ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ένας νεαρός άντρας και ακούω με τις ώρες παλιά αμερικάνικα τραγούδια. Τα περισσότερα από αυτά, μιλάνε για το πως θαυμάζει κάποιος μία γυναίκα και προσπαθεί να την κυνηγήσει. Έχουν μία αθωότητα (τραγούδια όπως το Pretty Woman) και μου βγάζουν ένα συναίσθημα που δυστυχώς δεν έχω ζήσει και με πονάει.Είμαι ρομαντικός άνθρωπος, κι ας μην το δείχνω πάντα. Και εξομολογούμαι πως σας ζηλεύω εσάς τους Straight. Και αναρωτιέμαι γιατί έχουν επικρατήσει στην εποχή μας σχέσεις της μίας βραδιάς; Από συζητήσεις που έχω με φίλους βλέπω πως εχει χαθεί αυτή μαγεία της αναζήτησης, του φλέρτ κτλ. Μόνο το σεξ μετράει δηλαδή; Και μετά τι; Ένα απέραντο κενό; Εάν ήμουν straight (δεν ξέρετε πόσο θα το ήθελα), θα ήμουν ένας από τους ρομαντικούς που θα έψαχναν το άλλο τους μισό και θα ήθελε να ΑΓΑΠΗΣΕΙ και να ΑΓΑΠΗΘΕΙ με όλη τη σημασία της λέξης. Και πλήττω στη σκέψη ότι είχα τόσες ευκαιρίες να είμαι σε σχέση με όμορφα κορίτσια. Όμορφα από όλες τις απόψεις. Αλλά δεν ήθελα να κοροιδέψω καμία από αυτές. Και έκανα το σωστό, απλώς σκέφτεσαι καμιά φορά πόσο αλλιώτικη και ομορφότερη θα ήταν η ζωή σου, αν είχες άλλα γούστα.Καλά, για ομοφυλόφιλους δεν θέλω να μιλήσω. Χωρίς να ξέρω πολλά, αυτό που μου φαίνεται πως κοιτάνε όλοι είναι το σεξ. Και λυπάμαι αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ελπίζω να κάνω λάθος.Αγαπήστε, γιατί χανόμαστε φίλοι μου. Μόνο αυτό μένει στο τέλος...