Όταν ήμασταν μικροί,

μας έλεγαν ψέμματα και βλακείες μέσα στα μούτρα μας."Όταν μεγαλώσεις μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις": Όχι. Το ότι θέλεις κάτι δεν σημαίνει ότι θα γίνει. Πρέπει να προσπαθήσεις και να θυσιάσεις (όχι παρθένες). Κι ακόμη και τότε κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα πετύχεις καθώς η επιτυχία εξαρτάται από παράγοντες πέρα της επιθυμίας και της προσπάθειας. Πιθανόν να θες και να προσπαθείς αλλά για πρακτικούς λόγους να μην μπορείς."Πάνω από όλα να είσαι καλός άνθρωπος": Χαρ, χαρ, χαρ, ας γελάσω ως άλλος Μαύρος Πιτ. Ποιος ορίζει το ποιος είναι καλός άνθρωπος; Είναι αυτός που είναι Χριστιανός; Είναι αυτός που βοηθάει όποιον έχει ανάγκη; Είναι αυτός που κοιτάει του δουλειά του; Είναι ο μαλάκας; Είναι αυτός που χαμογελάει και λέει 'ευχαριστώ' ενώ θέλει να αρπάξει ένα μαχαίρι και να τους σφάξει όλους; Ή μήπως είναι αυτός που οι γείτονές του λένε 'Δεν το περιμέναμε! Πέσαμε από τα σύννεφα!' ; Όλοι θα ήταν καλοί άνθρωποι αν υπήρχαν καλές συνθήκες. Και στο κάτω-κάτω πόσο λογικό είναι να βάζεις την καλοσύνη πάνω από όλα; Για εμένα καθόλου."Να λες πάντα την αλήθεια": Όχι και τόσο καλή ιδέα. Στη γυναίκα που θα σε ρωτήσει 'Με παχαίνει αυτό?' απάντησέ της την αλήθεια ' Όχι, απλά έχεις πάρει πολλά κιλά τελευταία', και τα λέμε μετά ποιος θα επιβιώσει. Η αλήθεια είναι υπερεκτιμημένη."Να μοιράζεσαι τα πράγματά σου": Πριτς κοκο που θα μοιραστώ τα πράγματά μου. Δικά μου είναι, αν θέλω τα δίνω, αν δεν θέλω όχι και κανείς δεν έχει λόγο σε αυτό."Να κάνεις παρέα με όλους": Δεν έκανα παρέα με τον Μητσάκο που έτρωγε τις μύξες του τότε και δεν θα κάνω παρέα με τον Βαγγελάκη επειδή είναι CEO και έχει επαγγελματικές γνωριμίες τώρα. Ο χρόνος μου είναι πολύτιμος και θα τον δίνω όπου μου γουστάρει."Όποιος πεθαίνει γίνεται αγγελάκι": Ε, ρε συνωστισμός. Ούτε η στάση του Ευαγγελισμού σε τέτοια χάλια.Θυμάμαι τόσες βλακείες που είχα ακούσει ως παιδί από άλλους γονείς, εκπαιδευτικούς, περαστικούς και παρατρεχάμενους που φρικάρω. Ίσως η πρόθεση να ήταν καλή. Αλλά το να φυτεύεις ιδανικά και ιδέες που δεν έχουν εφαρμογή είναι μια τρύπα στο νερό.

acantholimon

13.3.2018 | 09:03

Και τι να πεις σε ένα παιδί;Να είναι τσογλάνι;Να του κόψεις τα φτερά πριν καλά καλά ξεκινήσει τη ζωή του;Να το τρομάζεις ακόμα παραπάνω για όλα εκείνα,που είναι ήδη πολύ τρομακτικά στα μάτια του;Από κει και πέρα μεγαλώνουμε σιγά σιγά,γνωρίζουμε τον κόσμο,αποκτάμε άλλη οπτική.Δε νομίζω,ότι μένουν πολλοί στην αντίληψη του κόσμου,που είχαν σχηματίσει μέσα από τα λόγια των γονιών τους και των δασκάλων τους στα 5 ή στα 10.Ξέρω,ότι η ενηλικίωση είναι δύσκολη.Ξέρω,ότι όταν αρχίσουν οι πρώτες πραγματικές φάπες,μπορεί να νιώσουμε την ανάγκη,να κατηγορήσουμε κάποιον.Φυσικά όχι τον εαυτό μας.Όσο πιο γρήγορα όμως ξεφύγουμε από αυτή τη φάση,τόσο καλύτερο.Έχει τίμημα να σταθεί κάποιος στα πόδια του και να πει εγώ είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου,αλλά έχει και σπουδαίες ανταμοιβές,που μόνο αν το κάνει πράξη θα τις λάβει.

| Μόνιμος σύνδεσμος

Fabinas

13.3.2018 | 06:28

Γενικεύεις όσο και οι εκφράσεις που πας να αποδομήσεις. Δε βλέπω δημιουργική κριτική, γκρίνια βλέπω

| Μόνιμος σύνδεσμος

Ατέρμονη Ανία

13.3.2018 | 03:56

Στα δύο πρώτα συμφωνώ και έχουν βάσει: -Το πρώτο σημαίνει ότι αναπτύσσει πίστη στον εαυτό του, κι όσοι πιστεύουν στον εαυτό τους παρατάνε πιο δύσκολα την προσπάθεια. Ότι είναι όλα πολύ εύκολα ή ρόδινα είναι λάθος. Όμως τι θα 'μασταν χωρίς όνειρα;-Να είσαι καλός άνθρωπος, να μην αδικείς στην ουσία και να βοηθάς αν θες και χρειάζεται. Μέσα από την προσφορά πολλές φορές δεν ξέρω αν γινόμαστε καλύτεροι, αλλά νιώθουμε καλύτερα.Όσο για τ' άλλα είναι χαζομάρες που λένε όσοι δεν θέλουν/δεν μπορούν να διαχειριστούν τις φυσικές δυσκολίες των παιδιών: -Ναι να είμαστε ειλικρινείς, όχι όμως αγενείς ή να λέμε πράγματα που δεν μας αφορούν. Ο τρόπος επίσης έχει σημασία. Μπορώ να πω σε κάποιον ότι πήρε βάρος χωρίς να τον προσβάλλω ή να νιώσει άσχημα ΑΦΟΥ ζητηθεί η γνώμη μου. Απόλυτα ειλικρινείς δύσκολα, θα είχαμε σφαχτεί όλοι μεταξύ μας. -Από την στιγμή που είναι κάτι δικό σου μπορείς να το μοιραστείς, δεν είσαι υποχρεωμένος. Αυτό καλύτερα να το δείξεις στα παιδιά με το να μοιράζεσαι κάτι δικό σου. Το μοίρασμα δεν εξαναγκάζεται. Τα κοινόχρηστα όμως πράγματα, ναι τα μοιραζόμαστε και υπάρχουν κανόνες για να μην αδικείται όσο είναι εφικτό κανείς, αλλά θέλει πολύ χρόνο και διάθεση για να επιτύχεις ένα καλό αποτέλεσμα. -Παρέα με όλους; Άκρως αντιπαιδαγωγικό. Το παιδί είναι μια αυτόνομη προσωπικότητα με δική του θέληση που πρέπει να σεβόμαστε. Για τυχόν διενέξεις, κλίκες και μπούλινγκ υπάρχουν άλλοι τρόποι οι οποίοι εξαρτάται με ποιους είσαι. Δεν υπάρχει πατρόν, εξού και η παιδοκεντρική προσέγγιση που λένε. -Στα παιδιά λέμε την αλήθεια, όση αντέχουν βέβαια και μπορούν να κατανοήσουν από αναπτυξιακή φάση. Δεν τα κοροϊδεύουμε. Δεν είναι χαζά. Κι αν κάτι δεν το γνωρίζουμε, λέμε ότι δεν ξέρουμε. Επίσης μπορούμε και μαζί τους να ψάχνουμε να μάθουμε πράγματα. Υ.Γ. Δυστυχώς είναι δύσκολο να κάνεις το σωστό, ενώ το λάθος αναπαράγεται τόσο αυτοματοποιημένα που λίγο πολύ όλοι πέφτουμε καμιά φορά σε τέτοιες λούπες.

| Μόνιμος σύνδεσμος

Ατέρμονη Ανία

13.3.2018 | 04:17

βάση*

| Μόνιμος σύνδεσμος