ότι δεν θα με κρίνεται κι εσείς. Σας ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε την ιστορία μου και ευχαριστώ πολύ όσους και αν σχολιάσουν! Υ.Γ. Αυτό το παιδί θα ζήσει ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα παρατήσω τα πάντα!
12
 
 
 
 
σχόλια
Οι περισσοτεροι γενικα δεν θα σε κρινουν για τον βιασμο που υπεστης(ελπιζω να τον κατηγγειλες) και την ψυχολογικη σου συγχυση, αλλα σιγουρα θα κριθεις ως μητερα στο μελλον απο ολους και ολα, ειδικα απο τον ιδιο σου τον εαυτο και το παιδι σου. Δεν ειναι παιξε γελασε ενα παιδι, μονη σου πως θα βρεις εργασια χωρις σπουδες η εργασιακες ικανοτητες σε τετοια ηλικια και με τι λεφτα που θα πρεπει να πληρωνεις για στεγη και τροφη δυο ατομων συν πιθανα εκπαυδευτικα του εξοδα, και θα εχεις χρονο για να το φροντιζεις ταυτοχρονα, ειδικα στην σπανια περιπτωση που θα γενηθει με καποια ασθενεια;
"Αυτό που έγινε εκείνη τη νύχτα.." και ντρέπεσαι να το πεις μέσα στο κείμενο, μας το έχεις βάλει στον τίτλο, εναν τίτλο, να, μετά συγχωρήσεως.Δεν προσέχεις...Δεν προσέχεις καθόλου.... Σβηνε και γράφε τώρα, μην πιάσουμε την ηθική του ζητήματος και το χοντρυνουμε.
Εν τω μεταξύ το ξαναδιάβασα. Και μου φάνηκε εντελώς άκυρη η ιστορία σου.Απ' όπου κι αν το πιάσεις. Τα συναισθήματα μόνο που αποτυπωθηκαν για ένα τέτοιο γεγονός δεν συνάδουν με την σοβαρότητα της κατάστασης, τι να λέμε τώρα. Χρειάζεται να το αναλύσω και να επισημάνω τα ύποπτα σημεία; Γιατί είναι πολλά. Σχεδόν ΟΛΟΚΛΗΡΗ η εξομολόγηση.
Λυπάμαι πολυ γι'αυτο που σου συνέβη.Αυτή τη στιγμή πρέπει να φανείς δυνατή και να μην σε απασχολεί η γνώμη του χωριού,αλλα το να να έχεις δίπλα σου τους δικούς σου και γιατι όχι να μιλήσεις και με τον ψυχολόγο σου όπως λες ώστε να μπορέσεις να παρεις τη σωστότερη απόφαση για σενα.Και αν τελικα αποφασισεις να κρατήσεις αυτό το παιδί,σκέψου πως είναι μια καθοριστική απόφαση για το μέλλον σου.
Γεια σου, καταρχάς λυπάμαι πάρα πολύ για αυτό που περνάς ,σίγουρα είναι πολύ δύσκολο, αλλα μάλλον πρέπει να αναθεώρησεις την αποφασή σου. Σίγουρα η άμβλωση είναι δύσκολη απόφαση και δεν πρέπει να παίρνεται έτσι εύκολα, αλλά θεωρώ ότι στην περίπτωση σου είναι η ιδανικη λύση, γιατι σου στερήθηκε το δικαίωμα της επιλογής . Να θέλω να πω, έστω ότι πήγαινες γυρέυοντας και έκανες σεξ χωρίς προφυλάξεις, ή δεν υπολόγιζες τις μέρες του κύκλου σου, τοτε θα εφερνες ευθύνη για αυτην την κύηση, όμως στην περίπτωση σου, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν αναφέρεις κάπου ότι θες να γινεις μητερα από τώρα, και λες οτι ίσως να μην αγαπήσεις το παιδί, επομένως το κινητρο σου για να το κρατησεις, δεν ειναι η αγαπή, αλλα η επιθυμία σου να αποφυγεις τις ενοχες της εκτρωσης. Εεε λοιπόν στην περιπτωση δεν πρεπει να εχεις ενοχες για τιποτα, γιατι δεν φταις εσυ που σε βιασαν. Εκτος αυτου, τα παιδιά πρέπει να γεννιούνται "με αγάπη", όχι "από τύψεις". Σκεψου οτι κάποτε θα επιλεξεις να κανεις ενα παιδι απο αγαπη, σκεψου ποσο διαφορετικο θα ειναι... Τελοσπάντων, ειναι λεπτό ζητημα και δεν εχω πολλα να σου πω μιας και ειμαι στην ηλικια σου, ούτε τι θα εκανα ξερω, απλά σκέψου λίγο το τι σε ωθεί στο να το κρατήσεις και κρινε από εκεί. Και ναι, ξεκαθαρα μιλα στην ψυχολογο σου. Κουραγιο!
Δεν θα σε κρίνει κανείς .Απλά θα πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά αυτό που πας να κάνεις .Πρώτον είσαι πάρα πολύ μικρή θεωρώ για παιδί ,πως θα τα καταφέρεις μόνη σου ?Δευτερον αυτό το παιδί θα είναι αποτέλεσμα μιας τραυματικής για εσένα εμπειρίας και από μόνη σου λες ότι δεν ξέρεις αν θα το αγαπήσεις .Τρίτον έχεις καταγγείλει τον βιασμό ?Τέταρτον πέρα από το ηθικό της άμβλωσης που φαντάζομαι ότι θα σου είναι έντονο λόγω της νοοτροπίας της επαρχίας που κατάλαβα ότι ζεις μήπως θα πρέπει να κοιτάξεις τον εαυτό σου ??Το να κάνεις παιδί έχει ευθύνες ,είσαι σε θέση να το φέρεις εις πέρας ??Δεν ξέρω, σκέψου πολύ καλά πριν πάρεις την απόφασή σου .Πρόσεξε όμως μη φέρεις στον κόσμο άλλο ένα δυστυχισμένο πλάσμα που δεν φταίει σε τίποτα να ταλαιπωρίεται σε όλη του τη ζωή επειδή εσύ πήρες τη λάθος απόφαση .
Scroll to top icon