ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.3.2018 | 22:09

Φοβάται(;) να μείνουμε μαζί...

Είμαι 50 χρονών, διαζευγμένη εδώ και 15 χρόνια κι έχω μία σχέση εδώ και 8 χρόνια με τον 58χρονο Γ. Έχουμε και οι δύο μεγάλα παιδιά (φοιτητές). Όταν ο δικός μου γιος πέρασε στο πανεπιστήμιο, πίστευα πως θα μου πρότεινε να συγκατοικήσουμε ή τουλάχιστον να περνάμε παραπάνω χρόνο μαζί. Να αναφέρω πως τόσα χρόνια η σχέση μας ήταν του Σαββατοκύριακου μια και εγώ γυρνούσα σπίτι για να είμαι με τον γιο μου. Τώρα που ο γιος μου μετακόμισε (φοιτητής ον) κι αφού δεν έβλεπα να προτείνει κάτι "παραπάνω" για τη σχέση μας, το πρότεινα εγώ. Φάνηκε αμέσως πως δεν θέλει κάτι περισσότερο με την αιτιολογία την άσχημη (προ 10ετίας) σχέση με την πρώην γυναίκα του...Μου είπε μάλιστα πως είμαι η καλύτερη δυνατή επιλογή για εκείνον (δυστυχώς όχι η μοναδική επιλογή), αλλά φοβάται, δεν θέλει κάτι παραπάνω. Είμαι έτοιμη (με πόνο ψυχής) να τον αφήσω. Ακόμα κι αν το δεχτεί (που δεν το βλέπω), θα είναι προϊόν πίεσης και δεν το θέλω. Θα ήθελα να με θέλει όπως κι εγώ, αλλά...
17
 
 
 
 
σχόλια
Lifo123δεν σε πρόλαβα βρε παιδάκι μου εγκαίρως!Ισχύουν όλα αυτά που σοφά σου είπε το Furfulo. Ο άνθρωπος μοιάζει όντως "καμμένος" από τις συγκατοικήσεις και την ρουτίνα και σου λέει "καλά δεν είμαστε έτσι; γιατί να το χαλάσουμε;"Εγώ ήθελα να συμπληρώσω πονηρά σκεπτόμενη ότι άμα πάει για τίποτα ιατρικές εξετάσεις και αιματολογικά και του βρουν λίγο πίεση ή λίγο ζάχαρο ή κάτι τέτοιο κι αρχίσει και κατανοεί ότι καλή η μοναξικότητα αλλά άμα αρρωστήσεις δεν σου φέρνει ένα ποτήρι νερό θα το σκεφτόταν πολύ διαφορετικά το πράγμα. ;) Θα μου πεις "μα εγώ δεν θέλω να με θέλει για νοσοκόμα". Ναι φυσικά. Δεν λέω αυτό! Λέω ότι δεν συνειδητοποιεί ακόμα τον χρόνο που περνάει (προφανώς είναι καλοστεκούμενος και μπράβο σας). Οι άντρες δεν έχουν κοινωνική πίεση να "τακτοποιηθούν" κι έτσι δεν βλέπουν τον χρόνο ως περιορισμό.
Πριν 3 μέρες του έστειλα ένα γλυκόπικρο αποχαιρετιστήριο μήνυμα κι ακόμα δεν απάντησε...Μπορεί να θύμωσε ή να τον βόλεψε, δεν ξέρω..Προ ολίγου όμως διάβασα κάτι (που το ήξερα) αλλά πάνω στην πίκρα και στον παρορμητισμό μου, το αγνόησα. Είναι αυτό:" Μπορούμε να συμφωνήσουμε πως σε κάθε ανθρώπινη σχέση υπάρχουν κάποιοι μίνιμουμ κανόνες ηθικής συμπεριφοράς: Όπως η ειλικρινής και πρόσωπο με πρόσωπο αντιμετώπιση του τέλους της σχέσης." Μπορεί να είναι αυτό; Ότι δεν έγινε δια ζώσης; Αν είναι έτσι, έχει κάποιο δίκιο...Μήπως να του ζητήσω συγγνώμη για τον τρόπο που τον αποχαιρέτησα (μήνυμα) και να τον καλέσω να το λήξουμε από κοντά; Να δω και τι θα πει...
Φίλη μου νομίζω ότι αυτή η passive agressive τακτική (που χρησιμοποιούν πολλές γυναίκες μην νομίζεις ότι είσαι μόνο εσύ!) φέρνει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα σε άντρες που έχουν @ρχίδια. (Το ίδιο κι οι τεχνητές ζήλειες παρεμπιπτόντως)Φαίνεται καλή περίπτωση ο φίλος σου. Κάντε μια προσπάθεια επανασύνδεσης. Στη θέση σου δεν θα ζητούσα συγγνώμη ως μέθοδο χειραγώγησης (για να εκβιάσω δηλαδή μια συνάντηση) αλλά μόνον αν το ένιωθα ειλικρινά (αν είχα δηλαδή μετανοήσει για την πράξη μου κι όχι για το αποτέλεσμά της). Αν δηλαδή ήμουν στα παπούτσια σου θα έλεγα την αλήθεια (όπως είναι πάγια φιλοσοφία μου): "Έστειλα προχθές ένα μήνυμα που είχε σκοπό να σε κάνει να αντιδράσεις προς την κατεύθυνση που ήθελα. Όχι μόνο δεν το πέτυχα αλλά ήταν και λάθος φιλοσοφία. Εμπιστεύομαι την κρίση σου. Αν με θες είμαι εδώ. Ας το συζητήσουμε."Και θα πετούσα το μπαλάκι να απαντήσει επομένως αν θέλει συνέχιση ή όχι. Νομίζω ένας αξιοπρεπής άνθρωπος θα εκτιμούσε μια τέτοια προσέγγιση και θα έπαιρνε καπάκι τηλέφωνο.
Όντως είμαι συναισθηματική και πολύ παρορμητική...Δεν το ανέφερα, για να μην φανεί σαν τετελεσμένο, αλλά μέσα στην πίκρα και τον παρορμητισμό μου του έστειλα προχθές ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα εξηγώντας του τους λόγους που προανέφερα κι αναφέροντας πως την επόμενη φορά που θα κάνω σχέση θα ψάξω κάποιον που να με θέλει τουλάχιστον όσο τον θέλω εγώ και να με θεωρεί όχι την καλύτερη, αλλά την μοναδική του επιλογή. Ήταν ένα μήνυμα γλυκόπικρο, γιατί ενώ γράφω τα παράπονά μου, ταυτόχρονα του λέω πως θα'θελα να ήταν εκείνος που θα πληρούσε αυτές τις προϋποθέσεις και πως θα τον σκέφτομαι πάντα με όμορφο τρόπο...Κι εκείνος ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ! Αδιαφορία ή κάτι άλλο;
Χμμμ...Επειδή και εγώ ήμουν ΠΟΛΥ παρορμητική νεώτερη, έμαθα (μέσα από καλές/κακές εμπειρίες) να χαλιναγωγώ λίγο την πρώτη μου αντίδραση. Να αξιολογώ δηλαδή λιγάκι πιο επισταμένα τα δεδομένα μου, σκεπτόμενη, όσο αυτό είναι εφικτό, "έξω από το κουτί", ώστε να έχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε μια δύσκολη κατάσταση.Κοίτα. Τον χώρισες. Αυτό είναι δεδομένο πια. Αυτός το γνωρίζει. Εσύ μάλλον όχι, γιατί υποθέτω ότι έστειλες το "αποχαιρετιστήριο" κυρίως με σκοπό να προκαλέσεις μια αντίδραση, μάλλον θετική. Αν ήμουν αρνητικά προκατειλημμένη απέναντι σου θα σε αποκαλούσα ολίγον χειριστική. Δεν είμαι όμως (και πώς θα μπορούσα άλλωστε;) και θα το πω απλά τέχνασμα που σου έσκασε στα μούτρα, καθώς δεν είχες την αναμενόμενη αντίδραση. Ή έστω μια αντίδραση.Αδιαφορία; Δε νομίζω. Προϋπάρχει μια σχέση 8 ετών και θα έπρεπε να είναι τέρμα αναίσθητος να μην τον έχει επηρεάσει η λήξη της.Αντιλαμβάνεται ότι είσαι θυμωμένη, απογοητευμένη και με πληγωμένο εγωισμό. Ίσως, αφήσει τον χρόνο να κυλίσει για ένα διάστημα, ώστε να "μαλακώσουν" τα συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης, μπας και καταφέρετε να κάνετε μια ήρεμη συζήτηση. Από την άλλη, ίσως του έδωσες το "κλειδί στο χέρι" για να κλείσει έναν κύκλο. Δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο, πέρα από: Υπομονή και περίμενε τις εξελίξεις. Αν θες να τις επιταχύνεις, με όποιο αποτέλεσμα φέρουν αυτές όμως, εξήγησε του ότι εν βρασμώ ψυχής έστειλες το γλυκόπικρο μήνυμα.Μήπως όμως τελικά η σχέση σας όντως έκανε τον κύκλο της;Κοπέλα μου, δες ΤΙ θέλεις! ΠΩΣ το θέλεις! ΓΙΑΤΙ το θέλεις! Και ενήργησε ανάλογα. ;)
Eυχαριστώ για την προσοχή που μου έδωσες! Ναι, ομολογώ ότι όταν έγραφα το μήνυμα περίμενα μια αντίδραση, που θα έφερνε συζήτηση και ίσως εκτόνωση της κατάστασης. Έπαιξα κι έχασα...Τώρα αν ποτέ δεν απαντήσει, μάλλον επιτάχυνα κάποια κατάσταση που ήταν να συμβεί. Σταματώ εδώ και κοιτάω μπροστά! Να' σαι καλά!
Πόσο δίκιο έχεις What The Fu_rfulo ! Θα έλεγα ότι επιχειρηματολογεί εκείνος, διαβάζοντας το σχόλιο σου! Η σχέση μας είναι απόλυτα συντροφική, κατά τα άλλα...Έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, παρέες, γούστο στη μουσική, κιν/φο κ.λ.π Σε κάθε πρόβλημά μου είναι παρών! Μιλάμε πολλές φορές την ημέρα στο τηλέφωνο για το κάθε τι...Άλλα στο σπίτι του (γιατί εκεί βρισκόμαστε), μόνο το Σ/Κ...Είμαι υπερβολική που μετά από 8 χρόνια σχέσης (ελεύθερη υποχρεώσεων πια) και με τον χρόνο να κυλά αντίστροφα (είμαι πια στα 50) ζητώ περισσότερη φυσική παρουσία και συντροφικότητα;Αυτή που έγραψε την συγκεκριμένη εξομολόγηση
Θα σου πρότεινα πριν κάνεις οποιαδήποτε κίνηση διακοπής της σχέσης σας, να προσπαθήσεις να δεις την γενικότερη εικόνα, γιατί έχω την αίσθηση ότι κάκιωσες που δεν έκανε αποδεκτή την πρόταση σου για συγκατοίκηση και θεωρείς ότι σε απορρίπτει. Αν κατάλαβα σωστά, την πρόταση απέρριψε, όχι εσένα και την σχέση σας. Σκέψου και αξιολόγησε... Η γενικότερη σχέση σας, πώς είναι; Υπάρχει επικοινωνία κατά τη διάρκεια της εβδομάδας; Υπάρχει συντροφικότητα, σεβασμός και συνεννόηση στη σχέση σας; Αγνοείτε ο ένας τον άλλον και βρίσκεστε μόνο για εκτόνωση τα Σ/Κ; Έχετε κοινές παρέες; Κοινά ενδιαφέροντα; Πώς σου φέρεται;Αν σε γενικές γραμμές έχετε μια καλή σχέση και το μόνο μελανό σημείο είναι η μη πραγματοποιηθείσα συγκατοίκηση, ίσως θα ήταν καλό να ξανασκεφτείς αν θέλεις πραγματικά να χωρίσεις μαζί του. Αν θεωρείς ότι η συγκατοίκηση είναι προϋπόθεση για τη συνέχιση του δεσμού σας, εκ των πραγμάτων προκύπτει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Καλή δύναμη!
Πόσο δίκιο έχεις What The Fu_rfulo ! Θα έλεγα ότι επιχειρηματολογεί εκείνος, διαβάζοντας το σχόλιο σου! Η σχέση μας είναι απόλυτα συντροφική, κατά τα άλλα... Έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, παρέες, γούστο στη μουσική, κιν/φο κ.λ.π Σε κάθε πρόβλημά μου είναι παρών! Μιλάμε πολλές φορές την ημέρα στο τηλέφωνο για το κάθε τι...Άλλα στο σπίτι του (γιατί εκεί βρισκόμαστε), μόνο το Σ/Κ...Είμαι υπερβολική που μετά από 8 χρόνια σχέσης (ελεύθερη υποχρεώσεων πια) και με τον χρόνο να κυλά αντίστροφα (είμαι πια στα 50) ζητώ περισσότερη φυσική παρουσία και συντροφικότητα; Αυτή που έγραψε την συγκεκριμένη εξομολόγηση
Όταν είσαι μέσα για μέσα στη σχέση, το συναίσθημα παίρνει τον έλεγχο και δε μπορείς να σκεφτείς σχετικά αντικειμενικά. Εγώ, σου έδωσα την άποψη μου, απογυμνωμένη από συναίσθημα, βασισμένη σε αποστασιοποιημένη κοινή λογική.Εφόσον δεν θέλει, για την ώρα, να συγκατοικήσετε, θα πρέπει να το σεβαστείς. Εντάξει, θεωρώ γελοία την δικαιολογία της προ 10ετίας άσχημης σχέσης με την πρώην γυναίκα του. Είπε την πρώτη χαζομάρα που ήρθε στο μυαλό του. Λόγω πανικού. Θα σου πρότεινα, να αφήσεις λιγάκι να κυλήσει το διάστημα και να μην αναφερθείς στο θέμα. Σε περίπτωση που αναφέρει ο ίδιος κάτι και θα το κάνει, γιατί έσπειρες τον σπόρο και αυτό δουλεύει μέσα του, πες του ότι δεν θα ήθελες να το συζητήσεις παραπάνω, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, καθώς η αντίδραση του ήταν σαφής. Άστον να το δουλέψει λίγο και να δεις που θα το ξανασυζητήσετε.Δεν είσαι υπερβολική σε καμία από τις αξιώσεις σου. Απλά, δεν είστε στο ίδιο level, αυτή τη δεδομένη στιγμή. Επειδή είμαστε σχετικά κοντά σε ηλικία, με παρόμοιες εμπειρίες, ξέρω πόσο σημαντικό είναι να έχεις έναν ΚΑΛΟ σύντροφο στη ζωή σου. Γι' αυτό δεν θα ήθελα να σε δω να τελειώνεις μια όμορφη σχέση γιατί δεν συμφωνείτε σε ένα πράγμα, ενώ συμφωνείτε σε εκατονεξακόσια... ;)Φιλιά!
θα ήθελα τη γνώμη σου για τη φράση του "είσαι η καλύτερη δυνατή επιλογή" κι όχι η μοναδική του επιλογή, αντιλέγω...Θα έπρεπε να με θυμώνει ή οχι;
Όλα αυτά ειπώθηκαν στην ίδια συζήτηση; Εννοώ στον ίδιο χώρο, την ίδια χρονική στιγμή;Αν ναι, θεωρώ ότι πάνω στον πανικό του, πετούσε την πρώτη μ@λακία που του ερχόταν στο μυαλό. Δες την ευρύτερη εικόνα. Μην υπεραναλύεις ξεχωριστά κάθε σημείο. Στην τελική σου είπε ότι δεν θέλει κάτι παραπάνω, αυτή τη στιγμή. Απ' αυτό που ήδη έχετε. Και έτσι όπως το παρουσιάζεις, αυτό που ήδη έχετε είναι μια καλή σχέση.
Aγαπητή What The Fu_rfulo! Επικοινωνώ μετά από κάποιες μέρες μαζί σου, γιατί εκτιμώ τη γνώμη σου κι επίσης υπήρξαν εξελίξεις. Βρεθήκαμε λίγο νωρίτερα σε ένα καφέ, για να συζητήσουμε και για εμένα επήλθε η ολοκληρωτική αποκαθήλωση του συντρόφου μου! Μου είπε πως στη σκέψη για συγκατοίκηση νιώθει μια βαθιά κλωτσιά στο στομάχι κι όταν τον ρώτησα τι είναι αυτό που τόσο πολύ τον φοβίζει μου είπε πως δε γνωρίζει ακριβώς, αλλά θεωρεί πως έχει "αυτιστικά" στοιχεία που τον εμποδίζουν να προχωρήσει, ενώ ξέρει πως θα το μετανιώσει...Μάλιστα μου έδωσε "ραντεβού" για μια τρίτη αόριστη μελλοντική συνάντηση (πρέπει να σου πω πως κάπως καρμικά(;) είχαμε βρεθεί δύο τυχαίες φορές διαδικτυακά)...Κι όταν τον ρώτησα τι εννοεί, μου είπε άσε απλά να ελπίζω...Εγώ του είπα πως δεν με ενδιαφέρει ένα τρίτο αόριστο "ραντεβού", αλλά θα ήθελα τώρα ή να προχωρήσουμε (βήμα-βήμα) ή να τελειώνουμε...Κι εκείνος δεν απάντησε! Του είπα τέλος, πως αν κάποιος ακουγε τις εξηγήσεις του θα έλεγε απλά ότι λέει παπαριές! Και κάπως έτσι (ήρεμα) χωρίσαμε! Φταίω εγώ που όταν μπήκα στο αμάξι είπα μέσα μου "Είσαι μεγάλος παπάρας!" Συγγνώμη για τις εκφράσεις μου (έχω πιει και 2 ποτηράκια κρασί), αλλά αισθάνομαι ότι έπεσε από το βάρθρο που τον είχα στήσει...Τι λες εσύ; Είμαστε συγχωριανές. Αν θελήσεις, κερνάω καφέ να τα πούμε και δια ζώσης! Καληνύχτα!
Εφόσον δε θέλετε τα ίδια πράγματα μάλλον πρέπει να τον αφήσεις, είσαι σε μία σχέση που δε σε καλύπτει. Και τι πάει να πει δεν είσαι η μοναδική του επιλογή; Πάλι εκείνος είναι που δε θέλει να σε βλέπει έτσι, αλλιώς ο σύντροφός μας ποτέ δεν είναι η μοναδική μας επιλογή αφού είμαστε περιτριγυρισμένοι από άλλους ανθρώπους.
Scroll to top icon