..
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
..
@Ρακένδυτος, σχόλιο 3.6.2024/12: 04
Προσωπικά, δεν ξέρω ποιος φιλόσοφος το έχει πει.
Δεν έχω ακούσει για κανέναν πάντως που να μπορούσε να αγαπηθεί ενώ δε μπορούσε να αγαπήσει.
Ίσως προσωρινά μόνο να τον αγάπησαν επειδή ξεγελάστηκαν, αλλά αυτό για μένα δε μετράει από τη στιγμή που ξέρω πως η αγάπη είναι κάτι αμφίδρομο. Και που όταν δεις ότι ο άλλος δεν την αξίζει, στο τέλος τη μαζεύεις όλη και την παίρνεις πίσω. Με λίγα λόγια, πιστεύω όποιος αγαπά, αγαπιέται. Έστω και από τον εαυτό του.
..
@Ρακένδυτος, σχόλιο 5.6.2024/03: 01
Σε ευχαριστώ που με πληροφόρησες ότι το είπε εκείνος. Φιλόσοφο βέβαια δεν τον λέω · στοχαστή, ναι.
Σέβομαι τις εμπειρίες ζωής που παραθέτεις καθώς και τις απόψεις σου πάνω στο θέμα αγάπη. Μάλλον όμως την ορίζουμε διαφορετικά.
Για μένα, η αγάπη είναι τρόπος. Το να συμπαραστέκεσαι στον άλλο και να κάνεις αυτό που τον ευχαριστεί, ακόμα και στην περίπτωση που αρχικά δε σου αρέσει εσένα. Μέχρις όμως ενός σημείου.
Επειδή, αν δεχθούμε ότι ο ίδιος αυτός τρόπος ισχύει για όλους τους ανθρώπους, σημαίνει ότι ισχύει και για εκείνον που αγαπάς.
Για αυτό μίλησα για αγάπη αμφίδρομη. Διαφορετικά, στη δική μου γλώσσα λέγεται μαζοχισμός, όχι αγάπη · επομένως πρόκειται για κάτι αρρωστημένο στην περίπτωση που δεν ανταποδίδεται. Το πιο μίζερο και θλιβερό πράγμα που μπορώ να φανταστώ στον πλανήτη, είναι μία αγάπη χωρίς αντίκρισμα.
Στην αγάπη, δε χωρά καμμία από τις ιδιότητες του μαζοχισμού. Με χαρά κάνεις ό,τι κάνεις ακόμα και αν διαφωνείς. Όμως δεν πονάς. Δεν υποφέρεις. Επίσης, δεν έχει καμμία δεσμευτική ή ψυχαναγκαστική ιδιότητα, το αντίθετο · νοιώθεις ελεύθερος όταν αγαπάς. Η αγάπη, είναι χαρά.
Δεν θεωρώ ότι μπορούμε να αγαπήσουμε κάποιον άλλο περισσότερο από τον ίδιο μας τον εαυτό. Εξίσου, ίσως. Αλλά μέχρι εκεί.
Αυτό, για μένα είναι αξίωμα.
Συνεπώς, όταν εκφράζουμε αγάπη προς κάποιον άλλο, λιγότερο ή περισσότερο εμπεριέχει αναπόφευκτα το χαρακτήρα της προσωρινότητας μέσα της. Ακόμα και αν τύχει να κρατήσει λόγω κάποιων άλλων συγκυριών για την υπόλοιπη ζωή μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους έγραψα προηγουμένως το σχόλιο που έγραψα, χωρίς να έχω την παραμικρή επιθυμία να σε πείσω.
..
Ρακένδυτος, σχόλιο 6.6.2024/08: 29
Καμμία σχέση με ατζέντες woke και ξεwoke. Την προσωπική μου άποψη κατέθεσα ώστε να σου αιτιολογήσω το αρχικό μου σχόλιο. Τα "ταμπελάκια" τα αφήνω αποκλειστικότητα σε αυτούς που αρέσκονται στο να κολλάνε όπου βρουν.
Και μόνο με το παράδειγμα που αναφέρεις στο ερώτημα "αν ο άνθρωπος σου πχ αρρωστήσει η του συμβεί κάτι το οποίο θα τον κάνει βαρύδι για σένα για όλη την υπόλοιπη ζωή σας τον παρατάς δηλαδή ?" δείχνει ότι δεν έχεις καταλάβει τίποτα για το πώς βλέπω την αγάπη εγώ.
Φυσικά και πονάς πάνω σε αυτό που του έτυχε, όμως δεν τον παρατάς αφού τον αγαπάς, οπότε και αποκλείεται να τον δεις σαν "βαρίδι", οτιδήποτε και να του έχει συμβεί. Με χαρά παραμένεις δίπλα του.
Δε μίλησα για ατυχίες της ζωής που μπορεί να συμβούν όταν έγραφα για μαζοχισμό, αλλά στο να συνεχίζεις να υπομένεις αταίριαστες συμπεριφορές στο όνομα της αγάπης.
"Να μην τα έχουν καλά με τον εαυτό τους αλλά στο σύντροφό τους έχουν δώσει τα πάντα". Το τί έχουν δώσει στο σύντροφο ποιος θα το κρίνει ; Ο εαυτός τους με τον οποίο δεν τα έχουν καλά ; Αυτό δεν γίνεται. Δε μπορείς με κάποιον "που δεν τα έχεις καλά" να συνδιαλλαγείς, ούτε να εμπιστευτείς την κρίση του.
Και εν τέλει, τί με ενδιαφέρει πώς θα πορευτείς στη ζωή σου εσύ, σε τί είδους κατάσταση είσαι ή τί είδους γυναίκα θα βρεις.
Αν τα έγραφες υπό μορφή εξομολόγησης, θα σου απαντούσα και για αυτά. Όπως βλέπεις ήδη από την αρχή, δεν έκανα καμμία αναφορά στα προσωπικά σου.
Σου απάντησα αρχικά, λόγω απορίας μου στο ποιος ήταν εκείνος που έγραψε αυτά για την αγάπη που παρέθεσες.
Είχες γράψει"φιλόσοφος" και το μυαλό μου πήγε σε κάποιους όπως Αριστοτέλης, Καντ, κλπ. Επειδή με άλλη έννοια, όλοι μας φιλόσοφοι είμαστε.
Η εμπιστοσύνη είναι το αποτέλεσμα μιας καλής σχέσης και όχι η προϋπόθεση. Η καλή σχέση έχει άλλη αφετηρία σε επίπεδα επικοινωνίας, κουλτούρας, αισθητικής, στην πορεία διαμορφώνεται με άλλα κριτήρια και συναισθήματα και αναλόγως είτε φθίνει, είτε διαρκεί. Η εμπιστοσύνη έχει πορεία ανάλογη της σφυρηλάτησης της σχέσης.
Δε μας παραξενεύει λοιπόν αυτό που μας λες. Κι εγώ δεν εμπιστεύομαι τον περιπτερά μου αλλά ένα μπουκαλάκι νερό μπορώ να αγοράσω από το περίπτερο. Κι εγώ δεν εμπιστεύομαι τη Λίνα που μου παραδίδει την αλληλογραφία και τη βλέπω καθημερινά, αλλά μπορώ να ανταλλάξω μια κουβέντα μαζί της, να πιούμε ένα καφέ να κάνουμε καλαμπούρι.
Νομίζω αγαπητή, ότι κάποια πράγματα είναι μπερδεμένα σα σκέψη και με μια καλύτερη θεώρηση θα μπορούσες να δεις τα πράγματα πιο αισιόδοξα και να προχωρήσεις δίχως συστολές.
Δεν το ξεπερνούν όλοι ούτε το ίδιο εύκολα ούτε με τον ίδιο τρόπο. Θεωρώ, ότι εσύ θα βρεις τα πράγματα που σου αρέσουν, είναι ενδιαφέροντα και σου αποσπούν ευχάριστα την προσοχή βοηθώντας σε σιγά σιγά έτσι, να απομακρυνθείς νοητικά και συναισθηματικά από το γεγονός αυτό.