ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.11.2012 | 09:12

Πείτε μου την άποψή σας...

Δεν γίνεται δηλαδή να υπάρχει περίπτωση να έχεις μια σοβαρή σχέση η οποία να μην καταλήξει στο να συζήσεις ή να παντρευτείς; Είναι κακό αυτό που έχεις και σε δένει με τον άλλο να μην θέλεις να το φέρεις αντιμέτωπο με την τριβή ή την καθημερινότητα; Δεν λέω ούτε να μην μοιράζεσαι πράγματα ακόμα και να μένεις μαζί του, αλλά ας γίνεται αυτό κάποιες φορές μέσα στην εβδομάδα και τις υπόλοιπες να έχει ο καθένας το χώρο του και το χρόνο του, είναι κακό που το θέλω αυτό, είναι πια τόσο παράλογο; Με το που το συζητάω όλοι πέφτουν να με φάνε ότι και καλά βγάζω ότι δεν είμαι κορίτσι για σπίτι και ότι οι άντρες δεν θα με παίρνουν στα σοβαρά. Δεν είμαι μικρή 30 ετών είμαι απλώς επειδή προέρχομαι από διαλυμένη οικογένεια έχω αναπτύξει αυτές τις φοβίες και εν πάσει περιπτώσει δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να βρώ μια δικαιολογία για όσα σκέφτομαι και νιώθω. Και να τον σέβεσαι τον άλλο και να τον τιμάς και να τον φροντίζεις αλλά να μην γίνει όλο αυτό μια υποχρέωση και μια ρουτίνα, να το κάνεις γιατί το γουστάρεις. Είμαι παράλογη βρε παιδιά; Δεν μιλάω για παιδιά γιατί εκεί είναι άλλη κατάσταση. Αλλά ακόμα και αυτό δεν το αφήνω να με αγχώσει και δεν μπαίνω στην διαδικασία να το κυνηγήσω αν είναι να γίνει θα γίνει και ίσως να μην είμαστε όλοι για να γίνουμε γονείς. Προσωπικά νιώθω τελείως ανέτοιμη για κάτι τέτοιο παρά το γεγονός ότι μου αρέσουν τα παιδιά αλλά των άλλων, εμένα δεν με φαντάζομαι σε μια τέτοια κατάσταση δεν ξέρω αν είμαι ικανή για κάτι τέτοιο...Περιμένω τις απόψεις σας και στα δύο θέματα...Σας ευχαριστώ!
2
 
 
 
 
σχόλια
Ξέχασα να σου γράψω για το θέμα παιδιών..Εκεί θα συμφωνήσω 100% μαζί σου. Δεν είναι κάτι που μπορείς να το πιέσεις ούτε να το αφήσεις να σε αγχώσει για το μέλλον σου. Σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ δεν νιώθω καθόλου έτοιμος να φέρω στη ζωή και να μεγαλώσω ένα παιδί. Μπορεί αύριο να γνωρίσω κάποια και να δω διαφορετικά τα πράγματα, αυτή τη στιγμή όμως δεν με φαντάζομαι πατέρα..
Κοίτα, όλα είναι πιθανά και εξαρτάται άμεσα από τον σύντροφό σου και τα θέλω του. Όταν μπαίνεις σε μια σχέση δεν υπογράφεις φυσικά κανένα χαρτί σχετικά με το που θα καταλήξει αυτή.. συνήθως πάει προς τα εκεί ως φυσικό επακόλουθο.Λογικό δεν είναι αν όλα πάνε πολύ καλά μεταξύ 2 ανθρώπων να θέλουν να μείνουν μαζί κάποια στιγμή;Αν όχι, τότε ποιό το μέλλον της σχέσης; Είναι δυνατόν να μένετε χωριστά για πάντα, με κάποια διαλείμματα κοινής συνεύρεσης; Δεν είναι απίθανο αλλά δεν μπορώ να φανταστώ πώς κάτι τέτοιο δεν θα έφθειρε τελικά την σχέση ή πώς ένας από τους 2 τουλάχιστον δεν θα είχε κάποια στιγμή προσδοκίες για κάτι περισσότερο.Και να σου πω κάτι; "Ρουτίνα" & "υποχρέωση" μπορεί να καταλήξει να είναι μια οποιασδήποτε μορφής σχέση. Είτε μένεις με το έτερον ήμυσι είτε όχι. Η γνώμη μου είναι ότι δεν θα πρέπει να απορρίπτεις μια τέτοια προοπτική από τέτοιους φόβους. Γενικότερα μην αφήνεις τους φόβους σου να καθορίζουν τη μοίρα σου. Στο χέρι σου είναι όλα και στο χέρι του συντρόφου σου.
Scroll to top icon