Καμιά φορά στην προσπάθειά μας για κοινωνικοποίηση (ειδικά αν παίζει και φλερτ στη μέση) και με στόχο να κερδίσουμε κάποιον, μπορεί και να κολλάμε. Νομίζω είναι λογική αντίδραση αν ντρέπεται κανείς έστω και λίγο. Μπορεί να είναι και χαριτωμένο μερικές φορές. Πάντως και η παύση θεωρώ πως μπορεί να είναι μέρος μιας διαδικασίας συναναστροφής, δε χρειάζεται να τη φοβόμαστε.Ένα ωραίο κολπάκι που έμαθα για τέτοιες περιπτώσεις, είναι να μιλάω για κάτι που αφορά εμένα. Κάποια δραστηριότητα που μου αρέσει να κάνω ή κάτι που διάβασα και μου έκανε εντύπωση, κάποια νέα μουσική που ανακάλυψα, κάτι για τη δουλειά/σπουδές κλπ. Μοιράζομαι δηλαδή κάποια εμπειρία μου και ας μην είναι τίποτα σπουδαίο. Προφανώς δεν εννοώ να τον πάρω και μονότερμα, αλλά γίνεται μια αρχή. Μετά μπορεί να ρωτήσω αν το άλλο πρόσωπο έχει κάνει κάτι ανάλογο ή πώς του ακούγεται αυτό που συζητάμε. Και αν έρθει η επόμενη παύση, ξεκινάω τη διαδικασία από την αρχή.Πάντως με τον καιρό νομίζω θα αναπτυχθεί η οικειότητα που χρειάζεστε για να μιλάτε πιο αυθόρμητα και πιο ανοιχτά. Και αν νιώθεις ότι θέλεις να το χρόνο σου για να πετύχεις την επαφή με έναν άνθρωπο, πιστεύω πως είναι οκ.
9.5.2020 | 19:09
Επικοινωνια
Ημουν ανεκαθεν ντροπαλη και μαζεμενη σαν ανθρωπος, τα τελευταια χρονια ειχα προσπαθησει πολυ να το διορθωσω οσο μπορω και οντως ειχα δει διαφορα οχι τρομερη αλλα ειχα κανει καποια βηματα. Παρολαυτα δεν ξερω αν παιζει ρολο αλλα φετος, εχω κλειστει αρκετα στον εαυτο μου δεν ξερω γιατι κ πως, δεν καταλαβα ποτε εγινε και τι με επηρεασε. Μετα απο καιρο εχω γνωρισει ενα παιδι που μου αρεσει πολυ αλλα αντιμετωπιζω το εξης θεμα, δυσκολευομαι αρκετα να ανοιξω κουβεντα κ απο κοντα και γενικα. Οταν ξεκιναει καποιο θεμα εκεινος δεν εχω τοσο θεμα συμμετεχω αλλα μετα κολλαω και ας πουμε κοβεται η συζητηση κ υπαρχει σιγη κ απο τις δυο πλευρες. Απο τη δικη μου γτ αγχωνομαι υπερβολικα επδ ξερω οτι περιμενει απο εμενα να ανοιξω θεμα, κ ετσι μπλοκαρω ακομα περισσοτερο κ δεν ξερω τι να πω κ απο τη δικη του γτ περιμενει κ απο εμενα ας πουμε μια "προσπαθεια". Ειλικρινα δεν το κανω επιτηδες αλλα ειναι λες και κολλαει το μυαλο μου και δε μπορω να σκεφτω κατι να πω. Την τελευταια φορα που βρεθηκαμε μου το συζητησε και ξερω οτι εχει δικιο κ πρεπει να το διορθωσω αν θελω να συνεχιστει η κατασταση, αλλα δεν ξερω πως. Καθε φορα που βρισκομαστε πιστευω οτι θα ειμαι πιο ανετη και τελικα καταληγω να στο ιδιο σημειο. Μετα απο μια κουβεντα με μια φιλη μου ειπε οτι μαλλον φταιει το γεγονος που παντα εκανα παρεα με ατομα που παντα ηταν πιο ομιλητικοι κ γενικα πιο ενεργοι κ ετσι δεν εμπαινα στην διαδικασια να ξεκινησω εγω ενα θεμα συζητησης κτλ. Υπαρχει καποιος τροπος να ξεμπλοκαρω; Ξερω οτι μονο εγω μπορω να το διορθωσω, σιγουρα μια βοηθεια απο εναν ειδικο θα ηταν το ιδανικο αλλα λογω της καταστασης το βρισκω λιγο δυσκολο να βρω καποιον τωρα.Υγ. Δεν βγαινουμε πολυ καιρο με το παιδι αλλα, ειναι λογικο οταν βγαινεις με καποιον που μιλαει τοσο λιγο να κουραστεις.
2