ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουν στερεψει οι δικαιολογιες μου. Τα παραταω. Δεν θελω να λεω τα προσωπικα μου στους γονεις μου. Ουτε τωρα ουτε μικροτερος που ετυχε να εχω κοπελες. Νιωθω αβολα να το συζηταω. Οχι οτι οι γονεις μου ειναι περιεργοι ή παλαιομοδιτες. Μοντερνοι ειναι , θεωρητικα απλα δεν μαρεσει εμενα. Ποσο μαλλον να μοιραστω οτι ειμαι γκει . Εκει δλδ που εχω το "ποτε θα βρεις κανα κοριτσι," να εχω το ποτε θα βρεις κανα γαμπρο"? Οχι..Οι γονεις μου δεν το καταλαβαινουν και θεωρουν οτι τους βγαζω εξω απο τη ζωη μου. Προφανως ανησυχουν γιατι εχω καμμια δεκαετια να γνωρισουν κοπελα μου αλλα δεν ειναι δικο μου θεμα αν εχουν τετοιες σκεψεις. Το χειριζομαι πολυ αποστασιοποιημενα , γιατι δεν μαρεσει να λεω ψεμματα αλλα δεν ξερω αν κανω καλα. Αυτο το δεν ρωταω για να μην με ρωτανε καλο αλλα νιωθω οτι με αποξενωνει..Δεν ξερω..Τους λεω οτι πρεπει να ειστε χαρουμενοι με τη ζωη σας κ με το να ειμαι καλα ολα τα αλλα δεν εχουν σημασια αλλα δεν αρκει πλεον αυτο για να την ηρεμησω..Πηρα πτυχιο , δουλευω οχι ειναι δευετερων..Μας νοιαζει να μην ειμαι μονος..Δεν μπορω να το καταλαβω..Τι αλλο να κανω..