19.5.2014 | 17:22
Ο αργοναυτης και ο Ιάσονας
Ποτε δεν σε παρατήρησα οχι γιατι δεν μ φαινομουν ελκυστικοςΑπλα ξες ειμ μερικές φορές στο κόσμο μου Πως τα έφεραν ομως ετσι οι μοίρες , Που σε μια παραλία συναντήθηκαν τα βλέμμα μας Αυτο ηταν για μενα Χειμώνας ο πιο ζεστός απο όλους Τις νυχτες ανεβαίνεις στο πλοίο και με καθοδηγουσεςΚαι γω με την τόση εμπειρία έτρεχα πιςω σου Σαν μικρό παιδι, Τόσο αγαθός ήσουν , που αυτή η παιδικότητα σου Με συναρπάζε , Και περνούσαν οι μέρες ,Κάποιες μέρες ηταν τεράστιες μήνες ολόκληροι Και συ σκεφτηκος , ποτε σου δεν μ εξηγήσεις τίποτα Ποτε μου δεν απαίτησα κατι , ισως μια φορά Και όταν μ εξηγησες σώπασα ,Σε άφησα Με αφήσες Και περίμενα να τελειώσει το καλοκαίρι να γυρίσεις Και πέρασε Και ακόμη γυρίζεις Που και που βλέπω το πλοίο σου απο μακριά Αλλα φοβάσαι Και γω αναρωτιέμαι συνεχώς το συμβαίνει Και δεν μπορώ να καταλάβω Και οποτε λέω ν πάρω μια Βαρδουλάκη να φύγω και γω Η θάλασσα μου φωνάζεις πως γυρίζεις έρχεσαι να με πάρεις Και περιμένω , Δεν ζήτησα ποτε κατι ούτε τώρα σου ζητάω Ήθελα απλα να σου τραγουδάω και συ να ΖωγράφιζειςΚαι αν οχι αυτο Τι ;Απλα να ξερω τι συμβαίνει . Και τώρα πλησιάζει ο χειμώνας και η σκέψη Σου με κρατάει παγωμένο Εμενα , την ζωή μου , τα συναισθήματα μου ,Τις σκέψεις μου ... Τα πάντα μ πιο πολυ με πονάει που έστω και απο μακριάΔεν μπορώ να δω την ευτυχία σου . Δικος σου ,Για πάντα