5.1.2016 | 21:03
Ειμαι
ενα φαντασμα απο το παρελθον. Δεν επεστρεψα ουτε για εκδικηση ουτε απο βαρεμαρα. Δεν εκανα ερωτικη εξομολογηση, υπηρξα οσο πιο διακριτικη μπορουσα. Οταν ειδα οτι δεν υπηρχε ανταποκριση, το βουλωσα και πνιγω τον πονο μου εδω που και που. Σε νιωθω, αλλα καποια πραγματα ειναι υπερανω απ' τις δυναμεις μας. Δε μπορω να τους βαλω ολους στο ιδιο τσουβαλι, και γω αν ημουν τριτος θα κατεκρινα αυτο που εκανα ως ανωριμο, επιπολαιο και αναξιοπρεπες. Ομως ηταν μια αναγκη μου που επρεπε να εκφραστει, δεν γινοταν αλλιως. Ηταν ενα ξεκαθαρισμα λογαριασμων με το παρελθον μου, κατι που επρεπε να κανω γιατι αλλιως θα το κουβαλουσα μια ζωη. Και επρεπε και αυτος να ξερει οτι για μενα ηταν σημαντικος, γιατι φοβαμαι οτι δεν το καταλαβε ποτε. Και εδω ληγει η ιστορια και παμε παρακατω.