ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κυνικός: η σχέση αυτή είναι καταδικάσμένη για δύο λόγους. Πρώτον, πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας. Δεύτερον, υφίσταται ξεκάθαρα μια ιεραρχική δομή στη σχέση σας στην οποία εσύ αποτελείς τον αδύναμο πόλο. Κανένας από τους δύο λόγους δεν είναι αρκετός από μόνος του για να χαρακτηριστεί μια σχέση καταδικασμένη. Ο συνδυασμός τους είναι αυτός που την κάνει τέτοια. Οι σχέσεις, ειδικά οι ερωτικές, πρέπει να συνιστούν ένα πεδίο αυθορμητισμού, ένα αδιάκοπο παιχνίδι ανάμεσα στους εραστές, οι οποίοι επινοούν κάθε φορά τους όρους του μέσα από την αδιαμεσολάβητη αλληλεπίδραση, την αυθόρμητη εκδήλωση του εαυτού, την πρωτότυπη σύλληψη, εκφορά και παρουσίαση του τετριμμένου, κοινότοπου και καθολικού, μέσα επίσης από το στοιχείο της έκλπηξης και του αιφνιδιασμού του άλλου. Ολα αυτά -και πολλά ακόμα- συγκροτούν το δυναμικό πλαίσιο εντός του οποίου οι εραστές εκδηλώνονται, γνωρίζουν τον άλλο, και μέσα από τη γνώση αυτή γνωρίζουν εν τέλει την νέα εκδοχή του εαυτού τους, αφού μια πετυχημένη σχέση είναι αδιανόητο να μην επιφέρει αλλαγές και στους δύο. Εδώ μιλάμε για μια συνεχή αναμέτρηση, για μια αναζήτηση του μέτρου δηλαδή, το οποίο αποτελεί και το ύψιστο διακύβευμα κάθε σχέσης. Αυτό που περιγράφεις εσύ, μου κάνει για τον ορισμό του στατικού. Στον ένα πόλο του κυρίαρχου αυτός, φτασμένος-ώριμος-επιτυχημένος κλπ, στη μέση κάποιο επιστημονικό αντικείμενο αν κατάλαβα καλά, 'το διανοητικό' δηλαδή, και στον άλλο πόλο του παθητικού δέκτη εσύ, που νιώθεις ότι δεν μπορείς να τον εντυπωσιάσεις, να σταθείς 'αντάξιά' του κλπ κλπ. Βασικά, μόλις συνειδητοποίησα πως δεν έχετε καν σχέση. Σεξ κάνετε απλά, και σε πολύ λίγα χρόνια (αν όχι ήδη), θα βαρεθείς.

Ειναι κοντα σου γι αυτον τον αυθορμητισμο σου και τη ξεγνοιασια που του προσφερεις. Μην αλλαξεις.! Ομως μην κομπλαρεις και κυριως μην εντυπωσιαστεις τοσο που προχωρησεις μαζι του μονο και μονο γιατι τον βλεπεις σαν Θεο.

Και γιατί να σε πει κανείς χαζή; Μπορεί ο άνδρας δίπλα σου να έχει ανάγκη ακριβώς αυτό, το να γελάει με την καρδιά του δίπλα σε μια γυναίκα που είναι ακομπλεξάριστη. Κι εγώ γνωρίζω έναν ευηπόλητο ακαδημαϊκό με διεθνή καριέρα και πολύ ενδιαφέρουσες αναλύσεις που σκλαβώνουν το κοινό κι επίσης σε προσωπικό επίπεδο είναι το ίδιο καλός συνομιλητής και αναλυτής. Το λοιπόν, το πιστεύεις πως όταν βρίσκεται στο στενό φιλικό μας περιβάλλον γελάει σαν το χαζό (κι εμείς μαζί του) μέχρι και με αστεία σαν του Σεφερλή και άλλα σαχλά; Και ούτε χαζούς μας θεωρεί ούτε και εμείς τον κρίνουμε απ' αυτό. Μπορούμε να κάνουμε και σοβαρές συζητήσεις, σίγουρα, αλλά έχουμε ανάγκη όλοι μας έναν κύκλο όπου μπορούμε να λέμε χαζομάρες χωρίς να κρινόμαστε, για να αποφορτίζουμε. Από σοβαρότητα και σοβαρές υποχρεώσεις έχουμε πήξει, καθώς κι από την πίεση ν' ανταπεξερχόμαστε στα καθήκοντά μας, να διατηρούμε την εικόνα μας, καθώς και το δύσκολο (αλλά απαραίτητο) έργο να κρατάμε απαραίτητες αποστάσεις ανάλογα με την ιεραρχία στη δουλειά μας. Θέλουμε, λοιπόν, ένα περιβάλλον όπου αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον σαν ίσο και ανοίγουμε αμοιβαία τα χαρτιά μας, την καρδιά μας, και ανακαλύπτουμε την τρέλα και παιδικότητά μας ξανά. Αν ο δικός σου αυτό δεν το παρεξηγεί, τότε συγχαρητήρια, γιατί μόνο με ακομπλεξάριστο άνθρωπο περνάς καλά και διατηρείς τον αυθορμητισμό σου! Αν είναι να είσαι συνέχεια σ' ετοιμότητα για πόλεμο εντυπώσεων και να καταπιέζεσαι, άσ' το καλύτερα, αλλιώς θα εξέλθεις με τραύματα και συμπλέγματα και αυτό είναι κάτι που δεν αξίζει να πάθεις από μια τόσο προσωπική σχέση.