Το δυσάρεστο είναι ότι οι γονείς που περιγράφεις κάποια στιγμή καταλαβαίνουν ότι το παιδί τους είναι τελείως εξαρτημένο από πάνω τους και φωνάζουν στο παιδί, επειδή δεν παίρνει την ζωή στα χέρια του και δεν ανεξαρτητοποιείται. Κατηγορούν το παιδί επειδή δεν ξέρει βασικά πράγματα, επειδή δεν κάνει τίποτα, επειδή δεν βρίσκει δουλειά, επειδή μένει ακόμα στο πατρικό του σπίτι, επειδή δεν βοηθάει, κλπ, κλπ, κλπ. Οι ίδιοι φταίνε αλλά φοράνε παρωπίδες, δεν κάνουν την αυτοκριτική τους, να δουν ότι εκείνοι τα έχουν κάνει έτσι τα παιδιά και ακόμα και αν το καταλάβουν δεν θα το παραδεχθούν ποτέ και θα γκρινιάζουν μία ζωή στα παιδιά τους. Λυπάμαι αυτά τα παιδιά που δεν είχαν την σωστή παιδεία, μαθήματα που θα τους κάνουν δυνατούς και έτοιμους να ανταπεξέλθουν σε κάθε δυσκολία. Όμως, δεν λυπάμαι τους γονείς, διότι αυτοί φταίνε, κάνανε παιδιά για να καλύψουν το κενό που είχαν μέσα τους ή γιατί το επέβαλε η κοινωνία, διαχειρίστηκαν το παιδί τους σαν παιχνίδι, δεν σκέφτηκαν ότι αυτός ο άνθρωπος θα βγει μεθαύριο στην κοινωνία και θα πρέπει να ανταπεξέλθει μόνος του σε χίλια δύο... Πραγματικά είναι θλιβερό, μακάρι αυτά τα παιδιά να καταλάβουν νωρίς το κακό που κάνουν οι γονείς τους και να ανεξαρτητοποιηθούν όσο πιο γρήγορα μπορούν.(όπου αναφέρω παιδί, δεν σημαίνει ότι είναι μικρό, απλά ήθελα να το διαχωρίσω από τους γονείς)
4.12.2018 | 20:17
Παράλογα μυαλά.
Είναι γεγονός πως οι Έλληνες γονείς (πλειοψηφικά) μεγαλώνουν τα παιδιά τους στην ναφθαλίνη και προσπαθούν να τα κρατήσουν στο σπίτι όσο περισσότερο μπορούν. Υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις όπου γονείς δεν αφήνουν τα παιδιά να βγούνε από το σπίτι όταν έχει κρύο, τους λένε "αν δεν σε έκλεινα στο σπίτι θα γινόσουν πρεζάκι" και γενικότερα υπάρχει μια τάση από ορισμένους γονείς να απομονώνουν τα παιδιά από παρέες και να τα κλείνουν σπίτι.Άλλο σύνηθες φαινόμενο είναι πως βλέπω πολλούς νέους, ακόμα και στα 25, να μην ξέρουν τι είναι ο ΑΜΦ, το ΑΜΚΑ και άλλα χρήσιμα έγγραφα και αριθμοί επειδή οι γονείς θεωρούν το παιδί ανίκανο να τα βγάλει πέρα μόνο του οπότε του φτιάχνουν εκείνοι τα χαρτιά.Το χειρότερο είναι πως υπάρχουν γονείς που ενώ έχουν μεγαλώσει ένα παιδί απομονωμένο, κλεισμένο στο σπίτι για να μην "κρυώσει" με το κρύο, χωρίς γνώσεις για βασικά φορολογικά και γενικότερα για τη ζωή, απαιτούν ξαφνικά να συμπεριφερθεί σαν άντρας / γυναίκα και να δεχθεί να δουλεύει σε απάνθρωπες συνθήκες, σε κρύο και βροχή, ακόμα και 12 ώρες τη μέρα.Στη δουλειά το παιδί είναι μεγάλο ΝΑ ΠΑΕΙ. Στη διασκέδαση όμως ξυπνάει το ένστικτο της καταστροφής, το παιδί θα μπλέξει με ναρκωτικά, θα μου το κλέψουν, θα το πάρουν οι εξωγήινοι. Γενικότερα όταν πρόκειται για διασκέδαση τα παιδιά πρέπει να κλείνονται στο σπίτι μέχρι τα 20 τους, τουλάχιστον. Όταν πρόκειται για δουλειά τότε τα παιδιά γίνονται άντρες και γυναίκες και είναι υποχρέωση τους να είναι 12 ώρες σε κρύο και βροχή για 500 ευρώ.Με 500 ευρώ λοιπόν θα συνεχίσεις να μένεις με τους γονείς σου μέχρι να παντρευτείς, αν παντρευτείς. Πως θα τα βγάλεις πέρα αλλιώς?Κάπως έτσι βλέπω κάτι 30ρηδες και 40ρηδες να μένουν με τους δικούς τους, απεριποίητοι, καταθλιπτηκοί, με την μούρη μέχρι κάτι και οι γονείς να είναι γεμάτοι περηφάνια για το πόσο καλά παιδιά έχουν κάνει και το πόσο καλά τα μεγάλωσαν.Να τα χαιρόμαστε κάτι τέτοια μυαλά.Υστερόγραφο προς μερικούς γονείς. Το παιδί σας δεν έχει μόνο στομάχι και ανοσοποιητικό σύστημα που αρρωσταίνει στο κρύο.Το παιδί σας έχει συναισθήματα, θέλει να νιώσει αγάπη και φροντίδα. Θέλει να είναι ελεύθερο και να νιώσει τον έρωτα, να μάθει πως λειτουργεί η ζωή ΜΟΝΟ ΤΟΥ. Θέλει να το καθοδηγήσεις να μπορέσει να τα βγάλει πέρα μόνο του όταν μεγαλώσει, να έχει προοπτική να γίνει ανεξάρτητο μετά τα 18, να του εξηγήσεις τις λέξεις δημόσιο, ιδιωτικό, εφορία, τράπεζα, όχι να το βάζεις στο βρακί σου και να το φιλάς μέχρι να φτάσει σε ηλικία που θα καταλήξει σκλάβος. Δεν είναι περηφάνια όταν το παιδί έχει δουλειά, περηφάνια είναι όταν το παιδί είναι χαρούμενο και την ευθύνη για αυτό την έχεις εσύ γονιέ.
2
