Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τον θάνατο. Έχουμε μάθει να τον θεωρούμε εχθρό και να προσπαθούμε να τον απομακρύνουμε με κάθε μέσο. Συμβαίνει όμως. Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι τότε τί κάνεις; Αφήνεσαι. Είναι πέρα και πάνω από μας. Η μια άσχημη σκέψη φέρνει την επόμενη και την επόμενη και την επόμενη.. Όμως τη σκέψη μπορούμε να την ελέγξουμε και να της βάλουμε τελεία εκεί που χρειάζεται. Όπως και το να την αλλάξουμε προς όφελός μας. Είμαστε αυτό που εξασκούμε περισσότερο. Το φώς του πατέρα σου είσαι εσύ και εσύ είσαι αυτή που θα κουβαλήσεις στην καρδιά σου αυτό το φώς φροντίζοντας να μην σβήσει ποτέ. Είναι σειρά σου να παλέψεις για το δώρο που λέγεται ζωή.
10.3.2018 | 17:53
Πνέω τα λοίσθια! Βοήθεια!
Ψυχολογικά είμαι χάλια και έχω πιάσει το τελευταίο πάτο που υπάρχει στη γη. Έχασα ξαφνικά πριν από πολύ λίγο καιρό το μπαμπά μου ξαφνικά. Έχω μια πολύ μεγάλη τραυματική εμπειρία με το θάνατό του και είδα πολλά. Κλαίω συνέχεια και δεν θέλω να βλέπω κανέναν. Στεναχωρώ τη μαμά μου που με βλέπει έτσι και δεν είναι και εκείνη πολύ καλά. Έχω συνέχεια άγχος και σπάνια ηρεμία. Ο γιατρός μου έγραψε αγχολυτικά και με βοηθούν λίγο. Τα οικονομικά μας δύσκολα αρκετά. Πίνω λίγο τίλιο και με κοιμίζει. Έχουμε γενικά πολλά προβλήματα και εντάσεις μεταξύ μας παρότι είμαστε αγαπημένες . Η σχέση με το σύντροφό μου δεν πηγαίνει καλά. Δεν είμαστε από τα ίδια μέρη. Μια καλά, μια άσχημα και όλα στάσιμα χωρίς πρόοδο. Η μητέρα μου θυμώνει μαζί του και γίνομαι χειρότερα. Σε πολλά έχει δίκιο αλλά σε κάποια όχι. Στεναχωριέται που δεν με βλέπει ευτυχισμένη. Είναι η πρώτη μου σχέση και έχω κάνει όνειρα μαζί του αλλά δεν προχωράμε γενικά ενώ ταιριάζαμε εξαρχής και αυτό με αγχώνει. Δεν ξέρω τι μου γίνεται. Νιώθω ένας πολύ αδύναμος άνθρωπος, ενώ κάποτε ήμουν δυναμική. Είμαι 30+ και κλαίω συνέχεια σαν μικρό παιδί που ζητάει πίσω το πατέρα του. Δεν βλέπω φως πουθενά και δεν έχω κάποιον να ανοίξω τη καρδιά μου. Νιώθω πολλά αδιέξοδα στη ζωή μου χωρίς να ξέρω τι δρόμο να ακολουθήσω...Α.
3
