ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω κλειστει στον εαυτο μου και ολη μερα ασχολουμαι με το πιανο.Ιδιως τα τελευταια πεντε χρονια. Πριν δεκα χρονια πηρα το πτυχιο πιανου αλλα ποτέ δεν το αξιοποιησα αν και ηταν το πρωτο πτυχιο που επιασα στα χερια μου. Τωρα παιζω ή μαλλον προσπαθω να παιξω κανενα κοντσερτο ή καμια etude.Οι μερες περνούν ετσι. Νιωθω μια τεραστια,σαρωτικη ματαιοτητα για αυτην μου την ενασχοληση πλεον.Εχω αρχισει να νιωθω οτι σκορπαω τη ζωη μου για το τιποτα παιζοντας αυτο το οργανο. Εχω φτασει στα 33 και δεν εχω εργαστει ποτε μου ζω με επιδοματα και μενω με γονεις.Λεω να αφησω το πιανο. Με καταθλιβει η αισθηση οτι χανω το χρονο μου πανω απο το κλαβιέ.Να μην αφιερωνω τοσες ωρες οταν υπαρχουν τοσα που εχω χασει στη ζωη μου.Ιδιως στο ερωτικο εχω μεινει τοσο πισω κι εχω απελπιστει.Κι επειτα μπαινω στο youtube και βλεπω ολους τους μεγαλους πιανιστες και ποσο απιστευτα γρηγορα παιζουν,και με ποση ανεση και γινομαι ρακος. Οτι δεν εχει νοημα να ασχολουμαι πια αφου δεν παιζω κι εγω ετσι και δεν θα παιξω ποτε.. Να το αφησω; Εσεις τί θα κανατε;;