Αποξένωση.

Πριν από λίγο καιρό γυρνούσα από ένα φιλικό σπίτι. Για να φτάσω στο δικό μου έπρεπε να διασχίσω για περίπου ένα τέταρτο μια ευθεία. Ήταν περίπου πέντε τα ξημερώματα. Από ένα σημείο και μετά κατάλαβα μια παρουσία πίσω μου. Γύρισα διακριτικά πίσω μου και ήταν μια κοπέλα. Δεν την ήξερα. Δεν έδωσα σημασία. Συνέχισα το βήμα μου και αυτή το δικό της. Εν τω μεταξύ έπαιζε με τα κλειδιά της και έκανε έναν εκνευριστικό θόρυβο αυτό το πράγμα. Αλλά λίγο πιο μετά -ίσως και για να αποφύγω το θόρυβο- καθώς είχαν περάσει δέκα λεπτά που περπατούσαμε ο καθένας το δρόμο του -και οι δυο στον ίδιο- γυρνούσε στο κεφάλι μου η ίδια σκέψη. "Εδώ και δέκα λεπτά περπατάμε στον ίδιο δρόμο. Δεν ξέρω πού θέλει να πάει,αλλά δε με ενδιαφέρει. Εγώ σπίτι μου θα πάω έτσι κι αλλιώς. Είμαστε δυο άτομα σ ένα μεγάλο σχετικά δρόμο και δεν υπάρχει η παραμικρή επικοινωνία. Αυτή φοβάται μήπως είμαι περίεργος. Εγώ φοβάμαι μην με περάσει για περίεργο." 

  Οπότε και οι δυο σκυφτοί κι αμίλητοι. Σας ρωτώ λοιπόν: υπάρχει κάποιος άγραφος ή γραμμένος κανόνας που να λέει ότι για να μιλήσεις με κάποιον πρέπει αναγκαστικά να τον ξέρεις κι από πριν? Αν ήταν έτσι μόνο με τη μάνα μας και τον πατέρα μας θα ήμασταν για μια ζωή. Δεν είναι έτσι όμως. Έχει καταφερθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα και έρχεται και στις επαρχιακές μας πόλεις και δυστυχώς όχι για λίγες παραστάσεις. Έρχεται να ριζώσει. Α Π Ο Ξ Ε Ν Ω Σ Η. Φόβος κυρίες και κύριοι. Και πώς να μη ριζώσει άλλωστε? Δεν ακούτε στις τηλεοράσεις,στα ραδιόφωνα? Δεν βλέπετε στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο? 

           Ούτε ακούτε ούτε βλέπετε. Τουλάχιστον με δικά σας αυτιά και μάτια. Εγώ είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αν η τηλεόραση μας πει απ τον Μάη για καύσωνα για το καλοκαίρι,εμείς θα ψηθούμε από τότε. Κλείσου στο σπίτι σου για να σωθείς. Απ τους μετανάστες. Απ τους επαναστάτες. Κλείσου στον εαυτό σου να μην πληγωθείς. Απ τους ανεκπλήρωτους έρωτες. Απ τους προδότες "φίλους". Να το πω? Μήπως είναι βαρύ? Θα ξεπεράσω τα όρια της σάτιρας? Βασικά...χέστηκα,διότι δε το λέω για σατιρικό σκοπό. Κλείσου σε ένα φέρετρο για να γλυτώσεις κι απ την ίδια τη ζωή. Γιατί τα έχει όλα αυτά που αναφέρθηκαν και πολλά ακόμα. Και το χειρότερο όλων. Τον κακό σου εαυτό. Θα τον αφήσεις να νικήσει? 

Συμβουλή: Αν και όποτε βρεθείς στη δικιά μου θέση -όπως στην ιστορία- μην κάνεις το δικό μου λάθος. Μην αφήσεις το φόβο να σε νικήσει. Πες κάτι. Ένα γεια,ένα αστείο...κάτι! Ούρλιαξε ρε παιδί μου. Καλά εντάξει,δε θα ήταν και το ιδανικό. Μην μείνεις έτσι πάντως. Αν μου τύχει ξανά αυτό θα κάνω και γω. Λες να οδηγήσει σε καλό? Θα σου πω και θα μου πεις.