ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητη παρεα lifo,Φετος ειναι μια δυσκολη και πιεστικη χρονια για μενα λογω πανελληνιων. Αλλα δεν ειναι τοσο αυτο το θεμα της σημερινης εξομολογησης.Πριν απο ενα χρονο περιπου, αρχισα να εχω ερωτικη κυριως σχεση, με ενα παιδι της ηλικιας μου. Στην αρχη απλα μου αρεσε αλλα στη συνεχεια εξελιχτηκε καπως διαφορρτικα για μενα. Η σχεση μας ηταν καλη υπηρχε διαλογος και συννενοηση και ολη συτη η ιστορια κρατησε μεχρι τελη ιουλιου που θα εφευγε για κατασκηνωση κ γω για διακοπες. Ειχαμε συμφωνει απο κοινου (σχεδον) εκεινος το ειχε προτεινει αρχικα, οτι αυτο θα κρατουσε μεχρι να φυγουμε για καλοκαιρινες διακοπες. Η αληθεια ειναι οτι συμφωνησα οχι επειδη το ηθελα γιατι δεν υπηρχε καποιο προβλημα μεταξυ μας αλλα κυριως λογω των μαθηματων. Κατα τη διαρκεια της χρονιας δεν ξαναμιλησαμε παρα μονο τα τυπικα μεσα στο μαθημα. Εγω απο μεσα μου εβραζα δεν αντεχα να τον βλεπω καθημερινα, με στεναχωρουσε. Αποστασιοποιηθηκα απ ολη τη κατασταση τον διεγραψα απο τα μεσα κοινωνικης δικτυωσης για να μπορεσω να τον ξεπερασω. Ακομα και σημερα μετα απ ολες τις προσπαθεις μου ειναι αδυνατο. Δεν αποπροσανατολιζομαι απο το κυριο στοχο μου, αλλα συνεχως στεναχωριεμαι για ολη τη κατασταση. Θελω να του μιλησω να του πω τι νιωθω αλλα φοβαμαι την απορριψη και πιστευω θα τα κανω χειροτερα. Πιστευω οτι με τη ψυχρη σταση μου δεν αφησα περιθωρια για επικοινωνια μαζι του αλλα ετσι ισως ειναι ο τροπος μου να αμυνομαι σε κατι που με στεναχωρει. Εχω κουραστει πια με ολα με τη ρουτινα, με τα μαθηματα , με το να τον βλεπω και να μην ξερω υι να κανω. Γιατι οι ανθρωπινες σχεσεις να ειναι τοσο δυσκολες; *ευχαριστψ οποιον το διαβασε