ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αχ ρε Ελένη πόσο μου λείπεις γαμώτο μου; Πόσο; Σε σκέφτομαι κάθε μέρα, ιδικά τα βράδια...Θα ήμασταν μαζί τώρα στο σπίτι σου, στο δωμάτιό σου! Θα λέγαμε τις μαλακίες μας και θα κάναμε τα τσιγαράκια μας κρυφά. Αλλά δεν ήμαστε. Χώρισαν οι ζωές μας τόσο ξαφνικά. Δεν το αντέχω όλο αυτό. Πάνε 3 μήνες μακριά σου, ποτέ δεν μπόρεσα να πιστέψω πως θα άντεχα μακριά σου ούτε στιγμή. Δεν πίστευα πως θα χώριζαν οι δρόμοι μας τόσο γρήγορα, με αυτόν τον τρόπο. Κι όμως πάνε 3 μήνες μακριά σου και μια ολόκληρη ζωή ακόμα. Είναι τόσο άσχημο να έχεις τέτοια κατάληξη με το άτομο που έζησες κάθε ανεμελιά της παιδικής και εφηβικής ηλικίας σου. Που μοιράστηκες κάθε κρυφή σου επιθυμία, κάθε πονηρό μυστικό, κάθε γκάφα σου, κάθε πόνο σου, κάθε χαρά σου..Τα πάντα! Που ζήσατε μαζί τόσες στιγμές τρέλας, απόλυτης ανεμελιάς και ευτυχίας! Τόσες στιγμές πόνου, κατάθλιψης και απόλυτης δυστυχίας. Είναι άδικο λοιπόν και για τις δύο. Ήσουν πλάι μου σε ότι με βασάνιζε όλα αυτά τα χρόνια, μα πιο πολύ χαίρομαι που είχα κάποιον να μοιραστώ την χαρά μου, να τον δω να χαίρεται μαζί μου ακόμα και αν έχει χιλιάδες δικά του προβλήματα. Αυτή ήσουν εσύ. Νόμιζα πως θα ήμασταν για πάντα μαζί. Ήσουν από τις λίγες περιπτώσεις που είπα για πάντα και το πίστεψα. Ακόμα το πιστεύω και ελπίζω πως θα αναστηθούν τόσες ξεχασμένες υποσχέσεις που κάναμε. Μου λείπεις ρε συ. Δεν έχω κάποιον να πάρω τηλέφωνο 5 τα χαράματα για να τον ξυπνήσω και να του πω πως νιώθω. Δεν έχω κάποιον να με πάρει αγκαλιά όταν δεν είμαι καλά και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά γιατί ήμαστε μαζί. Δεν έχω κάποιον που θα βγω, θα γελάσω με όλη την καρδιά μου και θα περάσω αναμφισβήτητα καλά. Δεν έχω κάποιον να τσακώνομαι και να διαφωνώ. Δεν έχω κάποιον να με σπρώχνει γιατί έχω πιάσει όλο τον καθρέφτη και να μου πηγαίνει η γραμμή του eyeliner μέχρι τα αυτιά. Δεν έχω κάποιον να μου πει βγάλε αυτά που φοράς σε κάνουν διπλάσια. Δεν έχω κάποιον να ξεσπάσω. Δεν έχω κάποιον να χαρεί με την χαρά μου και να ξέρω πως το εννοεί. Δεν έχω κάποιον που πραγματικά θέλω να του πω να βγούμε γνωρίζοντας από πριν πως θα περάσουμε καλά. Δεν έχω κάποιον να το σκάμε με το μηχανάκι μες την βροχή για να πάμε να πάρουμε τσιγάρα. Δεν έχω κάποιον να κοιμάμαι τις παρασκευές και τα σάββατα αγκαλιά. Δεν έχω κάποιον να μεθάω μαζί του. Δεν έχω κάποιον να μου ανεβάζει το ηθικό την κατάλληλη στιγμή χωρίς να του πω κουβέντα. Δεν έχω κάποιον να με βγάζει κρυφά φώτος ενώ κάνω μπάνιο. Δεν έχω κάποιον να βάψουμε τα μαλλιά μας με χρωμοσαμπουάν και από την ανυπομονησία μας να λουστούμε αμέσως. Δεν έχω κάποιον να το σκάσουμε από το σπίτι τον χειμώνα και να πάμε να μπούμε στην θάλασσα με τα ρούχα. Δεν έχω κάποιον που παρόλο που ξέρουμε πως έχω άδικο με υποστηρίζει. Δεν έχω κάποιον που νιώθει την σιωπή μου. Δεν έχω κάποιον που μου λέει σ αγαπώ έτσι, χωρίς λόγο. Κάποτε όμως τον είχα και ήσουν εσύ Ελένη. Κάποτε ένιωθα πως είχα αδερφή, εσένα!....Σ αγαπάω για το πριν, το τώρα, το μετά και το πάντα και ας ήμαστε τσακωμένες. Να με θυμάσαι όπως σε αγάπησα παλιά. Μπορεί απόψε να σου πω το πιο μεγάλο μυστικό που σου έχω κρύψει. Ξέρω πως πέρασε καιρός, ξέρω πως όλα είναι αλλιώς, μα δεν σου κρύβω πως μου έχεις λείψει! Μου έχουν λείψει τα πάντα σου, τα καλά σου και τα κακά σου, τα ελαττώματά σου, τα προτερήματα σου, όλα. Σε θυμάμαι, πάντα σε θυμάμαι, πλάι σου δεν θα είμαι όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς και δεν σου κρύβω πως φοβάμαι μήπως με τα χρόνια θα με ξεχνάς. Δεν λέει η νύχτα να χαράξει μα η καρδιά μου θα σε ψάξει μες του μυαλού μου τις κρυψώνες..εκεί που ζούνε οι αγάπες στους αιώνες! Μένω μονάχη και ψιθυρίζω μες στο κρύο τόση αγάπη δεν τελειώνει με ένα αντίο..........