ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.8.2016 | 15:51

Πότε τελικά ο έρωτας γίνεται εμμονή;

Πώς μπορείς να διαχωρίσεις αν αυτό που νιώθεις είναι όντως τρελός έρωτας που όμοιό του δεν έχεις ξανανιώσει ή αν πρόκειται για μια - επικίνδυνη, όπως συχνά λέει κι ο φίλτατος Κυνικός - εμμονή;Σάμπως κι ο ίδιος ο έρωτας ως καθαυτό συναίσθημα δεν αποτελεί εμμονή; Το να ζεις κάθε λεπτό της καθημερινότητάς σου έχοντας στο μυαλό σου ως μόνιμη έννοια κάποιον άγνωστο άνθρωπο, το να σκαρφίζεσαι ό,τι τρόπο σού μοιάζει εφικτός ώστε να γνωρίσεις αυτόν τον άγνωστο ή έστω να τον κάνεις να σε προσέξει, το να ξεροσταλιάζεις πάνω από ένα κινητό περιμένοντας εναγωνίως ένα του μήνυμα ή να συχνάζεις μέρα παρά μέρα στο στέκι του ελπίζοντας να συναντηθούν τα βλέμματά σας έστω και τυχαία, πότε λοιπόν κάποιος που τα περνάει όλα αυτά θεωρείται ερωτοχτυπημένος ή καψούρης και πότε "επικίνδυνα" εμμονικός;Για μένα, πραγματικά ερωτευμένος είναι αυτός που θα παρακινηθεί από το συναίσθημα που νιώθει για να βγει από τη βολή του, θα παραμερίσει το εγώ του και θα κάνει τα πάντα(μέσα σε νομικά κι ηθικά πλαίσια βεβαίως) για να κερδίσει το άτομο που τόσο ποθεί, ακόμα κι αν φάει τελικά τα μούτρα του, ακόμα κι αν πληγεί η αξιοπρέπειά του. Μήπως, λέω μήπως, σε μια εποχή που ο έρωτας δεν εκδηλώνεται πια με πράξεις αλλά μόνο με λόγια, πολλά λόγια και ως επί τω πλείστον γραπτά ούτε καν κατά πρόσωπο, που ο εγωισμός κυριαρχεί παντού απ' το αν θα ρίξεις τα μούτρα σου να ζητήσεις απ' τον άλλον/άλλη να βγείτε για καφέ έως ακόμα και στο αν θα καταδεχτείς να στείλεις πρώτος μήνυμα, όσο κι αν ποθείς τον άλλον/άλλη, μήπως τελικά το ότι παραείμαστε εγωιστές για να ξεβολευτούμε και να κάνουμε εμείς κίνηση αντί να περιμένουμε τον άλλο μάς κάνει να βγάζουμε τόσο αβίαστα συμπεράσματα και να κοτσάρουμε την ταμπέλα του εμμονικού/ψυχάκια σε όποιον τολμά να διεκδικήσει;Ψυχοπαθολογική συμπεριφορά δεν είναι το να σου αφήσει κάποια ένα ραβασάκι με τα ωραιότερα λόγια που σου 'χουν πει ποτέ ούτε το να σου ρίχνει συχνές ματιές όταν τυγχάνετε καθισμένοι στα αντικριστά σας μπαλκόνια ούτε όταν δυσκολεύεται να χωνέψει τη χυλόπιτά σου. Αυτά δεν θεωρούνται καν ακρότητες, εγώ τα θεωρώ χαριτομενιές εικοσάχρονων κοριτσιών που νιώθουν για πρώτη φορά το σκίρτημα του έρωτα και δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν ή στη χειρότερη περίπτωση ερωτική κόλλημα μιας νεαράς που είναι για αρκετό καιρό μόνη.. Εμμονική συμπεριφορά σε βαθμό επικινδυνότητας, φίλες και φίλοι, είναι το να εισβάλει η άλλη με το έτσι θέλω στη ζωή μου και να με παρενοχλεί με πολύ χειρότερο κι άμεσο τρόπο από ραβασάκια και κοιτάγματα, όπως να τη στήνει κάτω από το σπίτι μου κι έξω από τη σχολή μου, να ξέρει τα πάντα για μένα μέχρι και το ωράριο στην καφετέρια που δούλευα ένα οκτάμηνο part time, να έχει καταφέρει να βρει τον αριθμό του κινητού μου και να με παίρνει 3456 φορές τη μέρα με απόκρυψη και πολλά άλλα, ώσπου αναγκάστηκα να καταφύγω στην αστυνομία. Εν ολίγοις, όλα αυτά που βίωσα από μια συμφοιτήτριά μου που ο θεός με προστάτεψε και τα 'χα ευτυχώς μόλις δυο μήνες μαζί της.. Αλλά αυτά θα γίνουν σύντομα μια ξεχωριστή εξομολόγηση με περισσότερες λεπτομέρειες, αρκετά σας κούρασα ήδη!
6
 
 
 
 
σχόλια
Μιας που ο φίλτατος εξομολογούμενος κάνει ειδική αναφορά σε μένα θεωρώ πως πρέπει να διευκρινίσω με τη σειρά μου μερικά πράγματα σε σχέση με τη μακροσκελή εξομολόγησή του.Ο έρωτας όντως μπορεί να εμπεριέχει μία εμμονή ως προς το πρόσωπο του άλλου, μία καλή εμμονή, αλλά ταυτόχρονα και μία προσμονή, μία επιμονή, μία υπομονή και μία μαγεία. Από την άλλη πλευρά, όλοι δεν μπορούν να είναι με όλους, και ακόμη και αν υπάρξει μία επαφή ή σχέση, δεν είναι δυνατόν να προεξοφληθεί το ότι θα διαρκέσει για πάντα. Η επίδειξη ενδιαφέροντος, το ''κυνήγι'' και η έκφραση των συναισθημάτων, προφανώς και δεν αποτελούν επιμονή, αντιθέτως είναι υγιέστατες πράξεις. Όταν όμως κάποιος/α σε απορρίπτει, η επ' άπειρον ενασχόληση με το άτομό του/ της παρά τις επανειλημμένες απορρίψεις, όταν μάλιστα αυτή η ενασχόληση μπορεί να παραβιάζει στοιχεία της ιδιωτικής ζωής του/της άλλου/ης, καταντά εμμονή. Θεωρώ ότι σε εμπειρικό πλαίσιο είναι ευδιάκριτη η διαφορά.
χωρις να θελω να φανω κακόβουλη απέναντι σου, στο τέλος του κειμένου λες πως τα είχατε ''μόλις δυο μήνες''. αντικειμενικά είναι γεγονός πως δυο μήνες είναι πολύ λίγο. ωστόσο η κοπέλα μπορεί να σε ερωτευτηκε πολύ κι άρα να ''ξεχνάει'' πως πρόκειται για σχέση δυο μηνών. με άλλα λόγια ο κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά ορισμένες καταστάσεις οι οποίες του δημιουργούν τελείως διαφορετικά συναισθήματα. εσένα προφανώς σου ήταν κάπως αδιάφορη και την κρίνεις με γνώμονα τα δικά σου συναισθηματα. επίσης δεν μας λες και πως ήταν η σχέση, πως έληξε. μπορεί η ίδια να θεωρεί πως της φέρθηκες πολύ άσχημα. ή μπορει αι να της φέρθηκες άσχημα αλλά άθελα σου: εκεινος που στη σχέση δεν εχει συναισθήματα μπορει να πληγώσει εύκολα τον άλλον που είναι πολύ ερωτευμενος.
Σοβαρά τώρα, περνάς στα ψιλά την κατάφορη παραβίαση της προσωπικής ζωής του εξομολογούμενου από την εν λόγω κοπέλα και προσπαθείς εμμέσως κι εντέχνως να βγάλεις αυτόν φταίχτη κι ότι τάχα μάλλον της φέρθηκε άσχημα; Δεν έχει καμία απολύτως σημασία να μάθουμε ούτε πώς ήταν αυτή η σύντομη σχέση τους ούτε αν η τύπισσα είναι από αυτούς που δένονται τόσο πολύ συναισθηματικά με το καλημέρα σας. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που μονίμως τονίζετε όλοι εδώ μέσα: ότι άπαξ και λήξει μια σχέση - με τον οποιονδήποτε τρόπο κι αν αυτή λήξει - πας παρακάτω και δεν έχεις κανένα απολύτως δικαίωμα να κάνεις το βίο αβίωτο στον άλλον επιμένοντας ή παρενοχλώντας τον.
πρωτον δεν πηρα στα ψιλα την παραβιαση της ιδιωτικοτητας του εξομολογουμενου.δεν χρειαζεται να μου κουνας το δαχτυλο λεγοντας μου πως προσπαθω εμμεσως και εντέχνως να βγαλω αυτόν φταιχτη. κανεις μεγαλο λαθος. εχει σημασια να μαθουμε πως ηταν η σχεση αυτή, οσο συντομη κι αν ηταν, διοτι μπορει η συμπεριφορά του εξομολογουμενου να μην ηταν η καλυτερη. ΟΜΩΣ αυτό δεν σημαινει πως φταιει για την εξελιξη της υπόθεσης. καταλαβαίνεις τη διαφορα ; η διαφορα είναι ότι αθελα μας μπορούμε να συμβαλουμε σε μια κατασταση η οποια όμως στη συνεχεια ξεφευγει και γινετια ανεξελεγκτη. δεν μιλησα λοιπον για ισες ευθύνες. αλλα ειπα απλα ότι ισως εχει ένα μικρο μεριδιο ευθύνης και ο εξομολογούμενος.
Πουθενά σε ολόκληρο το σχόλιό σου δεν κάνεις αναφορά στην συμπεριφορά της κοπέλας, αντιθέτως ξεκινάς δίνοντάς της το πρώτο ελαφρυντικό με τη φράση σου "ωστόσο η κοπέλα μπορεί να σε ερωτευτηκε πολύ κι άρα να ''ξεχνάει'' πως πρόκειται για σχέση δυο μηνών". Ότι τι δηλαδή, άπαξ κι ερωτευτούμε τον άλλον τρελά - είτε πρόκειται για μόλις δυο μήνες, είτε για δυο χρόνια, είτε για δυο ώρες - παίρνουμε συνάμα και το δικαίωμα να του κάνουμε τη ζωή όσο σκατά γουστάρουμε με δικαιολογία τον τρελό μας έρωτα; Επίσης ο εξομολογούμενος πουθενά δεν αναφέρει για το πώς συμπεριφερόταν εκείνος στην κοπέλα ή τι αισθήματα έτρεφε γι' αυτήν, όμως εσύ βγάζεσαι να βγάλεις τα συμπεράσματά σου με φράσεις όπως "εσένα προφανώς σου ήταν κάπως αδιάφορη και την κρίνεις με γνώμονα τα δικά σου συναισθηματα" και "μπορεί η ίδια να θεωρεί πως της φέρθηκες πολύ άσχημα. ή μπορει και να της φέρθηκες άσχημα αλλά άθελα σου: εκεινος που στη σχέση δεν εχει συναισθήματα μπορει να πληγώσει εύκολα τον άλλον που είναι πολύ ερωτευμενος". Έχεις λοιπόν βγάλει ήδη το συμπέρασμά σου ότι αυτή ήταν η καψουρεμένη, αυτός ήταν αδιάφορος και κάπως της φέρθηκε άσχημα, άρα αυτή τώρα είναι απλώς το πληγωμένο θύμα και γι' αυτό του κάνει τη ζωή πατίνι.Και δε σου κουνάω κανένα δάχτυλο, απλώς αγανακτώ όταν δικαιολογείτε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές με την πρόφαση της καημενούλας ερωτοχτυπημένης κοπελίτσας, παραβλέποντας όλα τα λοιπά στοιχεία που είναι εμφανή στην ιστορία. Άπαξ κι ο άλλος δεν επιθυμεί πλέον, για τον οποιονδήποτε λόγο, να συνεχίσει να σχετίζεται μαζί σου, οφείλεις να σεβαστείς την απόφασή του κι όχι να τον καταδιώκεις όπου πάει κι όπου σταθεί.
δεν αναφερω τη συμπεριφορά της κοπελας διοτι θεωρω δεδομενο ότι είναι απαραδεκτη. ουτε ειπα ότι ο ερωτας είναι ελαφρυντικο για τη μετέπειτα συμπεριφορά της. για να το εξηγησω αλλιως. ο εξομολογούμενος στο τελος του κειμενου λεει ότι ευτυχως τα ειχε μαζι της μονο δυο μηνες. τι εννοει; η συμπεριφορά της ηταν παρενοχλητικη και πριν τελειωσει η σχεση; διοτι αν ηταν ετσι τοτε θα επρεπε να λαβει τα μετρα του ΠΡΙΝ τελειωσει η σχεση και να είναι προσεκτικος απέναντι της. να βαλει τα ορια του. τα εβαλε; και για να μη παρεξηγηθώ παλι και θεωρηθεί ότι δικαιολογω τη κοπελα: όταν καποιος παρενοχλεί ακομα κι όταν εχουμε σχεση μαζι του, του το κόβουμε μαχαιρι από την αρχη. επισης στο αρχικο μου σχολιο λεω ότι μπορει να μην της φερθηκε καλα. εχει να κανει με με το γεγονός πως ηταν υπερβολικα πιεστικη πριν τελειωσει η σχεση ή όχι; τελος ο εξομολογούμενος μας λεει ότι η σχεση ηταν μονο λιγων μηνων. εμμεσως θεωρει ότι λογω της μικρης διαρκειας της σχεσης η συμπεριφορά αυτή δεν δικαιολογειται. το οποιο είναι λαθος. και μεγαλη σχεση να εχεις παλι δεν δικαιολογειται. εξου και το πρωτο σκελος του σχολιου μου το οποιο προσπαθει να εξηγησει για ποιοιν λογο το τι θεωρει ο καθενας ''σημαντικο'' δεν είναι το ιδιο. αντικειμενικα η σχεση ηταν μικρη. για τον εξομολογουμενο ηταν μικρη κι αρα ασημαντη. κι αυτό που του λεω στο σχολιο μου είναι ότι ναι μεν είναι μικρη αλλα για την κοπελα, ηταν μικρη σχεση αλλα δεν ηταν ασημαντη. και προσπαθω να εξηγησω το γεγονός αυτό από το ότι πολύ πιθανον η κοπελα να ανεπτυξε συναισθηματα. προφανως και το γεγονός πως αναπτυσουμε συναισθηματα για καποιον δεν μας οδηγει στο να τον παρενοχλούμε, αλλιως θα χε γεμισει ο κοσμος από stalker. είναι ο συνδυασμος εμμονης και εντονων συναισθηματων -στο μυαλο της κοπελας- που την ωθησαν να παρενοχλησει.
Scroll to top icon