ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι κουρασμένη. Απογοητευμένη στην πραγματικότητα. Το βάρος από το στομάχι μου έφυγε για λίγο. Όμως μέχρι πότε θα συνεχιστούν όλα αυτά? Τι θα επιφέρει το μέλλον?Φωνές, κενό, χαλάσματα. Και όλα αυτά εξαιτίας ενός άρρωστου μυαλού. Πόσο μπορεί να υποφέρει ο άνθρωπος από την αρρώστια του μυαλού! Τα πάντα εξαρτώνται από αυτό. Λόγια μπορούν να χτίσουν, μπορούν όμως και να γκρεμίσουν. Ποια είμαι εγώ που προσπαθεί να καταλάβει τη ζωή? Ποια είμαι εγώ που προσπαθεί να δώσει μια εξήγηση όταν δεν υπάρχει? Μάλλον είναι ο νόμος της φύσης, του σύμπαντος...Δε μπορείς να τα έχεις όλα. Χρειάζεσαι μια δυστυχία για να ισοσταθμιστεί το πράγμα. Χρειάζεσαι κάτι ώστε να μη μπορείς να διαφύγεις. Κάτι που να σε κάνει να πνίγεσαι. Κάτι που μπορεί να σε κάνει να αγρυπνάς, να σκέφτεσαι, να αναμοχλεύεις μέσα σου συναισθήματα και καταστάσεις. Κάτι από το οποίο δε μπορείς να ξεφύγεις γιατί είναι πέρα από τις δυνάμεις σου. Κάτι το οποίο ξέρεις ότι μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή. Δε μπορείς να κάνεις τίποτα. Πρέπει μόνο να το αποδεχθείς. Να μάθεις ότι δεν πρέπει ίσως να αισθάνεσαι τόσο χαμένος και μόνος. Να ξέρεις ότι ακόμα κι αν όλα καταρρεύσουν θα έχεις τον εαυτό σου. Ναι...αυτό τον τύπο με τον οποίο δεν έχεις συμφιλιωθεί ακόμα. Αισθάνεσαι ανασφάλεια, πόνο, θλίψη. Θέλεις να ουρλιάξεις να χτυπήσεις κάτι, μα δεν μπορείς...γιατί δεν είσαι αυτός ο τύπος. Ο τύπος σου είναι εκείνος της παθητικότητας, της μιζέριας, της κλάψας. Θα ευχόσουν να μπορείς να κουλουριαστείς στο κρεβάτι σου για πάντα. Μόνο έτσι θα πάψεις να σκέφτεσαι. Ο ύπνος είναι μια γλυκιά ανάσα μέσα στον καύσωνα της πόλης και της μίζερης ζωής σου. Αυτή που κυλάει μέσα από τα χέρια σου και εσύ δεν ξέρεις τι να την κάνεις. Αυτή που την κοιτάς και χάνεται. Αυτή που δεν ξέρεις γιατί σου δόθηκε όμως εσύ την πετάς για τους άλλους. Πνίγεις τι σκέφτεσαι, τι αισθάνεσαι. Κρύβεις τον εαυτό σου, φοράς μάσκα. Προσποιείσαι ότι όλα είναι καλά ενώ στην ουσία τίποτα δεν είναι. Τίποτα απολύτως. Η μία μέρα φέρνει την άλλη, εσύ απογοητεύεσαι όλο και πιο πολύ. Πιο το νόημα? ,σκέφτεσαι λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος και οι σκιές. Είναι οι μοναδικοί φίλοι που σου έχουν απομείνει πέρα από κάτι χαρούμενες αναμνήσεις που η ισχύ τους χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου...