ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

....θέλουν να αποκτήσουν παιδί τελικά, είναι βεβαίως και να μπορούν. Βλέποντας τον τελευταιο μηνα παιδια που μεγαλώνουν στο ίδρυμα μόνα τους και κοιτάζοντας σ αυτά τα μάτια.. δε θα ήθελα να ήμουνα στη θέση τους. Λυπάμαι γι αυτά και θέλω να τα αγκαλιάσω όλα μαζί μπας και τους χαρίσω λίγο.. κάτι απ αυτό που τους λείπει χρόνια τώρα. Δεν είναι κακό όλα τα παιδιά του κόσμου αυτού να έχουν μια ευκαιρία για αγκαλιά, αγάπη και στηριξη. Επειδη εμεις ειμαστε κομπλεξικοι και δε μπορουμε να δεχτούμε τί κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του, ξεχνάμε να έρθουμε στη θέση ενός παιδιού που μεγαλώνει μόνο του. Το ρωτάς τί θα προτιμούσε εκείνο? Να μπορεί να έχει 2 άτομα που το αγαπάνε θα ήθελε!κ ας ήταν ό,τι ήταν. Σάμπως για πειτε μου... εμείς "οι άλλοι", με τις οικογένειες τις νορμάλ-αποδεκτές-σωστές κ τα υπόλοιπα στολιδια....έχουμε βγει φυσιολογικοί? χα χα χα ας γελάσω τρεις!Όποιος έχει να δώσει αγάπη ας τη δώσει. Δεν περισσεύει συχνά, ούτε και η λαχτάρα και η επιθυμία ούτε και τα χαμόγελα. Αντιθέτως, η μοναξιά περισσεύει, η επιφάνεια, η κατάθλιψη, η απογοήτευση περισσύουν. Δώστε μια ελπίδα στον τόπο ότι κάπως, από κάπου τέλος πάντων μπαινει μια αχτίδα αγάπης. Μόνο αυτό μας σώζει. Η αγάπη, αλλά για όλους, όχι για τον εαυτό μας μόνο , όχι αγαπάω-συμπάσχω-χαιρομαι κ λίγο που κυλιέσαι, όχι αγαπάω-σε λυπάμαι βρε καημενο κ δειχνω ανθρωπιά. Αλλά νοιάζομαι και για κάποιον που..δεν ξέρω πως είναι η θέση του, ούτε και μπορώ να φανταστώ, αλλά θέλω (αφου αυτός ξέρει απ τη θέση που είναι τί του λείπει για να είναι ευτυχισμένος) να του το παρέχω.