ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σχεδόν σε όλη την μέχρι τώρα - σχετικά σύντομη - ενήλικη ζωή μου υπήρξα η κοπελίτσα που μιλούσε λίγο, αντιδρούσε λιγότερο κι ανεχόταν περισσότερο. Η εξαιρετικά χαμηλή μου αυτοπεποίθηση/αυτοεκτίμηση σε συνδυασμό με την εξίσου έντονη εσωστρέφεια και την απουσία δυναμισμού/πυγμής που χαρακτήριζαν την προσωπικότητά μου με έκαναν ένα άβουλο και τραγικά ανεκτικό άτομο προς τις μορφές κακοποίησης που λάμβανα - ευθείες προσβολές προς το άτομό μου και ψυχολογική βία από γονείς, συντρόφους μέχρι κι εργοδότες, καταπίεση, χειριστική συμπεριφορά. Κι εγώ απλώς να υπομένω και να ανέχομαι καταστάσεις που με μείωναν ως γυναίκα αλλά και ως άνθρωπο γενικότερα, αδυνατώντας να αντιδράσω και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αντιθέτως, δίνοντας κιόλας δίκιο στους "θύτες" κι επιρρίπτοντας μονίμως την ευθύνη για τα πάντα αποκλειστικά σε μένα.Όλα αυτά μέχρι που ο κόμπος έφτασε στο χτένι κι ήρθε επιτέλους το πολυπόθητο "ξύπνημά" μου, μέσω όμως της επώδυνης οδούς που λέγεται κατάθλιψη. Τώρα, τρία χρόνια μετά, είμαι πολύ καλύτερα από ψυχολογικής απόψεως, για πρώτη φορά στη ζωή μου τα 'χω βρει σε καλό ποσοστό με τον εαυτό μου και γενικά θεωρώ πως έχω πετάξει πια από πάνω μου εκείνον τον παλιό αφελή κι αδύναμο χαρακτήρα μου.Το θέμα είναι πως όλοι οι γνωστοί μου που μια ζωή με ήξεραν ως μια άβουλη κοπελίτσα που μονίμως ανεχόταν τα πάντα σιωπηλά και χωρίς να αντιδρά, τους ξενίζει η σημερινή μου κατάσταση, το ότι τώρα σηκώνω το ανάστημά μου όπου με παίρνει κι όπου χρειάζεται, που θέτω πολλά όρια στη ζωή μου και που γενικά από την πρότερη κατάσταση θυματοποίησης πέρασα στο να μην σηκώνω πλέον μύγα στο σπαθί μου. Λένε ότι έχω γίνει πολύ αυστηρή με τους ανθρώπους επειδή έπαψα να δίνω δεύτερες ευκαιρίες, ότι παραείμαι καχύποπτη με τον οποιονδήποτε έχω μόλις γνωρίσει - είτε πρόκειται για το νέο μέλος που προστέθηκε στην παρέα είτε για τους νέους μου συνεργάτες στην καινούργια δουλειά - κι άρα αυτό, λένε, με κάνει δυσπρόσιτη κι αντικοινωνική. Παρότι εγώ νιώθω μια χαρά που αναγεννήθηκα από τις στάχτες μου, που έγινα πιο δυναμική κι έχτισα τις άμυνές μου, που υπερασπίζομαι πια την αξιοπρέπειά μου και δεν επιτρέπω σε κανέναν να με κακομεταχειριστεί ξανά δίνοντάς του το όποιο πάτημα για να το πράξει, εντούτοις, αναρωτιέμαι μήπως τελικά με αυτά που μου λένε όλοι αυτοί έχουν δίκιο κι έχω περάσει στο άλλο άκρο. Πώς μπορείς όμως να αντιληφθείς από μόνος σου αν όντως έχεις μετατραπεί σε ένα άτομο που απλώς έχει χτίσει θεόρατα τείχη γύρω του;