ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
17.1.2020 | 15:08

Όλα τόσο μπερδεμένα..

Καλησπέρα.. Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω εδώ είναι επειδή κουράστηκα να αναλύω στο κεφάλι μου τοοοοοσα πολλά ζητήματα που κατέληξαν να με μπλοκάρουν και να μην ξέρω τι να κάνω... Είμαι παντρεμένη με 2 παιδάκια μικρά.. 30 χρόνων και μαζί με τον άντρα μου συνολικά είμαστε μαζί 11 χρόνια... Εδώ και 2 χρόνια περίπου τα πράγματα δεν πάνε καλά μεταξύ μας... Τσακωμοι, λάθος επικοινωνία για την συμπεριφορά και το μεγάλωμα των παιδιών... Κτλπ... Δεν ταιριάζουμε πουθενά... Δεν ξύπνησα ενα πρωί και είπα ότι δεν ταιριαζω μαζί του... Το ήξερα από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα καλά.... Όμως είχα θολώσει από την καψούρα μου και τον έρωτα μου γιαυτόν, που ζούσα σε ένα όνειρο ότι δεν πειράζει θα "αλλάξει" θα μάθει πως λειτουργώ και θα μπορέσει να προσαρμοστεί ώστε να είμαστε καλά... Οπως και εγώ προσαρμοστηκα και άλλαξα όλο μου το είναι για να είμαστε ήρεμοι και ευτυχισμένοι... Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά δεν μπορώ να διαχειριστω αλλο την κατάσταση... Νιώθω ότι θα εκραγω... Απομακρυνθηκα από εκεινον πολυ.. Ώστε να αποφεύγω να κουβεντιασω μαζί του ξέροντας ότι θα τσακωθω... Γιατί ποκυ απλά δεν μπορουμε να βρούμε λύση αν δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασια του.... Πολλές φορές σκέφτομαι να χωρίσω... Ότι θα είμαστε καλύτερα έτσι πιο ήρεμοι και οι 2...ομως τα παιδιά μου δεν μου φταίνε σε κάτι... Γιατί να τους το κάνω αυτό... Μόνο αυτά σκέφτομαι και δεν φεύγω... Μπορει να είναι υπερβολική και χαζή... Όμως κρατούσα τόσα χρόνια πράγματα μέσα μου που με ενοχλούσαν και δεν μιλούσα γιατί έλεγα πως δεν θέλω να τον χάσω.... Που έχασα τον εαυτό μου τελικά... Και τώρα που θέλω να τον ξαναβρώ δεν μπορεί να με ακολουθήσει....
7
 
 
 
 
σχόλια
εφόσον ήξερες απο την αρχή ότι δεν ταιριάζετε σαν χαρακτήρες γιατί προχώρησες μαζί του ; Γιατί άφησες το πάθος να σε τυφλώσει καλοί και οι έρωτες και όλα αλλά αυτά κάποια στιγμή περνάνε. Ο έρωτας είναι μια τεράστια φούσκα που σκάει αν απο "κάτω" δεν υπάρχει ουσιαστική συντροφική αγάπη το παραμύθι κάποια στιγμή τελειώνει και κάποια στιγμή θα έρθεις αντιμέτωπη με όσα προσπαθούσες να αποφύγεις , θα έρθει η στιγμή που θα σταματήσεις να εθελοτυφλείς οι άνθρωποι δεν αλλάζουν , δεν μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο και να τον φέρεις στα νερά σου όσο και να προσπαθείς.....μπορεί για λίγο να προσπαθήσει να "κολυμπήσει στα δικά σου νερά" ή εσύ στα δικά του αλλά αργότερα τι.......και το κακό είναι ότι έκανες και οικογένεια μαζί του. Το θέμα κάνω οικογένεια είναι πολύ σοβαρό είναι απόφαση ζωής πρέπει να επιλέγουμε με σύνεση με ποιον θα κάνουμε οικογένεια,εσύ δεν το έκανες....παρόλα αυτά μη μένεις σε ένα λάθος γάμο το να ζουν τα παιδιά σε ένα ήρεμο και γαλήνιο περιβάλλον είναι πολύ σημαντικό καλύτερα να πάρεις διαζύγιο αλλά πάνω από όλα να σκεφτείς τα παιδιά σου πως αυτή σου η απόφαση θα έχει τη λιγότερο αρνητική επίδραση σε αυτά. ότι θα επηρεαστούν είναι το μόνο σίγουρο.......αυτή τη φορά σκέψου με σύνεση πριν πάρεις οποιαδήποτε απόφαση......
Έχεις πολύ δίκιο σε όλα όσα λες... Δεν έχω να πω κάτι... Απλα θα "δικαιολογήσω" τον εαυτό μου λέγοντας ότι τυφλωθηκα λόγω του μικρού της ηλικίας μου τότε 18.. Και ότι ζούσα σε έναν ποκυ ρομαντικό κόσμο που είχα χτίσει στο κεφάλι μου... Ήταν όλα ροζ και ήμουν πολυ αισιόδοξη στο ότι για όλα υπάρχει λύση.. Που ναι υπάρχουν λύσεις... Όμως πρέπει να θέλουν και οι 2...εχουν γίνει πολλές συζητήσεις χαλαστικε ποκυ σάλιο... Όμως κατάληξη καμία... Εμένα πάντα με ερωτηματικά... Και δεν μπορώ να το καταλάβω... Μαγαπει μου το λέει... Τον πιστεύω... Όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να καλυτερευσουν τα πράγματα... Ούτε σε ότι έχει να κάνει με τα παιδιά... Είναι δύσκολη η θέση μου... Δεν μετάνιωσα που έκανα παιδιά μαζί του γιατί μεμονωμένα σαν άνθρωπος είναι πολυ καλός... Σαν πατέρας καλύτερος... Αλλά στο μαζί το χάνουμε.... Εκεί μπερδεύομαι... Αν με καταλαβαίνεις....
σε καταλαβαίνω όλοι κάνουμε λάθη αν δεν σε καλύπτει σαν σύντροφος τότε χώρισε τον μπορείτε να πάρετε συναινετικό διαζύγιο...είσαι ακόμη νέα γιατί να είσαι με κάποιον που δεν σε καλύπτει συναισθηματικά μπορεί να ισχύει και για αυτόν το ίδιο έχετε συζητήσει το ενδεχόμενο ενός διαζυγίου; Συμβουλεύσου και κάποιον δικηγόρο , πριν πάρεις οποιαδήποτε απόφαση ζυγησε την καλά....
Κοίτα, αν πιστεύεις ότι τα παιδιά δεν θα επηρεαστούν από το κλίμα που επικρατεί μεταξύ σας, κάνεις μεγάλο λάθος. Το άσχημο κλίμα μεταξύ των γονιών, οι καυγάδες, μπορεί να είναι για τα παιδιά εξίσου επώδυνα με ένα διαζύγιο, αν όχι και περισσότερο.
Δεν ειναι μονο επωδυνο. Αυτο ειναι το λιγοτερο. Το παιδι παιρνει λαθος προτυπα. Θεωρει φυσιολογικες καταστασεις που ο καθε ανθρωπος θα προσπαθουσε να τις αποφυγει. Και ο γονεας με την σειρα του αναγκαστικα υιοθετει την φιλοσοφια "κανε οτι λεω, οχι οτι κανω." Δεν φτανουν χιλια δυο προβληματα στην ζωη του καθε ανθρωπου, εχει να ξεμπερδευει και με τα απωθυμενα των γονιων του.
Scroll to top icon