ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν εσύ δεν κατακρινεις εσένα και στηρίζεις την επιλογή σου να μην κάνεις τίποτα, τοτε θα πάψεις να επηρεάζεσαι από τους άλλους.

ΑΥΤΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ

Να πω και κατι? Τι έχω καταλαβει μέχρι τωρα απο αυτα που έχω ζησει και δει. Οτι βρέθηκα και εγώ σε φαση να δουλεύω και να κανω 150 πραγματα ταυτόχρονα, μετα κλαταρα ειναι αληθεια. Και βρέθηκα και στην απόλυτη απραξία που περιγραφεις. Καλη κι αυτή. Αναθεωρεις πολλά. Κανεις ενδοσκόπηση κλπ. Ειδα κι αυτους που παιδευτηκαν να δουλεύουν πέρασα και απο κει και ειδα αλλους που είχαν πάρει τη ζωή τους χαλαρά (δεν έχω φτασει ακομα σε τέτοιο σημείο ζεν) και χωρις να έχουν πολλά λεφτά, δεν μιλώ για πλούσιους που τα είχαν ολα λυμένα. Οχι. Για κανονικούς ανθρώπους του μεροκάματου της μιας απλής σύνταξης οχι μεγαλης και όμως η ζωή τους ήταν χαλαρή δηλαδή τα έπαιρναν ολα οπως τους έρχονταν. Και ας είχαν και ζόρια και δυσκολίες. Αυτοι εκεί. Ε αυτοι οι δεύτεροι σε πληροφορώ που είχαν τη ζωή τους στο χαλαρό ηταν και πιο ξεκουραστοι να το πω έτσι. Κι αυτοι είχαν δουλέψει ναι αλλα δεν τους έτρωγε η υστερική εμμονή που καταλαμβάνει μερικούς να δουλεύουν 24/7.Κατάλαβα οτι είναι τελικα τροπος θεώρησης της ζωής. Όσο πιο χαλαρά την πάρεις τόσο αντεχεις. Κατάλαβε το. Κανε αυτο που σου αρέσει και μην ακούς κανέναν.

Ασε τι λενε οι άλλοι. Εσυ θα κανεις αυτο που ευχαριστεί εσένα. Αυτο με το οποίο νιώθεις εσυ καλα. Κι ας ειναι το να μην κανεις τιποτα. Θα σου πω παράδειγμα. Γνώρισα εναν διευθυντή σε εταιρία που δούλευαν άλλοι, το σημειώνω αυτο γιατι αυτός το πολυ πολυ να εκανε εναν έλεγχο επι του τελικού. Λοιπον πρωτη συνέντευξη πάω και τι λεει? Εκτός οτι ρώτησε αν έχω σχέση και παιδιά, εδώ μου λεει δουλεύουμε 7 μέρες τη βδομάδα συν έξτρα ώρες πέραν τις κανονικές (εκεί κατάλαβα οτι κάπου δεν θα πληρωνομαι) και ουτε αργίες εννοείται (δηλ αν προέκυπτε κατι θα με καλούσε και θα πηγαινα ακομα και παραμονή πρωτοχρονιάς και οτι αλλη αργία ήταν). Κι εγώ έχω οικογένεια και παιδι μου λεει αλλα η δουλεια ειναι πανω απο ολα, αγαπάω τη δουλεια μου. Α και αν δεν ολοκληρωνόταν η δουλεια της ημερας δεν έχουμε εδώ τα αφήνω για αύριο, καθόμαστε μέχρι και μετα τα μεσάνυχτα να βγει η δουλεια. Εννοείται έφυγα. Και δεν ξαναπατησα. Πρώτον ήταν εμμονικος δεύτερον άλλοι εκαναν τη βρώμικη και πολλή δουλεια και παρόλα αυτα αυτος είχε τις απαιτήσεις αυτές. Σε ρωτώ εσυ εξ το έβλεπες νορμαλ όλο αυτο? Οπως αυτο που σου λένε οτι και καλα 24 ώρες πρεπει να τις γεμίσεις με ασχολίες. Μα με άκυρες ασχολίες? Ή θα φτάσεις στο αλλο επίπεδο σαν το αφεντικό που σου είπα που είχε μόνο δουλεια δουλεια και ζωή μηδέν? Χάνεις το νόημα ετσι. Γενικα ειναι να κανεις αυτο που ευχαριστεί εσένα και να περνάς εσυ οπως θέλεις τις ώρες σου. Λογαριασμό δε δίνεις σε κανέναν. Οποτε θα κανεις αυτο που θες.

Η πηγή του κακού ξεκινάει από το να επηρεαζόμαστε αρνητικά από την επικριτική συμπεριφορά των άλλων. Και ναι, υπάρχουν μέρες που όλες/οι μας θέλουμε να περάσουν χωρίς να κάνουμε τίποτε. Φρόντισε όταν νιώθεις πως θες να αξιοποιήσεις το χρόνο σου, να κάνεις πράγματα που σε ηρεμούν, σε χαλαρώνουν και λειτουργούν υπέρ σου ως προσωπικότητα κι ως άνθρωπο. Καλό βράδυ να έχεις!!!

Μ€&@@)ες λένε.

Από τις πιο ακριβές μου συνήθειες είναι να ξαπλώνω πάνω σε μια κουβέρτα στο Δάσος και να παρακολουθώ τα σύννεφα ανάμεσα στα κλαριά. "Καθαρίζει" το μυαλό μου.(:

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γεμίζεις ανούσια τις ημέρες σου απλά για να τις γεμίζεις και να είσαι στο τρέξιμο. Έχουμε χαζέψει; Επιλέγεις να κάνεις ό,τι σου αρέσει και τότε δεν σε κουράζει, το αντίθετο συμβαίνει. Αν δεν θέλεις να κάνεις τίποτε και προτιμάς να αράζεις, υπέροχα γιατί όχι;Οι στιγμές που "δεν κάνουμε τίποτε", είναι πολλές φορές οι πολυτιμότερες. Αν θέλουν να σε κατακρίνουν για αυτό, ο δρόμος είναι ελεύθερος και σκασίλα σου μεγάλη αρκεί να μην σε πρήζουν.