Δεν ξέρω, ίσως να έχετε και δίκιο, γιατί δεν πολυκαταλαβαίνω αυτό το "στο παίζουν ιστορία". Μα δεν είναι αληθινά υπέροχο να βλέπεις ανθρώπους που με τη βοήθειά σου ξαναστέκονται στα πόδια τους; Που μοιράζονται μαζί σου το νεότευκτο αναρρωμένο-ανανεωμένο και δυνατό εαυτό τους; Όπως αγκαλιάζει κανείς τους άλλους σε καιρούς λύπης και γκρίζου, έτσι θα πρέπει να τους αποδέχεται και στους καιρούς της ενδυνάμωσης και ανάκαμψής τους. Ίσως καμιά φορά, η έκφραση της νεοαποκτηθείσας δύναμής μας να γίνεται τόσο φλύαρα και σπασμωδικά που να μοιάζει αυθάδης. Αλλά δεν είναι. Απλώς η χαρά δεν καλουπώνεται και συχνά προσιδιάζει στο υπερφίαλο. Ας είναι. Χαρά να 'ναι για όλο τον κόσμο κι ας μας "μπαίνει -αγενώς- στο μάτι". Καλή καρδιά.
28.6.2016 | 23:59
Πόσο σπαστικό
Που τυχαινουν κατι ατομα που στις μαυρες τους περνουν απο εσενα σε εχουν αναγκη και εσυ αφηνεις συμαντικα πραγματα για να ασχολιθεις μαζι τους ενω δεν ψηνεσαι και πολυ αλλα θες να βοηθισεις και μετα εκεινοι περνουν τα πανω τους και μετα απο λιγο καιρο στο παιζουν ιστορια...με αυτα που τους εχεις πει εσυ,που τους εχεις ξυπνησει...αξιολυπητοι...κενοι..αλλα γυριζει ο τροχος..
1
