ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ζητήσω υπομονή και τη βοήθειά σας γιατί έχω κάτι μικτά αισθήματα και σήματα. Λοιπόν, πριν από λίγο καιρό είχα σχέση με τη Λίνα (γράφω τ' όνομά της επειδή για μένα είναι πολύτιμο). Περάσαμε μαζί 8 μήνες και ήταν η κοπέλα που πιστεύω ότι καθένας θα ήθελε δίπλα του. Όμορφη, έξυπνη, ώριμη, με χιούμορ, ποτέ δεν βαριόμουν μαζί της, είχαμε πολλά κοινά. Και με στήριζε πολύ και σ' όλο αυτό το διάστημα. Εγώ πριν από τη Λίνα είχα βγει από μια μεγάλη σχέση (2 χρόνια) όπου ήμουν πολύ ερωτευμένος, τα είχα δώσει όλα πραγματικά, όμως η άλλη όχι μόνο δεν είχε αμοιβαία αισθήματα και έκανε δράματα απ' το τίποτα, αλλά στο τέλος με κορόιδεψε, με απάτησε και τόλμησε να μου γελάσει και κατάμουτρα όταν έμαθα για την απιστία της. Τι να σας λέω τώρα, εγώ στα βάσανα, στα πατώματα... Δεν θέλω να την ξαναδώ μπροστά μου εκείνη την πρώην και ούτε στον εχθρό μου δεν εύχομαι αυτό που πέρασα. Πόνεσα πολύ και μετά από εκείνη κατέληξα με φαρμακευτική αγωγή γιατί ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού και ψυχοσωματικά προβλήματα (από το υπερβολικό στρες ένιωθα συχνά να με τρυπάει το στομάχι μου). Μετά το χωρισμό πέρασα σχεδόν άλλα 3 χρόνια με ήπια αντικαταθλιπτικά και δεν κατάφερα να στεριώσω άλλη σχέση. Και φέτος στην αρχή του έτους γνώρισα τυχαία τη Λίνα κι μπήκα μαζί της σε μια σχέση που τώρα νιώθω ότι είχα πολύ ανάγκη. Της ανοίχτηκα πλήρως, μαζί της συζητούσα τα πάντα και εκείνη μου πρόσφερε πολύ αγάπη και δεν απαίτησε ποτέ πίσω τίποτα. Εγώ όμως έβλεπα ανισότητα στα αισθήματά μας γι' αυτό και της έκανα μια ειλικρινή κουβέντα πάνω στο οχτάμηνο μαζί. Της είπα ότι ενώ είχα μια σχέση υγιή με όσα χρειαζόμουν, για κάποιο λόγο δεν ένιωθα ερωτευμένος, δηλαδή δεν συγκρινόταν με εκείνη την πρώην που με είχε καταστρέψει, όταν πετούσα στα σύννεφα κι ένιωθα απεριόριστη ενέργεια χάρη στην άλλη. Ενώ αυτή τη φορά δεν ένιωθα πεταλούδες στο στομάχι, δεν υπήρχε σπίθα με τη Λίνα για κάποιο λόγο, παρόλο που είχε ήδη περάσει αρκετό διάστημα που είχα μείνει μόνος μου. Όταν το της το είπα αυτό, της πρότεινα να το πάμε σιγά, να παραμείνουμε μαζί και να δούμε μήπως μου ξυπνήσουν αισθήματα. Δεν μπορούσα να της υποσχεθώ τίποτα γι' αυτό δεν ήθελα να της δίνω ψεύτικες ελπίδες. Το σκέφτηκε και τελικά μου ζήτησε να χωρίσουμε. ΟΚ δίκαιο. Βασικά, παρότι ξέρω ότι πληγώθηκε, ήταν πολύ πολιτισμένος χωρισμός. Μου είπε ότι δεν με κατηγορεί για τίποτα μεν, αλλά θεωρούσε ότι αν απ' την αρχή δεν ένιωθα τίποτα, αμφέβαλλε ότι θα προκύψει κάτι στην πορεία. Μου είπε κιόλας ότι η ίδια είχε ήδη αρχίσει να αισθάνεται πως δεν είχε τίποτα να μου προσφέρει. Αυτή, που μου έδωσε πολλά! Μου είπε ότι περίμενε πιο πολύ εκδηλωτικότητα από μένα, ενώ εγώ συνήθως ήμουν σχετικά απαθής (καμιά φορά δεν είχα καν αρκετή λίμπιντο και εδώ υποψιάζομαι ότι ήταν τα αντικαταθλιπτικά που έφταιγαν γιατί αλλιώς μια χαρά τα βρίσκαμε και στο σεξ). Για λίγες μέρες μετά που χωρίσαμε ήταν ανοιχτή στην επικοινωνία για όποια ερωτήματα με βασάνιζαν για τη σχέση μας. Μου εξήγησε ξεκάθαρα τι αισθήματα είχε, τι προσδοκίες είχε που δεν εκπληρώθηκαν, αλλά χωρίς να με φορτώνει ενοχές... Μου έδωσε και κουράγιο λέγοντάς μου ότι πιστεύει πως καθένας μας θα βρει αυτό που ψάχνει και μου ευχήθηκε να βρω κάποια να ερωτευτώ για να ξεφύγω από την απάθεια. Πριν δυο βδομάδες είχα γενέθλια και η Λίνα φρόντισε να φτάσει στο σπίτι μου με κούριερ το δώρο μου, ένα βιβλίο που ήξερε ότι ήθελα (σχετικό με γλώσσα προγραμματισμού γιατί είναι η δουλειά μου τέτοια) και μία ευχετήρια κάρτα, με εγκάρδιες ευχές (χωρίς γλυκόλογα ή τίποτα τέτοιο όμως). Κανείς δεν το είχε κάνει αυτό για μένα μέχρι τώρα, ούτε πρώην ούτε φίλοι. Ένιωσα τόσο όμορφα, ειλικρινά! Πριν λίγες μέρες που είχε γυρίσει από ένα ταξίδι την πήγα για κέρασμα να τα πούμε. Φαινόταν πολύ χαρούμενη και ανανεωμένη και είχαμε πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Αποφύγαμε βέβαια και οι δύο το θέμα της σχέσης μας, μιλούσαμε σαν φίλοι. Πλέον είχαν εξαφανιστεί τα σημάδια ότι ήταν ερωτευμένη μαζί μου αλλά δεν είμαι σίγουρος. Δεν έκανε καν κίνηση να με αγκαλιάσει, αλλά η γλώσσα του σώματός της μικτή. Π.χ. καθόταν με πολύ άνεση. μερικές φορές ακουμπούσε τον αγκώνα ή το μπράτσο μου όταν έλεγε κάτι ή όταν με καθησύχαζε για ένα θέμα μου. Τώρα ειλικρινά έχω μπερδευτεί. Δεν καταλαβαίνω αν συνεχίζει να νιώθει κάτι για μένα ή όχι. Αν δεν νοιαζόταν για μένα, λογικά δεν θα θυμόταν τα γενέθλιά μου, δεν θα είχε μπει στον κόπο να μου στείλει δωράκι ούτε και θα δεχόταν να με δει όταν γύρισε απ' το ταξίδι. Κι απ' την άλλη, βλέπω ότι έχει πάρει διακριτικά τις αποστάσεις της από μένα, λες και της τελείωσαν τα αισθήματα. Συνεχίζει να είναι ευγενική και καταδεκτική στην επικοινωνία μας, δεν λέω, αλλά τελευταία μπορεί να κάνει και μέρα να απαντήσει σε ένα μήνυμά μου ή απαντάει λακωνικά καμιά φορά, ενώ δεν το συνήθιζε μέχρι τώρα. Προς θεού δεν ψάχνω να την ελέγξω, απλώς μου φαίνεται για μικτό σημάδι. Δεν θέλω να τη ρωτήσω για να μη φανώ λες και την προκαλώ να μου μιλήσει για τη σχέση μας. Το θέμα είναι ότι μου έχει ξυπνήσει το άγχος, μήπως το μετανιώσω αργότερα που άφησα να φύγει τέτοια κοπέλα. Μήπως νιώθω έρωτα και αγάπη για εκείνη αλλά δεν το ξέρω ακόμα? Μήπως κακώς χωρίσαμε τελικά?? Έκλεισα τα 37 και με πιάνει ώρες-ώρες η απαισιοδοξία ότι δεν θα ξανανιώσω ποτέ να μου δίνουν τέτοια αγάπη. Μου λείπει η ζεστασιά που ένιωθα σ' αυτή τη σχέση με τη Λίνα και φοβάμαι μη μου λείψει ακόμα περισσότερο αν περάσουν τα χρόνια και δεν βρω ποτέ μου άλλον τέτοιον άνθρωπο.