ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.12.2020 | 22:19

Ο ευατός μου

Ο ευατός μου είναι ο χειρότερος μου εχθρός.Αυτό που με κατέστρεφε, συνέχιζει να με καταστρέφει και θα με καταστρέφει για πάντα είναι ότι δεν έχω την θέληση να αλλάξω.Το ρήμα θέλω κρύβει μεγάλη δύναμη.1,5 χρόνο τώρα συζώ με την απελπισία, τη θλίψη και τον θυμό. Χρειάστηκαν λιγότερο από τέσσερις μήνες για να επέλθω σε αυτή τη κατάσταση, αλλά ο επόμενος χρόνος με σημάδεψε και με άλλαξε εντελώς.Νιώθω τρομερές τύψεις απέναντι στους δικούς μου και ας μη ξέρουν τι περνάω.Πολλές φορές πιάνω τον ευατό μου να νιώθει φοβερό θυμό και μίσος για τους άλλους και για μένα σε σημείο που να τρομάζω και νιώθω ακόμα περισσότερες τύψεις. Άλλες φορές νιώθω μια απίστευτη απάθεια για οτίδηποτε συμβαίνει γύρω μου, το οποίο επίσης με τρομάζει.Τίποτα δε θα αλλάξει από μόνο του. Μετά από τόσο καιρό το έχω συνειδητοποιήσει. Η θα κάνω κάτι ή θα γίνω χειρότερα.Εγώ όμως από ότι φαίνεται δε θέλω να κάνω/αλλάξω κάτι.Το ότι είμαι έτσι οφείλεται αποκλειστικά σε εμένα.Το να ζητήσω βοήθεια μου φαίνεται ανούσιο αφού εγώ δε θέλω να κάνω αλλαγές.Φοβάμαι την αντίδραση των δικών μου, οι οποίοι δεν έχουν περάσει και λίγα, αλλά κυρίως φοβάμαι ότι θα επέλθει η πλήρης αποτυχία από αυτή τη προσπάθεια.Όλα μου φαίνονται δύσκολα. Από το πιο απλό πράγμα ως το πιο σύνθετο.Και η σκέψη ότι θα ζω έτσι για το υπόλοιπο της ζωής μου....με τρελαίνει, με ματώνει και με κάνει να βυθίζομαι ακόμη περισσότερο στην απελπισία και να μην μιλάω. Δε ξέρω αν μπορώ να περιγράψω επακριβώς πως νιώθω όταν το σκέφτομαι.Και δεν έχω κλείσει καν τα 20.Bittersweet ε; Να κοντεύω τα 20 και να είμαι έτσι.Πριν 1,5 χρόνο ούτε που φανταζόμουν ότι θα είμαι έτσι. Όλα λάθος τελικά.
2
 
 
 
 
σχόλια
Ίσως να βιώνετε μία φάση συνυφασμένη με την εφηβεία και τις έντονες ψυχικές και ορμονικές αλλαγές που αυτή συνεπάγεται. (Η φάση της εφηβείας, άλλωστε, δεν κρατάει αυστηρά μέχρι τα 19 και σε μερικούς μπορεί να παραταθεί έως και τα 21.) Ακόμα δεν έχετε βρει την ταυτότητά σας (γι' αυτό μεταβάλλεται η διάθεσή σας ή ο τρόπος αντίδρασής σας σε εξωτερικά ερεθίσματα) και δεν έχετε ανακαλύψει κάτι στο οποίο να είστε καλή (εξ ου και σας φαίνονται όλα δύσκολα). Ίσως γι' αυτό να πιστεύετε άδικα ότι "αποτύχατε."Αν δεν μπορείτε να μιλήσετε στους γονείς σας, τότε τουλάχιστον ξεκινήστε από το μικρό βήμα του να τους βοηθάτε όπου μπορείτε: δουλειές του σπιτιού, μειωμένη οικονομική επιβάρυνση, διάθεση να τους μιλάτε γενικότερα. Είναι εκπληκτικό το πόσο λίγο ζητούν σε αντάλλαγμα οι δικοί μας άνθρωποι που μας αγαπούν και έχω ακούσει πολύ κόσμο να μετανιώνει αργότερα που δεν στάθηκαν πιο εκδηλωτικοί και πιο στοργικοί απέναντί τους. Μην κάνετε το ίδιο λάθος. Κι έτσι, σταδιακά, ίσως σας βοηθήσει αυτό να βρείτε και τον εαυτό σας. Οι άνθρωποι που βγαίνουν από σπίτι όπου κυριαρχεί η αγάπη και η αρμονία, βρίσκουν τον εαυτό τους και το δρόμο τους.
Scroll to top icon