ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομιζω πασχω απο γενικευμενη αγχωδη διαταραχηΠαντα ημουν αγχωδης τυπος. Οταν ημουν μικρη ηταν το σχολειο. Τις πρωτες μερες που ανοιγαν αρρωστουσα απο το αγχος. Μετα το ξεπερνουσα επειδη ειχα τους φιλους μου. Γενικα δεν θυμαμαι μια μερα που να πηγα χαρουμενη το πρωι.Μετα στη σπουδη οτι δεν θα προλαβω να καλυψω την υλη και θα κοπω. ( πριν ακομα αρχισω το διαβασμα) Εχασα εξεταστικη γι αυτον το λογο και απεκτησα προβλημα με το στομαχι μου.Μετα ηταν το αγχος αν θα βρω δουλεια, πως θα περνώ εκει κτλ.Καποτε σκεφτηνα να διδαξω σε παιδια γυμνασιου/λυκειου και στο πρωτο τηλεφωνημα που πηρα αγχωθηκα τοσο πολυ οτι δεν θα μου αρεσει τελικα να διδασκω και οτι δεν θα ειμαι καλη και θα βαρεθω και ετσι ειπα μια δικαιολογια οτι δεν μπορω και χαντακωσα το εαυτο μου παλι.Επηρεαζει τη ζωη μου. Εχασα τους φιλους μου (Εγω Απομακρυνθηκα οταν δεν ημουν καλα ψυχολογικα) και τωρα δεν εχω κανενα να βγω να ξεσκασω. Με πολυ λιγους ανθρωπους θα βρω να ταιριαξω.Υπαρχουν μερες που νομιζω εχω εξαρσεις αγχους. Δυσκολευομαι να κοιμηθω ή να φαω. Απλως επειδη περασε μια σκεψη απο το μυαλο μου που μετα υπεραναλυω.Ζηλευω τους αλλους που φαινονται οτι δεν τους απασχολουν αυτα. Ξερω ατομα που δουλευουν στο εξωτερικο και διερωτουμαι πως τα καταφεραν( με τη γλωσσα, την περιοδο προσαρμογης, πως εκαναν φιλους)Νομιζω οτι θα παθω κατι απο το πολυ αγχος.Η οικογενεια μου λεει οτι ολοι περνουν αγχωτικες περιοδους.Ναι αλλα εμενα μου επηρεαζει τη ζωη μου. Με παραλυει.