ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την επόμενη φορά θα τα πας καλύτερα.

Είναι απίστευτο το πόσο πολύ μοιάζει η ιστορία σου με αυτο που έζησα εγώ πριν 2 χρόνια (όταν ήμουν και εγώ 29), είχα γνωρίσει ίσως την ομορφότερη γυναίκα της ζωής μου με έναν χαρακτήρα πολύ συμβατικό με τον δικό μου.

Μιλούσαμε για 1 μήνα μέσω social media και λίγο τηλεφώνου, βγήκαμε ραντεβού και ήμουν και εγώ απίστευτα αγχωμένος και νευρικός.
Αγνόησα όλα τα σημάδια που μου δείχνανε το ότι δεν ήμουν σε κατάταση να προχωρήσω, και, οδήγησα την κατάσταση στο κρεβάτι.
Εκεί δεν κατάφερα να έρθω ποτέ σε στύση, τα πόδια μου έτρεμαν και έβαλα τα κλάματα, η κοπέλα ένιωσε άβολα και το θέμα έλλειξε εκεί. Έσπασα στα 2.

Από τότε άρχισε ένα εσωτερικό ταξίδι και ψάχνω το τι πραγματικά έχω μέσα μου, γιατί αγχώνομαι; γιατί φοβάμαι; κτλ και έχω έρθει σε κάποια συμπεράσματα όπως: δεν αγαπώ πραγματικά τον εαυτό μου και νιώθω πως βγήκα μαζί με την κοπέλα όχι μόνο διότι μου άρεσε αλλά επίσης διότι την έβλεπα σαν ένα "κατάκτημα" για να αποδείξω πως δεν είμαι άχρηστος, η βαλίτσα πάει αρκετά μακρύτερα, μετά από ψυχανάληση, γράψιμο σε ημερολόγιο κτλ κατέληξα να βρω πως συνεχώς αναζητώ την αποδοχή από τους άλλους και πως ταράζομαι αν δεν την έχω...

Δεν θα αναλύσω όμως άλλο το τι συμβαίνει σε εμένα, αν και οι περιπτώσεις μας μοιάζουν ίσως εσύ να κόμπλαρες για εντελώς διαφορετικό λόγο.

Αυτή η εμπειρία που έζησες -όσο άσχημη και αν ήταν- αποτελεί ταυτόχρονα χρυσός, είναι μια εμπειρία την οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις σαν αντικείμενο έρευνας για να βρεις το ποιος πραγματικά είσαι βαθιά μέσα σου, ποιοί είναι οι φόβοι σου και γιατί βρίσκονται μέσα σου.

Σβήσε κάθε οθόνη και ηχείο μέσα στο δωμάτιο για λίγη ώρα και πάρε ένα κομμάτι χαρτί, γράψε πάνω-πάνω την ερώτηση "Γιατί κόμπλαρα στο ραντεβού εκείνο;" και από κάτω γράψε την απάντηση.

Το πιο πιθανό είναι πως δεν θα έχεις μια πλήρη στερεή απάντηση, το οποίο είναι λογικό στην εποχή που ζούμε - μια εποχή όπου το στάνταρ είναι να κοιτάς πάντα αλλού για μια απάντηση.

Κοίτα μέσα σου, εκεί βρίσκεται το γιατί, και μόνο εσύ έχεις την πρόσβαση στο μέσα σου.

στην παρουσιαση (χαχα τουλ οχι στο περιεχομενο :p) της διπλωματικης μου ημουν τοσο εξωφρενικα κακη απο το αγχος και την αυπνια που εχασα σε καποια φαση τα λογια μου και αν δε με boostαρε ο καθηγητης ακομα εκει θα ημασταν. το φαν φακτ ειναι πως εφερε κιολας να με παρακολουθησουν ατομα μικροτερων ετων για να εχουν ενα 'υποδειγμα' παρουσιασης διπλωματικης. χαχαχαχαχχα
αν με έβλεπε κάποια φίλη μου από μια γωνία θα μου έλεγε 'μωρη πας καλα; σύνελθε και γίνε κανονικια. και μονο το οτι δεν κοιμηθηκαν πρεπει να το θεωρεις επιτυχια".

χαχα λοιπον 29χρονε μαντραχαλε :p με καρδια μαρουλιου και αυτοπαρατηρηση κουκουβαγιας, :p σου παραθετω ως οδηγο τα υπεροχα λογια του miles davis που ενδεχομενως να ριξουν φως το μονοπατι σου: ''if you hit a wrong note, it's the next note that you play that determines if it's good or bad'' και ''do not be afraid of mistakes. there are none''.

Φταίει λίγο το γεγονός ότι πήγατε φορτσάτοι στο chat (24/7 όπως λες), με αποτέλεσμα να έφτιαξες μια εικόνα στο κεφάλι σου της κοπέλας σα να είναι κάτι σούπερ θεϊκό πριν καλά-καλά τη γνωρίσεις. Και γι' αυτό μπλόκαρες από κοντά, γιατί είχες πλάσει κάτι εξωπραγματικά ξεχωριστό και αυτό σου δημιούργησε κόμπλεξ με τον εαυτό σου. Είχες ξεχάσει ότι επρόκειτο να κάνεις με άνθρωπο, όχι με θεά. Εγώ θα έλεγα, γράψε της και πες της κάτι σαν "με συγχωρείς πάρα πολύ, έπαθα ένα πατατοτράκ με την πρώτη μας συνάντηση και κόμπλαρα, ένιωθα σα να μην είναι ο εαυτός μου· τι θα έλεγες να δοκιμάσουμε ξανά με έναν απογευματινό καφέ και χαλαρή βόλτα την τάδε μέρα;" Μην καρφωθείς κιόλας ότι είδες τη σούπερ θεά κι έχασες το χάρισμα του λόγου, γιατί αυτό θα σε κατατάξει αυτόματα στην αδύναμη κατηγορία του καληνυχτάκια, ξέχνα το. Χρησιμοποίησε λίγο χιούμορ, τύπου "τι τα θες, σχεδόν μια διετία εγκλεισμός και ημι-εγκλεισμος με μάσκες, οι κοινωνικές δεξιότητες πήγαν περίπατο, προτείνω να πάμε περίπατο εμείς για να τις ανακτήσουμε." Ηρέμησε καλέ, δεν χάθηκε ο κόσμος. Άμα την ενδιαφέρεις, θα δείξει κατανόηση και δεν θα σε προσπεράσει έτσι εύκολα. Λες κι αυτή ποτέ δεν βρέθηκε στη θέση του να κοκκινίζει και να βελάζει μπροστά σε κάποιον που της γυάλισε κάποτε. Όλοι και όλες μας το περάσαμε, ξέρουμε.

Ρε γλυκούλη... Αν μιλούσατε όλες αυτές τις μέρες τότε θα ξέρει ότι μπορείς να είσαι και νορμάλ (εκτός αν εννοείς μόνο με μηνύματα) . Η νευρικότητα είναι και λίγο κολακευτική καποιες φορές γιατί ο άλλος αγχώνεται για εμάς... Εξαρτάται βέβαια. Εάν είναι ό,τι καλύτερο έχεις γνωρίσει, εάν είναι το σωστό ταίριασμα , δεν νομίζω να πάει έτσι χαμένο όλο αυτό από μια αγχωδη στιγμή σου. Και αν σου βγάζει τον χειρότερο σου εαυτό αυτή η γυναίκα βρε παιδί μου ίσως και να μην είναι η σωστή για σένα ,ποιος ξέρει ; Είναι πιθανό. Εξήγησε της πως ένιωσες αν δεν το έχεις κάνει ,ίσως να σου δώσει ευκαιρία . Πραγματικά ήταν κάτι εκτός του ελέγχου σου όλο αυτό το στρες , ό,τι έγινε έγινε .

Δοκίμασε να βγείτε ακόμα μια φορά αν θέλει και μακάρι να είσαι πιο χαλαρός.
Νταξ δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.

Αν κατάλαβε ότι έκανες σα χαζό λόγω άγχους, ίσως σου δώσει άλλη ευκαιρία! Ελπίζω να επικοινωνήσει!

Καημένε μου... τόσο πια χάλια ήταν που δεν μπορείς χαριτολογώντας, να εξηγήσεις, να το σώσεις για ένα ακόμη ραντεβού?