ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.5.2018 | 17:55

Μισω τους γονεις μου και το εννοω

Μου εχουν δωσει τρελη αγαπη, δεν μου ειπαν ποτε οχι... ομως πλεον η συμπεριφορα τους προς εμενα ειναι τοσο ασχημη και με ταραζουν σε ανησυχητικό βαθμο. Απο τοτε που μπηκα στην εφηβεια είχαμε καβγαδες, κυριως εγω με την μητέρα μου , αλλα τελευταια η κατασταση εχει ξεφυγει. Πηγαίνω σε ψυχολογο. Οι γονεις μου λενε οτι τους κανω την ζωη δύσκολη με την ακαταστασια μου (του δωματιου μου) και οτι παραβιαζω την ιδιωτικοτητα τους (ενω το έχουν κανει κι οι ιδιοι) δε λεω ρε παιδια δικιο εχουν αλλα αντιδρουν υπερβολικά. Το ξερετε οτι εχουν φτασει στο σημειο να με βριζουν χυδαια; η καθε βρισιά μου αφηνει ενα στίγμα στην καρδια μου, ποναω... το γραφω και κλαιω... προσπαθω να ειμαι αδιάφορη αλλα διακρινω ρναν εγωισμο και μια κακία απο την μανα μου ενω ο πατερας μ ωρες ωρες κανει σαν ψυχοπαθης. Αφηστε που σημερα με χτυπησε επειδη αφησα ενα πιατο στο δωματιο μου. Νοιωθω απαισια και πολυ μονη. Ντρέπομαι. Εχω τοσα ονειρα. Εμπιζω του χρόνου στις πανελληνιες να πετυχω και να φυγω. Δεν ανηκω εδω. Δεν θα βρισω ποτε τα παιδια μου οσο κι αν με νευριαζουν...οι γονεις μου λενε οτι δεν με αντεχουν , νταξει δεν ειμαι και ο πιο ευκολος ανθρωπος αλλα δεν μπαινουν στη θεση μου... ειμαι 16 χρονών και εχω χιλιαδες σκεψεις και σκοτούρες ...πληγώνομαι...
6
 
 
 
 
σχόλια
Άμα δε σε αντέχουν, να μη σε έκαναν! Έχουν τεράστια ευθύνη απέναντί σου και αντί να την αναλάβουν, σε κατηγορούν για τη δική τους ανικανότητα. Καλή μου αυτό που ζεις είναι άξιο καταγγελίας. Αν δεν το κάνεις, φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς από κει μέσα πριν σε διαλύσουν ψυχολογικά τελείως. Μέχρι τότε, μην τους ξαναεπιτρέψεις να σε βρίσουν, μην τους ξαναεπιτρέψεις να σηκώσουν χέρι πάνω σου, είσαι δυνατή όσο κι αν προσπαθούν να σε κάνουν να νιώθεις αδύναμη. Την επόμενη φορά που θα ξεπεράσουν τα όρια ύψωσε ανάστημα, ύψωσε τον τόνο της φωνής σου: Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου μιλάς έτσι/δεν έχεις κανένα δικαίωμα και δε σου επιτρέπω να σηκώσεις χέρι πάνω μου. Το κορμί μου είναι δικό μου και δεν σου επιτρέπω να με ξαναγγίξεις. Όταν θολώνεις και ξεσπάς πάνω μου με κάνει να σε σιχαίνομαι/με κάνει να νιώθω μίσος για σένα. Αντέδρασε όσο κι αν φοβάσαι τη δική τους αντίδραση, βοήθησε τον εαυτό σου! Σου εύχομαι τα καλύτερα πραγματικά!
Η σωματική και η ψυχολογική βία, αφήνουν ανεξίτηλα τραύματα στην ψυχή του θύματος. Είμαι πολύ ευαίσθητη σε αυτές τις περιπτώσεις και κάθετη.
Αν δεν είσαι η ίδια εξομολογούμενη με αυτήν, ανέτρεξε στο αντίστοιχο σχόλιο που έκανα σε τούτη την εξομολόγηση που παρουσιάζει τεράστιες ομοιότητες με την παρούσα:http://www.lifo.gr/confessions/view/339827Αν είσαι η ίδια, μάλλον δεν άλλαξες τίποτε στην συμπεριφορά σου, εδώ και 1+ μήνα. Γιατί να αλλάξουν οι γονείς σου;
Η ασθενεια σου λέγεται εφηβεια. Ολοι την περασαμε. Με διαφορετική ένταση ο καθένας.Εγώ δε βλέπω κάτι παράξενο από αυτά που λες. Εχουν γραψει πολύ χειρότερα εδώ για οικογενειες, που ειλικρινά δεν αξίζει να ασχοληθώ με τα θεματα σου. Ας το κανουν οι λοιποι σχολιαστες.
Scroll to top icon