ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι 30 χρονών! θέλω να φύγω από το σπίτι εδω και πολλά χρόνια! πάντα συνέβαινε κάτι κι οι γονείς με εριχναν στο φιλοτιμο και εγω ενοχικα καθομουν στα αυγά μου! σημερα τους ξεκαθάρισα ότι παίρνω κάποια πράγματα να τα πάω στο σύντροφο μου γιατί θα μείνουμε μαζί δοκιμαστικά για αρχη! οι γονεις μου εχουν δεύτερο σπίτι στη περιοχή μου το οποίο δεν είναι κοντά σε μετρό, δεν με βολευε ποτε, περαν του ότι δε θα μπορουσα να αναλάβω λογαριασμούς με το μισθό που παίρνω τώρα. Ήμουν άνεργη για κάποια διαστήματα με αποτέλεσμα να μην έχω πάρει ποτε την απόφαση να φύγω οριστικά και να παω να μεινω εκει. Για χρόνια το σπίτι ήταν ακατοικητο με τη δικαιολογία ότι είναι καινουριο κι οτι δεν μπορει να νοικιαστει γιατι θα μας το χαλασουν! Ο συντροφος δουλευει μακρια και το σπιτι του βολευει περισσοτερο και τους δυο για τις δουλειες μας! Οι γονεις μου τσινάνε για άλλη μια φορα, που δεν τον καταφερα να έρθει να μείνουμε σε αυτό το άδειο σπίτι για το οποιο μου ρίχνουν και ευθύνες ότι έμεινε ξενοικιαστο εξαιτίας μου (πράγμα που δεν ισχυει).. Το πρόβλημα δεν ειναι αυτό! Το πρόβλημα είναι ότι η μητερα μου εχει καταθλιψη παιρνει φάρμακα και το πιθανοτερο ειναι οτι έχει και καποια μορφη ψυχικης ασθένειας γιατι εχει αρχισει και λεει κουλα.. Εχω προσπαθησει και με τους δυο να τους πω οτι πρεπει να παρακολουθειται απο το γιατρο πιο εντατικα κι οτι πιθανον πρεπει να αλλαξει η θεραπεια.. αλλα ειναι κι οι δυο σε αρνηση! Οι ενοχες με εχουν μπουκωσει για αλλη μια φορα, οτι παλι τωρα που θελω να φυγω, πάλι κατι συμβαινει και πρεπει να ειμαι εδω! αλλα έτσι όπως πάει δε θα φυγω ποτέ και δεν αντεχω άλλο! δεν αντεχω αλλο πραγματικα! νιωθω φυλακισμενη! θελω να αποταξω τις ενοχες που δεν μαφηνουν να προχωρησω στη ζωη μου... μαζι με ολα αυτα νιωθω οτι μπορει να εχω κληρονομιησει και την ασθενεια και ειμαι να σκασω!