ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.12.2019 | 14:12

χωρισμοί και τύψεις

Η εξομολόγησή μου δεν έβγαζε νόημα ( μάλλον) επειδή ήμουν πολύ ταραγμένη. Τα περιστατικά είναι δύο. Και στις δύο περιπτώσεις τους χώρισα εγώ. Το βρίσκω σκληρό να σε χωρίζουν και γι'αυτό προσπάθησα να πω τον λόγο χωρισμού στους ενδιαφερόμενους ήπια. Επίσης, ενώ τους χώρισα έκλαιγα και ήμουν "στα πατώματα".Στο πρώτο περιστατικό ήταν σχέση από απόσταση. Όλα κυλούσαν ομαλά στην αρχή μέχρι που συζητήσαμε για πιο σοβαρά θέματα και είχαμε διαφορετικά πιστεύω... και εκεί χωρίσαμε. Έχω τύψεις διότι μπορεί να μην βρει κοπέλα με κοινή γραμμή ή να βρει κοπέλα "καταστροφική".Το δεύτερο περιστατικό ήταν σχέση όχι από απόσταση. Η σχέση αυτή, είχε ανωριμότητα, λάθη και έλλειψη συνεννόησης ( και από τις δύο πλευρές). Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος χωρισμού ( που του τον ανέφερα με τρόπο.) Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι πάνω στην κουβέντα είχα πει κάτι αρνητικό ( π.χ ότι νιώθω πίεση στη σχέση) σε φίλο. Το είχα αναφέρει τη μια στιγμή πάνω στην κουβέντα και την επόμενη το είχα ξεχάσει. Ο φίλος το μετέφερε ( ίσως αλλοιωμένα, ίσως και όχι) . Εγώ, δεν θυμάμαι τη είχα πει και δεν μπορούσα να επιβεβαιώσω. Ο πρώην ήταν έξαλλος . Αρνήθηκα ότι είχα μιλήσει αρνητικά και με κυριεύουν οι τύψεις. Πέρασε ο καιρός και ο πρώην προχώρησε στη ζωή του και εγώ αναρωτιέμαι να τον πάρω τηλέφωνο και να του δηλώσω τον δεύτερο λόγο χωρισμού;
7
 
 
 
 
σχόλια
Κάπως καλύτερα τώρα ως προς το νόημα του κειμένου...Να πάρεις τηλέφωνο να πεις τι; Ότι είπες κάτι σε κάποιον, αλλά δε θυμάσαι κ πως το είπες κ ίσως μεταφέρθηκε με λάθος τρόπο κ ίσως όχι και.... Δεν έχει νόημα! Ο άνθρωπος προχώρησε. Κάνε κ εσύ το ίδιο!Όσο για την πρώτη περίπτωση, είχατε διαφορετικό κώδικα ηθικής προφανώς. Εσύ μπορεί να τον λυπάσαι κ ίσως κ εκείνος να λυπάται εσένα. Πάντως, η δική μου εμπειρία έχει δείξει πως ο καθένας βρίσκει τον δρόμο του. Δεν είμαστε ικανοί εμείς να λυπηθούμε τον άλλον... Κάποτε, που τόλμησα να σκεφτώ για πρώην ότι θα καταλήξει μόνος με τα μυαλά που κουβαλάει κ πόσο κρίμα για αυτό το παιδί, διαψεύστηκα παταγωδώς, μια κ βρήκε την άκρη ωραιότατα κ προχώρησε τη ζωή του. Σε αντίθεση, μάλιστα, μ' εμένα που είχα μείνει στάσιμη. Από τότε κατάλαβα ότι αν πρέπει να λυπάμαι για κάποιον κ να προσπαθώ για το καλύτερο αυτή είμαι εγώ κ μόνο! (Κ δεν εννοώ σε ανθρωπιστικό επίπεδο, προφανώς, αλλά για το τι θα απογίνει στη ζωή του, πώς θα τα καταφέρει με τις ανθρώπινες σχέσεις κτλ κτλ).
Ο ένας άνθρωπος προχώρησε αλλά δεν δικαιούται να γνωρίζει την αλήθεια; Αυτό σκέφτομαι... Ο δεύτερος άνθρωπος και αυτός προχώρησε, χώρισε και το είχα μάθει από τις πρώτες. Σ'αυτή τη περίπτωση, αναρωτιέμαι αν έχω μερίδιο ευθύνης στον χωρισμό του.Υ.Γ Προσωπικά, όλους τους θεωρώ ισάξιούς μου και όχι κατώτερους για να τους λυπάμαι.
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνδέεις το τι συνέβη στη δική σας περίπτωση με τον καθένα, με τους επόμενους χωρισμούς τους. Απλά δεν ταίριαξαν με τις επόμενες σχέσεις για τους δικούς τους λόγους κ χώρισαν. Απ'ότι καταλαβαίνω είστε κ νεαρής ηλικίας. Ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι δηλαδή που χωρίζετε. Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω για ποια αλήθεια μιλάς εκ των υστέρων. Δηλαδή όταν τους χώριζες έλεγες άλλους λόγους απ' τους πραγματικούς; Κ αν ναι, τότε τι νόημα έχει τώρα η όποια αλήθεια; Θα αλλάξει κάτι στον πως βλέπουν τους εαυτούς τους κ τις μετέπειτα σχέσεις τους; Ρωτώ χωρίς καμία διάθεση κριτικής, απλά για να καταλάβω γιατί για σένα είναι τόσο σημαντικό να επαναπροσεγγίσεις δύο ανθρώπους που όπως φαίνεται έχουν προχωρήσει στη ζωή τους. Αναφορικά με το θέμα της "λύπησης", στηρίχθηκα στα εξής δικά σου λόγια:"Έχω τύψεις διότι μπορεί να μην βρει κοπέλα με κοινή γραμμή ή να βρει κοπέλα "καταστροφική".". Ίσως θα έπρεπε να το θέσω ως "ανησυχία για το πώς θα τα καταφέρει στο μέλλον". Όπως κ αν το πω, όμως, ισχύει ότι σου έγραψα στο προηγούμενο μήνυμα.Εν κατακλείδι... Άσε τα παλιά στα παλιά. Κανείς δε χάνεται κ όλοι βρίσκουν τον δρόμο τους.
Κοινό σημείο είναι ότι θέλω να είναι καλά και σε σχέση αυτοί οι πρώην μου. Στον ένα πρώην κάνω υποθέσεις και ίσως προβάλλω δικές μου ανησυχίες.( Ένα φανταστικό παράδειγμα που ,όμως, αντιπροσωπεύει τον τρόπο σκέψης μου είναι το εξής: Είμαι φανατική καπνίστρια και το αγόρι μου έχει υγιεινό τρόπο ζωής. Περνάει ο καιρός, δεν συμφωνούμε σε βασικά θέματα και χωρίζουμε. Αυτός, βλέποντας ότι κάπνιζα συνέχεια αποφασίζει να ξεκινήσει το τσιγάρο για να ξεπεράσει το χωρισμό).Ύστερα, σκέφτομαι ότι κάθε άνθρωπος, έτσι και ο πρώην, διαμορφώνει μόνος του τον χαρακτήρα του και κάνει τις επιλογές του. Ο άλλος πρώην είναι και ο μόνος που ξέρει την μισή αλήθεια από δικό μου φόβο.Ένας βαθύτερος λόγος που θέλω να πω την αλήθεια είναι πιθανότατα για να επισημάνω ότι η σχέση είχε βαλτώσει και απουσίαζε η εμπιστοσύνη.Ακόμα,νιώθω ότι εγώ ξεπέρασα το πρώην μου, αλλά αυτός όχι.Είναι τρελό και υπόθεση, αλλά κάτι τέτοιο νιώθω.Καταλήγοντας, εντόπισα πολλές υποθέσεις και δικές μου ανησυχίες!Υ.Γ Θα ήθελα να ξέρεις ότι φαίνονται οι γνώσεις ψυχολογίας που έχεις.
Νομίζω κ εγώ ότι προβάλλεις δικές σου ανησυχίες. Νομίζω, επίσης, ότι ο καθένας μέσα του γνωρίζει την βαθύτερη αλήθεια ακόμα κ αν δεν του την είπαμε για να μην τον πληγώσουμε ενδεχομένως. Άσε τα πράγματα να κυλήσουν. Πάντως, βρίσκω πολύ ανθρώπινο το γεγονός ότι νοιάζεσαι για τον αντίκτυπο που άφησε η σχέση σας ή και ο χωρισμός σας σε δύο ανθρώπους. Κ για να σου πω την αλήθεια, δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις ψυχολογίας, απλά μου αρέσει να προσπαθώ να καταλάβω τους ανθρώπους.
Scroll to top icon