ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα...έχω ξαναγράψει εδώ στο παρελθον..Βεβαια,οχι με μεγαλη επιτυχια..Ο λογος που γραφω ειναι γιατι στην πραγματικοτητα δεν εχω κανεναν να εμπιστευτω..θα μου πειτε και προτιμας να ανοιξεις την καρδια σου σε ενα ματσο αγνωστους που πολυ πιθανον να μην εχουν τη δυνατοτητα να σε βοηθησουν, αντιθετως να ξεσπασουν πανω σου τα όποια απωθημενα? Δεν εχω αλλη επιλογη..το μυαλο μου κοντευει να εκραγει..σπαταλω τοσες λεξεις αδικα και δε μπαινω στο θεμα εχετε δικιο...πριν ξεκινησω θα ηθελα να μη με κρινετε αυστηρα...να με καταλαβετε οσο μπορειτε...αν μπορειτε..Ολα ξεκινησαν πριν λιγα χρονια..Ενω περιηγουμουν στο διαδυκτιο αποφασισα για την πλακα μου να κανω ενα προφιλ σε σαιτ γνωριμιων..εβαλα λοιπον καποιες φωτογραφιες και ως νεα και εμφανισιμη τα μηνυματα "επεφταν βροχη"..ως που μια μερα διαβασα ενα μηνυμα θαυμασμου απο εναν κυριο και δεν απαντησα...ωσπου μου εστειλε και δευτερο..εχετε νιωσει ποτε με το που αντικρισετε εναν ανθρωπο να αντιληφθειτε το συναισθημα οτι θα μπλεξετε...αυτο ενιωσα εγω με το δευτερο μηνυμα αυτου του ανθρωπου..και απαντησα Και απο εκει ξεκινανε ολα...μιλουσαμε καθε μερα πολλες ωρες...μας χωριζαν πολλα χιλιομετρικα μετρα και 20 χρονια...τον ερωτευτηκα παραφορα τον αγαπησα τοσο πολυ...δεν αντεχα αν δε του μιλησω..το μυαλο μου η καρδια μου ηταν εκει, σε αυτον. Αρχιζα να νιωθω σαν τοξικομανης..λες και ρκανα χρηση ηρωινης..δεν αντεχα αν δεν επαιρνα την δοση μου...ημουν ανησυχη ειχα νευρα υπερενταση θυμο...ολα τα συμπτωματα ενος τοξικομανη... Τυφλωμενη απο ερωτα..και ηρθε και τον συναντησα και περναγα μαζι του απιστευτες μερες..ομως παντα κατι δεν μου κολλουσε..παντα κατι με ετρωγε μεσα μου...ωσπου αποφασισα να το ερευνησω..και ειχα δικιο ..ηταν παντρεμενος..εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου..ολος ο κοσμος μου γκρεμιστηκε...ζουσα 10 μηνες ενα ψεμα...χαρισα την καρδια μου κ οτι καλυτερο ειχα σε εναν ανθρωπο που με εξαπατησε..εφυγα και με παρακαλουσε..εφυγα....και ξαναγυρισα με ολες τις συνεπειες που θα μπορουσε να εχει αυτο...συνεχισα λοιπον να ειμαι σε αυτη τη σχεση..συναντιομασταν καθε ενα μιση μηνα περιπου σε διαφορα μερη της χωρας ...και περνουσαμε ωραια..ξερω πως δε με αγαπουσε οπως εγω ..εκανα πολλες θυσιες για τον ερωτα του...επελεξα να ειμαι με εναν ανθρωπο που ηξερα οτι θα ζω μακρια του ...οτι θα ειναι σε ενα αλλο σπιτι με αλλη γυναικα...οτι θα περναει οικογενειακες γιορτες με εκεινους και οχι με μενα..ηξερα οτι εχει παιδια και ηα κανει οτι μπορει να τα διαφυλαξει..ηξερα οτι θα κοιμαμαι καθε βραδυ μονη μου..ηξερα πως χαιδευω, φιλαω και κανω ερωτα με εναν αντρα αλλης γυναικας.,την οποια αλλες φορες την ζηλευα οχι για την ομορφια και την αισθητικη της..η αληθεια ειναι πως δεν ειχε ουτε το ενα ουτε το αλλο ..την ζηλευα επειδη τον ειχε ...δεμενο...και αλλες φορες την λυπομουν...ηξερα πως αρχισα να σηκωνω τοιχους να απομακρυνομαι απο ολους και να βυθιζομαι σε εναν ερωτα που ολα προμηνυαν οτι δεν εχει κανενα μελλον και πως ολα οδηγουσαν στην καταστροφη...την δικια μου..την δικη του? Ο καιρος περνουσε ..παρεα με τη μοναξια μου σε ολα..ημουν ενα χαρουμενο παιδι,απολυτα κοινωνικο ,εξυπνο και αριστο..κανενως το μυαλο δε θα μπορουσε να συλλαβει οτι θα μπορουσα να μπλεξω σε τετοια ιστορια..,κατεληξα σε μια κοπελα θλιμενη με κενα πια ματια ..μια καρδια κομματια...ομως τον αγαπουσα..και εκανα ολες τις θυσιες..ακομα και τωρα που γραφω αυτα βουρκωνω γιατι δε μπορω ουτε εγω η ιδια να συνειδητοποιησω ποσα αντεξα ..τι ασχημες καταστασεεις εζησα ..ποσα εκανα για καποιον που δεν τον ειχα στην ουσια και θα μπορουσα αναπασα στιγμη να του τιναξω ολη του τη ζωη στον αερα .και δε το εκανα..τον αγαπουσα πολυ για να το κανω..ο καιρος περνουσε..και αυτη η αθωα αγαπη αρχιζε να βγαζει αγκαθια μεσα μου...μεταμορφωθηκε σε μια αγαπη με στρατιγικη,..τον ηθελα και ημουν αποφασισμενη να τον κανω δικο μου με οποιο κοστος..δε ξερω αν ηταν ανωριμη η σκεψη..αλλα ημουν εθισμενη...τρελαμενη οπως θελεις μπορεις να το πεις..σου ειπα πιο πανω οτι βυθιζομουν σε εναν ερωτα χωρις μελλον...αρχισα πια και τον επαιρνα μαζι μου..μεσα απο την απολυτη αφοσιωση και αγαπη που του εδειχνα αρχιζε να βυθιζεται και να με αγαπα..δε ξερω ποσο ξερω ομως πως αληθεια καποια στιγμη και αυτος με αγαπηαε ..το εδειχναν τα ματια του οι λεξεις του..καμια φορα και οι πραξεις του...ξερω πως δεν του ηταν ολα ευκολα ..λενε πως αυτους που αγαπαμε τους δικαιολογουμε με καλυτερες δικαιολογιες απο οτι οι ιδιοι βρισκουν..δεν τον δικαιολογω ξερω πως ξεκινησε για πλακα δεν φανταζοταν οτι θα με αγαπουσε ετσι..ουτε θα με χαρακτηριζε το αλλο του μισο..αρχισε να με αγαπα...παθολογικα ..ηξερε πλεον οτι σημαινα πολλα για αυτον..εδωσα αλλο νοημα στη μιζερη ζωη του..καταλαβε οτι δεν τον αγαπησε αλλη ετσι..ουτε αυτος απο ο,τι λεει ειχε ξαναγαπησει ετσι..και τον πιστευω γιατι δεν ηξερε να αγαπα..ηταν ενας κρυος ανθρωπος που το μονο που τον ενοιαζε ηταν ο εαυτος του..ενω αλλες θα τον εφτυναν η θα τον επαιζαν ..καποια του εδωσε κατι αληθινο..του εμαθε να αγαπα..να σεβεται να κανει θυσιες,.,τουλαχιστον κατι εμαθε,,,ηξερεοτι μπορω να εχω οποιον θελω οποτε θελω και αρχισε να με εγκλωβιζει..οχι οτι δεν ηθελα ..αρχξσε να το κανει επιτηδευμενα και με εναν τροπο τοσο "επαγγελματικο" ωσπου ημουν σαν ενα ζωο σε ενα κλουβι..και το ηξερα αλλα ειχα σηκωσει τοσους τοιχους που κανενας δε μπορουσε να τους διασχισει..ουτε καν εγω η ιδια,,.με αγαπησε ...και αποφασισε για εμας ..συναντηθηκαμε την τελευταια φορα...η μεγαλη φορα ,..ολα μας πηγαιναν μονα τους..οι καταστασεις τα συναισθηματα...αποφασισε να ξεκαθαρισει...με ηθελε στη ζωη τιυ και ηταν ετοιμος ..ειναι ετοιμος..μου ειπε να μου δωσει χρονο για να σκεφτω καλα τι θελω να κανω ...του ειπα πως σκεφτηκα κ θελω να του πω τις αποφασεις μου κατιδιαν..δε ξερω αν με κοροιδευει οταν μου λεει να το παμε σοβαρα,..ακομα και αν του πω οχι ξερω πως δε θα το δεχτει ..παντα θα με κυνηγαει..οπως μου ειπε,..δε μπορω να σε χασω, θα χασω τη ζωη μου..ξερω οτι απο εμενα ρουφα ενεργεια..αυτο που δεν ειχε ..ξερω πως ισως κανω το μεγαλυτερο λαθος της ζωης μου..ηθελα να τα μοιραστω και να ακουσω καποιον..για τη συνεχεια θα σας ενημερωσω..μπορει και οχι...θα δειξει ....σας ευχαριστω που με ακουσατε!